Heimilisritið - 01.05.1949, Qupperneq 43

BOÐUN MORTU
Saga eftir Guðm. G. Hagalín
Annar kafli af þremur
Og ég hugsaði nú bára sem
svo: Þú hefur ekki nokkurn
skapaðan hlut upp á að bjóða,
Krúsi litli — ekki enn. Þú verð-
ur að gera þér að góðu að bíða,
reyna að athuga, hvort þú getur
ekki eitthvað lagað fyrir þér. Og
svo ior ég að hirða morkefli, sem
lágu á fjörunum og enginn hirti,
svo smá voru þau, og ég fór að
tálga aska, litla aska, og öskjur
og skeiðar, skar þetta heldur
laglega. Eitthvað smíðaði eg
líka í smið'ju — svona fyrir sjálf-
an mig — og allt þetta eftir að
fólk fór að sofa — líka stundum
í fjárhúsunum, stund og stund
úr degi, stóð annars ekkert upp
á mig með verkin. Það var líka
lán fyrir mig, að hjónin voru
sérlega lmeigð fyrir lestur og
kveðskap, ég oft látinn lesa eða
kveða á kvöldvökunum :— og
það var svolítið minna lýjandi
heldur en að sitja við að kemba.
Og það gekk út, þetta, sem ég
smíðaði, fengu færri en vildu.
Svo var það þá einu sinni, að
Guðjón í Árskál átti erindi upp
að Sauragerði á vökunni. Hann
heyrði mig kveða og þótti víst
talsvert til þess koma, nema dag-
inn eftir — það var í rökkrinu,
ég rétt að koma frá gegningum
— kemur elzta heimasætan í
Árskál og er með skilaboð frá
móður sinni — hvort hjónin
mundu nú ekki vilja leyfa hon-
um Markúsi að kveða fyrir hús-
freyjuna í Árskál á vökunni.
— Hún segir hún mamma,
sagði Marta, — að það sé svo
langt síðan hún hafi heyrt Jó-
hönnuraunir.
— Það grunaði mig, að það
mundu ekki vera Amúratisrím-
ur, sem hún vildi fá kveðnar,
sagði Jósef og kímdi.
— Þær eru heldur ekki nokkr-
um kvenmanni boðlegar, sagði
Ólöf — það er eftir ykkur, að
hafa gaman af svoleiðis.
En hvað sem þessu leið, þá
var velkoinið að fá mig ofan eft-
ir, ef ég samþykkti það, og lét
til leiðast. Hún var svo hýr hún
HEIMILISRITIÐ
41