Heimilisritið - 01.06.1946, Qupperneq 44

mælt: „Auðvitað, ég hefði átt
að muna það. Ég kom inn um
gluggadymar, svo að þær hljóta
að hafa verið ólæstar. Ég kom
stytztu leið gegnum garðana".
„Af hverju komuð þér aftur?“
„Marcia var orðin of sein. Ég
fór til að vita, hvað tefði hana“.
,Höfðuð þér hugboð um nokk-
uð sérstakt, sem gæti orðið
til tafar?“
Það fór skyndilega hrollur
um Marciu. Hún skildi hvað
fyrir honum vakti, hún ein í
húsinu — hvað tafði hana?
Morð?
„Nei“. Beatrice forðaðist að
líta á nokkum hinna, og hún
varð enn líkari Ivan á svip en
fyrr. „Ég yar dálítið óþolinmóð.
Það er ekki gaman að láta bíða
eftir sér í matarveizlu“.
„Vom allir hinir mættir?“
„Ég held það. Annars getur
Verity Copley sagt um það“.
Hann virtist vera orðinn upp-
gefinn á þessu, en Verity var
neydd til að taka til máls.
„Galway Trence var ókom-
inn,“ sagði hún.
„Hver er það. Hann er ekki
hér“.
„Frændi Marciu, sem býr í
South Side. Hann er venjulega
of seinn, þegar hann á að mæta
einhvers staðar“, sagði Beatrice.
Jacob Wait tyllti sér á borð-
brúnina, ákaflega sofandalegur
á svip.
„Sögðuð þér, að það væri
sjálfsmorð, læknir?“ spurði
hann.
„Rétt er það“, svaraði Blakie
í kuldalegum embættistón.
„Hélduð þér í raun og vem,
að svo væri?“
Læknirirm horfði litla stund í
sígarettuglóðina, en sagði svo:
„Nei“.
„Hvers vegna?“.
„Það leit ekki út fyrir að vera
sjálfsmorð“, sagði hann dræmt.
„Og engin sérstök ástæða til
þess fyrir Ivan að stytta sér ald-
ur“.
„Hvers vegna gerðuð þér þá
ráð fyrir því?“
Læknirinn horfði þegjandi á
hann, og Jacob Wait virtist
ekki búast við svari.
„Hver sem morðinginn er“,
sagði hann, „þá hefur hann haft
vit á að þurrka fingraförin af
skepti hnífsins. Ef um sjálfs-
morð væri að ræða, hlytu
fingraför sjálfsmorðingjans að
vera á því“.
Rob hafði endilega viljað
þurrka fingraförin af. Hann
hafði þá einnig þurkað eldri
fingraför af — hans eigin?
Marcia fékk sting fyrir brjóst-
ið af hryllingi . . . Rob, Rob,
með þessum verknaði hefur þú
42
HEIMILISRITIÐ