Heimilisritið - 01.04.1948, Page 32

þiljur tíl þess að liafa fataskipti,
— en þegar ég kom upp aftur
vorum við staddir í hvítri,
hnausþykkri þoku, svo að ekki
sá út úr augunum.
„Er von á fleiri óvæntum fyr-
irbrigðum?“ spurði Keller skip-
stjórann.
„Elcki veit ég það, — en hitt
veit ég, að þið megið hrósa happi
yfir, að komast lífs af, herrar
mínir. Hér er mikil flóðbylgja
á ferð, sem orsakast af eldsum-
brotum. Sennilega hefur liafs-
botninn lyfst einhvers staðar um
nokkur fet. En kuldann fæ ég
ekki skilið. Mælirinn okkar sýn-
ir 5 stiga hita í vatnskorpunni,
— en ef allt væri með felldu ætti
það ekki að vera undir 10 stig-
um“.
„Já það er drepandi kalt“,
anzaði Keller og skalf eins og
hrísla. „En væri ekki bezt að
þeyta þokulúðurinn? Mér finnst
hálfvegis eins og ég heyri eitt-
hvað“.
„Ileýrir eitthvað! Guð minn
almáttugur!" sagði skipstjórinn
í lyftingunni. „Svei mér ef mér
heyrist það ekki líka“. Og uin
leið seildist hann í flautusnúr-
una, og' það lítið, sem ég hafði
heyrt í þessari gufuflautu, þá
fannst mér hún vera ákaflega
hljómlítil og væluleg. Hún spýtti
og hvissaði, því að ketilrúmið
var fullt af sjó, og eldarnir hálf-
kulnaðir ■— en Joks gaf hún þó
frá sér aumkunarlegt væl. Þessu
nágauli var anzað utan úr þok-
unni með því undarlegasta
hljóði sem ég hef nokkurn tíma
heyrt í nokkurri gufuflautu. Við
Iveller fölnuðum upp af skelf-
ingu, og þokan, þessi þétta, raka-
úldna þoka, lék um okkur — og
það er fyrirgefanlegt að óttast
voðann, sem maður veit að er á
næstu grösum, en sér þó ekki.
„Við verðum að halda damp-
mum“, kallaði skipstjórinn nið-
ur í vélarúmið, „dampi á flaut-
una, þó að ekki sé annað“.
(Framhald í nœsta hefti).
Tengdumamma
/ Hermaður nokkur vár kallaður fyrir herrétt, þar eð uppvíst \ ar, að liann
r hefði fengið leyfi með röngum forsendum.
„I»ér háðuð um ie.vii til að fá að vera við jarðarför teugdamóður yðar.
Mér er tjáð'áð íiún sé fullfrisk. Hvað hafið þér yðúr til afsökunar?"
„Fyrirgefið, lierra, ég hef aldrei sagt að nokkuð væri að tengdamömmu
minni. Eg sagði hara að mig langaöi til að vera við jarðarför hetuiar".
Málið var látið niður faíia. ‘
30
HEIMILISRITIÐ