Heimilisritið - 01.10.1951, Blaðsíða 33

hugsað um hann, ég svaf ekki
alla nóttina og hugsaði stöðugt
um vasaklútinn í lófa hans.
Hversu brennheit hafði ekki
þessi hönd verið, þegar hann
kvaddi mig. Og enn var hann
með tár í augum, þegar hann
skildi við mig. Það var þá til
maður, söng hjartað í mér, sem
ekki leit á ástina eins og hé-
gómlegan leik, það var til
dreyminn riddari, eins og sá,
sem ég hafði þráð. Því maður,
sem metur vasaklút ástmeyjar-
innar svo mikils, að hann biður
um klútinn með tárvot augu,
hversu máttug hlýtur ekki ást
hans að vera, og hjarta hans
stórt! Seinna giftumst við og
urðum afar hamingjusöm."
„HVERNIG ÉG kynntist kon-
unni minni?“ spurði Robert og
hló ánægjulega. „Jú, það er ekki
merkileg saga. Ég var í garðboði
og hafði hroðalegt nasakvef,
sem kom tárunum fram í augun
á mér. í tilbót hafði ég gleymt
vasaklútnum mínum og bað
unga stúlku að lána mér sinn.
En segið ekki orð um það við
konuna mína, hún er nefnilega
svo rómantísk, og hefur buið
sér til sögu, sem hún er afar
hrifin af og ánægð með.“
ENDIS
ÞAÐ ER MISMUNANDI AÐ BÚA í AMERÍKU
„Hvernig líkar dóttur yðar að búa í Ameríku?“ spurði Bandaríkja-
maður enska konu, sem var nýkomin frá Englandi:
„Henni finnst dásamlcgt hérna,“ svaraði konan ánægð á svip. „Hún
er gift ungum Ameríkumanni, og hann hjálpar henni við húsverkin,
hann vaskar upp, hann situr heima og gærir litla barnsins, þcgar hún
þarf að fara eitthvað út. — Það er ekkert, sem hann gerir ekki fyrir
hana.“
„En hvernig líður syni yðar?“
„Ó, veslings drengurinn hefur það alveg hræðilegt. Hann er kvænt-
ur amerískri stúlku — og hann verður að hjálpa henni við húsverkin,
vaska upp og sitja heima yfir baminu, þegar hún fer út að skemmta sér.
Hann verður að gera bókstaflega allt fyrir hana.“
OKTÓBER, 1951
31