Heimilisritið - 01.10.1951, Qupperneq 7

ckki cða fitlaðu; og mundu, að sir Ro-
derick er formaður í félagi, scm vinnur
á móti fjárhættuspilum og veðmálum,
svo minnstu ekki á veðreiðar. Hann
ætlar að borða mcð þér hádegisverð í
íbúð þinni kl. hálf tvö á morgun.
Mundu, að hann bragðar ekki vín, er
mjög á móti reykingum, borðar ekki
nema einfaldasta mat, vegna meltingar-
truflana. Bjóddu honum ekki kaffi, því
hann álítur það orsök helmings allra
taugatruflana í veröldinni."
„Ég myndi halda, að hundakex og
vatnsglas væri svona um það bil mátu-
legt, ha?“
„Berti!“
„O, a!lt í lagi. Bara spaug.“
„Það eru nú einmitt svona lagaðar
fábjánalegar athugasemdir, sem eru til
þess fallnar að vekja verstu grunsemd-
ir hjá sir Roderick. Reyndu að forðast
hverskonar galgopaskap við hann. Hann
er afar alvörugefinn maður .... Ertu
að fara? Jæja, mundu nú allt, sem ég hef
sagt þér. Ég treysti þér, og ef eitthvað
fer illa, skal ég aldrei fyrirgefa þér.“
„Allt í lagi!“
Og svo heim, og mátti heldur hlakka
til morgundagsins.
ÉG BORÐAÐI árbít seint næsta
morgun og fékk mér svo göngu á efrir.
Mér fannst ég verða að gera allt, sem í
mínu valdi stóð til að hreinsa til í koll-
inum, sem venjulega er heldur drunga-
legur framan af dcgi. Ég var kominn
til Hyde Park Corner, þegar einhver
þrjótur sló mig milli herðablaðanna. Það
var Eustace, frændi minn. Hann leiddi
tvo aðra náunga í arm, annar var Claude
frændi, hinn var rjóður náungi með Ijóst
hár og afsakandi svip.
„Berti, gamli draugur!” sagði Eustace
elskulega.
„Halló,“ sagði ég, ekki geysilega kát-
ur.
„Hugsa sér að rekast á þig, eina
manninn í London, sem getur veitt
okkur eins og við á. Heyrðu annars,
hefurðu nokkurntíma hitt ■ gamla
Hundshaus, eða hvað? Hundshaus,
þetta er Berti frændi. Rainsby lávarð-
ur —- hr. Wooster. Við vorum rétt að
koma hciman frá þér, Berti. Sárleg von-
brigði, að þú skyldir ekki vera heima,
en gamli Jeeves tók vel á móti okkur.
Sá maður er afbragð, Bcrti. Haltu þér
við hann.“
„Hvað eruð þið að gera í London?“
spurði ég.
„O, við erum hér bara í dag. Snögg
hejmsókn, öldungis óopinber. Við renn-
um heim með kl. þrjú-tíu lestinni. Og
nú, hvað um hádegisverðinn, sem þú
varst svo almennilegur að bjóða okkur
upp á, hvar skal það vera? Ritz? Savoy?
Carlton? Þessir staðir eru allir við okk-
ar hæfi.“
„Ég get ekki boðið ykkur. Ég þarf
sjálfur að mæta til hádegisverðar. Og
svei mér þá,“ sagði ég og leit á úrið,
„ég er orðinn of seinn.“ Ég veifaði í bíl.
„Því miður.“
„Okkar á milli þá,“ sagði Eustace,
„lánaðu okkur fimm pund.“
Ég hafði ekki tíma til að þjarka. Ég
dró upp fimmkallinn og stökk upp í
bílinn. Klukkuna vantaði tuttugu mín-
útur í tvö, þegar ég kom heim. Ég þaut
inn í stofu, en þar var enginn.
Jeeves leit inn.
„Sir Roderick er ekki kominn ennþá,
OKTÓBER, 1951
5