Heimilisritið - 01.07.1948, Qupperneq 8

yfirvega, hvort hann einn gæti
ekki ráðið við þetta hyski, ef
í hart færi. Og hann blés út í
kinnarnar og lygndi aftur aug-
unum, og var eins og ljón, sem
situr um hráð í grasi og bíður
átekta unz hún nálgast, svo að'
hægt sé að bíta hana á barkann
og súpa volgt blóðið.
Fólkið ba;ttist stöðugt við.
Stóð sumt fyrir utan úti í rign-
ingunni þar sem strevmdi á það
af þakrennunni. Síminn hringdi
stanzlaust. Maðurinn með skall-
ann sá svo um, að engum var
svarað. Stundum varð dálítið ldé
á hringingunum. En þegar þær
byrjuð'u aftur, kipptist feiti mað-
urinn við og horfði ljónsaugum
á skrílinn. Þegar útlendingar
komu inn, ruddust að af-
greiðsluborðinu og spurðu eftir
bíhun, sagði feiti maðurinn við
afgreiðslumennina tvo: „Segið,
að það séu engir bílar til. Eg er
búinn að segja, að' ég hef enga
bíla“.
Svo fór liann með lagstúf
gegnum nefið og hélt áfram að
krota. Þannig áfram. Lóa og
kærastinn hennar stóðu \úð
borðið mjög nærri þeim feita.
Hann gjóaði smáum augunum á
þau við og við, en Lóa horfði á
annað og sá ekki reiðileg augu
mannsins. Af tilviljun leit hún
við'.
Þau voru bæði óþolinmóð að
bíða, og alltaf rigndi, stanz-
laust. Enginn bíll kom.
Fólkið beið þögult, eins og
fjárhópur sem bíður slátrunar.
Svo sneri hún sér að mannin-
um og spurði:
„Skyldi enginn bí 11 koma á
næstunni?"
Maðurinn leit hægt upp, lagði
frá sér blýantinn og horfði á
hana með svip er gaf til kynna,
að hann þóttist vera dómari.
Það' lá við borð, að Lóa yrði
hrædd. Kærastinn hennar veitti
svip mannsins enga eftirtekt.
Feiti maðurinn svaraði ekki
strax spurningu hennar, en
studdi lófunum á borðið og fjar-
lægði ístruna lítið' eitt frá borð-
röndinni.
Svo þóknaðist honum að
segja um leið og hann leit til
dyranna:
„Þér þurfið ekkert að vera að
hafa áhyggjur af því.------Eg
hef sagt. að það sé enginn bíli
til“.
„En guð minn góður“, sagði
I-óa, „maður er búinn að bíða
svona í hálftíma, og alltaf rign-
• % ((
„Ég hef ekki beðið yður um
að bíða“, greip maðurinn fram í
fyrir henni, hækkaði röddina óg
leit framan í stúlkuna með her-
manninum.
Fólkið leit við.
„Ég hef sagt, að það er enginn
6
HEIMILISRITIÐ