Heimilisritið - 01.07.1948, Qupperneq 57

lífsgleði — bölvaðir drumbar,
allt saman!“
Horace Blatt var orðinn kaf-
rjóður og sveittur af æsingu.
Hann þurrkaði sér um ennið',
með vasaklút. „Fyrirgefið þið“,
sagði hann. „Takið það ekki al-
varlega; mér getur runnið svo í
skap, út af þessu“.
IV.
COLGATE yfirlögregluþjónn
sagði:
„Ég hef komizt að þeirri nið'-
urstöðu, að hægt sé að komast
frá gistihúsinu að stiganum við
Pixy Cove á þrenmr mínútnm.
Þá reikna ég með því, að maður
gangi, þar til maður er úr aug-
sýn frá hótelinu, og hlaupi svo
þaðan eins og fætur toga“.
„Það er fljótara en ég hélt“,
sagði Weston. „En svo er annað
sem við' verðum að rannsaka.
Pípuna“.
„Blatt reykir pípu, einnig
Marshall og presturinn. Redfern
reykir sígarettur, Ameríkaninn
vindla. Majór Barry reykir ekki.
I herbergi Marshalls fann ég eina
pípu, tvær í herbergi Blatts, og
eina hjá prestinum. Þernan er
ekki með á nótunum; segist bara
hafa séð eitthvað af pípum. Eg
held að hún stígi ekki í vitið“.
„Annars nokkuð frekar?“
spurði Weston.
„Eg yfirheyrði þjónustufólkið.
Ég held að óhætt sé að treysta
því. Henry í barnum vottar, að
Marshall hafi verið þar tíu mín-
útum fyrir ellefu. William, sem
hefur umsjón með ströndinni,
Arar að gera við stigann, sem ligg-
ur hérna frá gistihúsinu, niður á
klappirnar, allan morguninn.
George var að sýsla við tennis-
völlinn. Enginn varð var við að
neinn kæmi eftir grandanum“.
„Hvenær var hann fær?“
„Klukkan hálf-tíu“.
„Það er hugsanlegt að einhver
hafi komið þá leið. Við höfum
fengið ný gögn í hendur“.
Weston sagði honum frá því
sem þeir höfðu fundið í hellinum.
Það var barið að dyrum.
Marshall kom inn. Hann sagði:
„Mig langar til að spyrja yður
hvenær ég get ráðstafað útför-
inni“.
„Ég býst við að rannsókninni
verði lokið að' tveimur dögum
liðnum“, sagði Weston.
„Ég þakka“.
Colgate rétti Marsliall þrjú
bréf. „Má ég afhenda yður
þetta?“
„Nú, svo þið hafið verið að at-
liuga vélritunarhæfileika mína?
Eg vona að það hafi þá hreinsað
mig af öllum grun“.
„Já“, sagði Weston hlýlega,
„ég held að mér sé óhætt að
segja það. Við höfum komist að
raun um, að þessi bréf verða eklci
HEIMILISRITIÐ
55