Heimilisritið - 01.10.1951, Side 46

f>ÝDD PETITSAGA
„Babysitter“
Vorið var komið. Ástfangin hjóna-
leysi sátu hlið við hlið á bekkjunum
og hvísluðust á viðkvæmnislcgum ljúf-
lingsorðum.
Ung og falleg stúlka lcit til allra
þessara para með löngun og þrá f hjarta.
Já, þctta æskufólk hafði það gott. Það
vann á úaginn, en á kvöldin átti það frí
og gat lifað og látið cins og það lysti.
En hún sjálft hafði starf mcð höndurn,
sem hún varð að sinna á kvöldin. Því
nær aldrei átti hún frí á kvöldin. Sex
kvöld vikunnar varð hún að gæta barna,
var „babysittcr", cins og fólk kallaði
það í daglegu tali, en nú í kvöld átti
hún frí, til allrar hamingju. Og þetta
kvöld varð hún að nota eins vcl og hún
gat'
Er hún ráfaði um, að því cr viftist
tilgangslaust cn þó í vissum tilgangi,
tók hún eftir því mcð vaxandi forvitni
og allmiklum hjartslætti, að ungur mað-
ur veitti hcnni eftirför. Hann leit líka
mjög vcl út — það hafði hún fullvissað
sig um með laumulegu augnagoti.
Loksins — hugsaði hún ánægð og sá
sjálfa sig í anda, sitja við hlið unga
mannsins á bekk í garðinum.
Hún beygði út á fáfarinn hliðarstíg.
Maðurinn kom á cftir. Eftir stutta
stund settist hún á bekk og hlakkaði
til þess sem koma skyldi:
Nú kom hann. Hann ræskti sig, lyfti
hattinum og spurði:
„Mætti ég tylla mér hérna?“
„Já, gerið þér svo vel.“
„Takk . . .“ hann scttist, og litlu síð-
ar bætti hann við:
„Mikið cr þctta fallegt kvöld, finnst
yður það ekki? Má ég kynna mig? Ég
hciti Stanlcy Dickson."
„Ég hciti Olivia Stangers .. .“ Hún
roðnaði ofurlítið cn brosti líka.
Það varð stutt þögn. Ungi maðurinn
virtist hafa allan hugann við sígarett-
una sína. Hann átti sýnilega erfitt mcð
að halda áfram mcð samtalið. Loks sagði
hann lágt:
„Ég vona að þér hafið ckki reiðst
mér, þótt ég hafi ávarpað yður. Ég cr
ekki vanur að ávarpa ókunnugar stúlk-
ur. En . . . mér leizt svo vel á yður und-
ir eins. Þér vöktuð traust mitt á yður.
Olivia roðnaði alveg upp í hársrætur.
„Já .. .“ sagði ungi maðurin. „Ég hcf
séð margar og fallcgar stúikur í kvöld,
cn cngin þcirra hcfur verið slík scm
þér . . . og þess vegna hef ég ákvcðið
að spyrja yður, hvort þér hcfðuð til
cigin umráða nokkra klukkutíma í
kvöld.“
„Já. . .. það hcf ég .. .“ stamaði
Olivia.
„Það er stórfínt ...“ sagði ungi mað-
urinn. „Þá mætti ég ef til vill spyrja
yður, hvort þér vilduð koma með mér
heim?“
„Hcim til yðar?“ spurði OHvia.
,,Já,“ sagði hann brosandi. „Konuna
mína Iangar svo mikið í bíó í kvöld,
cn við höfum engan til að gæta barn-
anna á meðan. Og þcgar ég sá yður,
datt mér óðara í hug, að yður væri hægt
að treysta. Og svo fékk ég þá hugmynd
að spyrja yður, hvort þér mynduð vilja
gæta litlu anganna fyrir okkur í kvöld.“
ENDIR
44
HEIMILISRITIÐ