Heimilisritið - 01.07.1948, Blaðsíða 29

sært yður. Ég get fullvissað yður
um, að það, sem Marcy segir yð-
ur um m’ig, er satt. Ég held ég
skilji tilfinningar yðar, því einu
sinni var eins ástatt fyrir mér,
fyrir löngu síðan.
Þér þurfið ekki á mínum ráð-
um að halda, en ég vildi bara,
að ég hefði verið svo lánsamur
að hafa einhvern eins og Marcy
til að hjálpa mér, þegar ég þurfti
á því að halda.
Að minnsta kosti hafði ég
gaman af að vera sýningargripur
í dag. Gangi yður vel, hvað sem
þér ákveðið að gera, og ég vona
að ég sjái yður oft í framtíðinni.
Yðar einlægur,
Elliot Cranfield.
Marcy tók mið'ann og leit yfir
liann. Þegar hún leit á mig, hlýt-
ur hún að hafa tekið á allri sinni
stillingu til að verjast því að
skella upp úr.
„Ég held að þér myndi geðjast
að konu ElIiots“, sagði hún:
„Hún er indæl“.
Við horfðum þegjandi hvort á
annað, og svo þrýsti ég henni að
mér. Hún hélt fast um hálsinn
á mér, og þegar hún tók til máls,
vissi ég ekki hvort hún hló eða
grét.
„Ó, það var indælt af þér að
vera afbrýðisamur, elskan mín.
Ég hef aldrei elskað þig eins
heitt, og mér hefur aldrei liðið
eins.illa. Ég hataði sjálfa mig. Ef
ég hefði litið frainan í þig, hefði
ég að ölluin líkindum ekki get-
að þetta“.
Mér datt dálítið í hug.
„Marcy“, sagði ég.
„Já?“
„Mér datt það bara í hug.
Þetta var afar einkennileg til-
viljun, að Elliot skyldi vera á
golfvellinum í dag, eða hvað?“
Ég reyndi að losa arma hennar
svo ég sæi framan í hana, en
tókst það ekki.
„Svo ég segi satt frá, Phil“,
sagði hún lágt, „var það ekki
beinlínis tilviljun“.
Nú leit ég framan í hana.
„Þú“, sagði ég, „ert vond kona“.
Að svo mæltu kyssti ég hana á
munninn ...
Daginn éftir var ég að fara í
frakkann í forstofunni, þegar
Marcy kom til mín. I vasa mín-
um var rniði með heimilisfangi.
Þó Marcy hefði ekki orð á því,
vissi lnin í hvaða erindum ég var
að fara út.
Ég leit á hana og sagði:
„Viltu koma með mér,
Marcy?“
Hún hristi höfuðið. „Þú ferð
einn góði minn, konur geta
stundum verið til Ieiðinda“. Hún
brosti ánægjulega.
Ég lauk upp dyrunum og fór
út.
BNDIR
HEIMILISRITIÐ
27