Heimilisritið - 01.07.1948, Síða 28

sem i'yrst, og horfði beint. fram-
an í liana.
„Af manni með annan hand-
legginn —“ byrjaði Marcy, en ég
greip fram í.
„Af manni með annán hand-
legginn að vera, er ég sæmilegur
eiginmaður“,‘ sagði ég hvat-
skeytlega. „Er það svo? En sam-
anborið v'ið mann með báða
hapdlegginn . . . Jæja, það er sitt
hvað. Var það þetta, sem þú átt-
ir við?“
Marcy horfði lengi á mig, áð-
ur en hún svaraði, og hún hló
áreiðanlega óstjórnlega með
sjálfri sér. „Nei, Phil“, sagði hún
loks, „það ætlaði ég ekki að
segja. Eg ætlaði að segja, að af
manni með annan handlegginn
að vera, leikur Elliot Cranfield
golf ágætlega, finnst þér það
ekki líka?“
Eg glápti á hana, og mér
fannst ég vera í þann veginn að
detta. Marcy brosti ofurlitið. Eg
leit á hana með þungum svip.
„Eg trúi þessu ekki“, sagði
ég. .
„Það er satt elskan.mín. Vertu
ekki reiður \ið mig. Elliot missti
handlegginn á sama hátt og þú,
í stríði þegar hann var aðeins-
átján ára. Það eru meira en tutt-
ugu og fimm ár síðan. Það er
langur tími að ganga með það,
sem þú kallar einskonar aktýgi.
En þó hefur honum tekizt að
verða einn færasti maður, sem ég
þekki“.
Mig langaði til að trúa orðum
hennar, en þegar ég minntist
þess, hversu fimlega Cranfield
sveiflaði kylfunni, og vellagaðra
handanna í hönzkunum, virtust
mér* þau ótrúleg; meira en það,
þetta var ekki mögulegt. En
Marcy getur sagt sannleikann
með augnaráðinu einu saman.
Eg hlaut að trúa henni er hún
leit á mig, og óstjórnleg von
vaknaði í brjósti mér, og ég sá
Marcy svara henni með' augun-
um.
En það var fleira, sem ég varð
að fá að vitá.
„Marcy, ég trúi þér, og það er
eins og að trúa á kraftaverk. En
það er annað mikilvægara“.
Marcy leit á mig og sýndi þess
engin merki, að hún vissi hvað
ég fór. „Þú og Cranfield“, sagði
ég hikandi, „Þið . . . já, ég var
lengi að heiman, og ég veit að
margt getur breytzt, en við' verð-
um að vita allt hvort um annað.
Við —“, ég þagnaði, því Marcy
tók bréf upp úr vasa sínum og
rétti mér.
„Eg vona að þú lesir þetta“,
sagði hún, „Elliot bað mig að fá
þér það“. Ég tók blaðið, það var
skrifað með blýanti í flýti:
Kæri Philip!
Ég vona að' við höfum ekki
26
HEIMILISRITIÐ