Heimilisritið - 01.07.1948, Síða 48

ur skreiðist lafhræddur úti í
fljótið. Ég hef aldrei heyrt getið
um eitt einasta tilfelli undir slík-
ur kringumstæðum, þar sem
krókódíllinn snerist til varnar.
ÉG ÆTLA að' segja frá
hættulegum atburðum, sem ég
lenti í, við krókódílaveiðar í
Mið-Ameríku að næturlagi. Þeir
staðfestu það, að ekki má skoða
sig of öruggan, jafnvel þótt
maður standi í báti með byssu
í höndum.
Ég hafði ákveðið' að ferðast til
fljóts eins í Mið-Ameríku, sem
ennþá liafði livorki verið rann-
sakað né sýnt á landabréfi. Þeg-
ar ég kom til Panama, lagði ég af
stað á lítilli skútu, ásamt ungfrú
Richmond Brown, innfæddum
leiðsögumanni og vélameistara,
áleiðis til fljótsins. Ég hafði
spenntan framan á ennið, þannig
útbúinn acetylen-lampa, að þeg-
ar ég kveikti á honum og ljós-
geislinn féll í augu einhvers
skrið'dýrs eða rándýrs, endur-
kastaði ljósbrotið frá sér hinum
rauða lit augnanna, svo að þau
lýstu eins og logarauðir glóðar-
molar.
A veiðum mínum á þessum
dýrum í mörgum löndum jarð-
arinnar, hef ég öðlazt þekkingu
á venjum þeirra. Þegar við kom-
um að hinu umrædda fljóti,
ej7gði ég strax í flóðsefinu tvo
46
krókódílsunga, sem voru ný-
skriðnir lit úr egginu. Ég tók
annan og var rétt í þann veginn
að ná í hinn, þegar ég heyrð’i
hann gefa frá sér mjótt og sarg-
andi þjalarhljóð. Þetta var ber-
sýnilega neyðaróp, því að á
næsta augnabliki Iieyrði ég busl
og skvamp í flóðinu.
Við höfðum farið á smábáti
frá skútunni að flóðsefinu, til
þess að skoð'a krókódílsungana.
Þegar ég heyrði buslið, þreif ég
riffilinn minn, enda mátti það
ekki standa tæpara, því að nú
kom krókódílamóðirin á eftir
bátnum, ískrandi af bræði. Ég
hleypti af samstundis, en hafði
enga hugmynd um hvort skotið
hefði liitt. Það hlýtur samt að
hafa haft banvæna áhrif þegar
í stað', því að dýrið hvarf, til
allrar hamingju fyrir mig. Arás
jafnkröftuglegrar og æðisgeng-
innar ófreskju myndi hafa leitt
til algerrar tortímingar fyrir mig
og samfylgdarfólk mitt.
Ég stýrði síðan bátnum með-
fram sandrifinu með því að grípa
i trjástofna og greinar. Skyndi-
lega var eins og ég fengi hugboð
um, að einhver hætta vofði yf-
ir mér. Ég sneri mér snögglega
við, og við skin aeetylen-lamp-
ans, sá ég tvö rauð augu leiftra
frá lágri grein, aðeins þrjú fet frá
höfði rnínu. Riffillinn minn lá.í
botni bátsins. Varfærnislega réttj
HEIMILISRITIÐ