Heimilisritið - 01.06.1946, Qupperneq 57

stað brezka heimsveldisins,
Egyptalandi, brjóta það undir sig,
ná ráðum yfir Súezskurðinum,
taka herskildi Paiestínu og írak
með hinum sárþráðu olíulindum,
halda svo ef til vill áfram ofan með
Efrat og taka persnesku olíusvæð-
in eða að minnsta kosti olíuút-
flutningshöfnina við botn Persa-
flóa. Þjóðverjar gátu sent þúsund-
ir flugvéla og skriðdreka í þessa
herferð og eins nokkrar fullbúnar
vélahersveitir, sem ætlaðar voru til
innrásarinnar í Bretland. Ef þörf
gerðist, mátti hertaka Júgóslavíu
og Grikkland — ítalir áttu að eign-
ast Dalmatíu — og í Suður-Grikk-
landi skyldu vera bækistöðvar fyr-
ir lo'Btflota, sem réðist þaðan á
Egyptaland og Miðjarðarhafsflota
Breta.
En Spánverja þurfti að flækja í
styrjöldina til þess að taka Gibralt-
ar tafarlaust og gera Breta með
því berskjaldaða í Miðjarðarhafi
vestanverðu til þess að tryggja
skjótan og fulikominn árangur af
herferð þessari. Serrano Suner,
mágur Francos, innanríkisráðherra
hans og foringi Falangista, var í
Berlín. Hann var að heyra hlynnt-
ur þessu sjálfur. Aðeins Franco hik-
aði, sá, vanþakkláti maður. Hann
hugði auðsjáanlega, að Bretum
væri ekki öllum lokið enn, og ....
En svo voru Bandaríkin.
Þjóðverjar höfðu til skamms
tíma ekki gert sér mikla rellu út af
HEIMILISRITIÐ
þeim. Göring spottaðist að því við
okkur síðastliðið haust, að vart
væri Iiugsanlegt, að Bandamenn
fengi þann stuðning frá Ameríku í
þessari styrjöld, sem nokkru næmi.
Og í allt sumar, meðan þýzki her-
inn ruddist áfram vestur á bóginn,
vrar þýzka stjórnin örugg um, að
ófriðnum lyki í haust, og þar sem
meiri háttar hernaðarhjálp frá
Ameríku gæti ekki borizt Banda-
mönnum fyrr en að vori, þyrfti hún
ekki að valda Þjóðverjum neinum
áhyggjum. Þessu virðast þeir hafa
trúað í einlægni, þangað til rétt ný-
lega. Síðastliðnar tvær eða þrjár
vikur hefur eitthvað gengið af-
skeiðis í áætlunum þeirra um inn-
rásina í Bretland. Að minnsta kosti
rann það upp fyrir þýzku stjórn-
inni nú fyrir nokkrum dögum, að
svo kynni að fara eftir allt saman,
að Bretar yrðu ekki sigraðir í
haust, yrðu ef til vill vígfærir
næsta vor, og þá yrði stuðningur
Bandaríkjanna við Breta, einkum
í flugvélaframleiðslunni, allalvar-
legt mál. Einhvern veginn varð að
stugga við Bandaríkjunum eftir
allt saman. En hvernig? Hræða þau
með einhverju móti og koma ein-
angrunarpostulunum til að reka
enn upp óp um stríðshættuna.
Konoye prins myndaði nýja
stjórn, sem tók við völdum í Jap-
an fyrir nokkrum vikum og boð-
aði „nýtt líf“ og „nýskipun“ í
Austur-Asíu. Hann er maður, sem
55