Heimilisritið - 01.10.1951, Blaðsíða 58

auk þcss pcrluveiðistöð mimii og öðr-
um eignum. Eg er bara að brjóta heil-
ann um, hvernig ég eigi að koma þér
burtu, áður en óveðrið skellur yfir.“
„Þar sem ég virðist vera orsök til
þessa ófriðar, hræðist ég ekki að vera
hér kyrr og sjá hverju fram vindur,“
sagði Joan og gerði sér far um að láta
sem ekkert væri. „Það hlýtur að vera
spennandi að fylgjast með ófriði milli
hinna innfæddu.“
„Líkurnar til þess að falla aftur í
hendur svarta Doyles, vcrka ef til vill
ekki svo hræðilega á þig?“ sagði Hil-
ari og horfði á hana rannsakandi augna-
ráði. „Þú hefur enn ekki gefið mér
ncina skýringu á því, hvcrnig á því stóð
að ég fann þig í faðmi svarta Doyles."
„Þar sem þú hefur þcgar dregið þín-
ar ályktanir af því, sé ég ekki að skýr-
ing mín hafi neina þýðingu," svaraði
Joan æst, og blóðið þaut fram í kinnar
hennar af reiði. .
Hilary kreppti hnefana og augu hans
leiftruðu, svo að Joan hélt næstum að
hann ætlaði að ráðast á hana, og varð
dauðskelkuð. En það stóð aðeins andar-
tak, svo dofnaði glampinn í augum
hans og hann leit á hana með afskræm-
isbrosi, brosi, er minnti Joan á vonleys-
isbros, sem hún einu sinni hafði séð á
vörum deyjandi manns í sjúkrahúsi.
„Þar sem þú vilt ekki gefa mér neina
skýringu, get ég máske gengið út frá
því, að þú sért á bandi óvina rninna?"
spurði hann og gerði sér upp kuldahlát-
ur. „En við erum komin út í aðra sálma
en við vorum að ræða um. Ef þú vilt
heldur verða hér og ciga á hættu, ann-
aðhvort að verða myrt, eða að falla í
hcndur svarta Doyle — í því tilfelli að
ég félli — þá þurfum við ckki að ræða
það mál frckar."
„Hvaða uppástungu hefurðu annars?
Er nokkurt annað únæði til fyrir mig?“
spurði Joan.
„Það er til sú Ieið, að þú rcynir að
komast burtu í mótorbátnum sem eftir
er. Auðvitað verðurðu að fara ein, þar
sem ég verð að vera hér eftir til að verja
eignir rnínar, og ég cr hræddur um að
þér tækist ekki að telja nokkurn eyjar-
skcggja á að fara mcð þér. Ég get kann-
ske fengið einhverja þeirra til að fylgja
þér eina mílu eða svo í eintrjáningum
sínum, en það er líka allt og sumt. Þú
verður svo að stýra cftir kortinu, í
þcirri von að þú hittir aðra eyju eða
skip.“
„Sú von er víst ekki mikils virði,“
svaraði Joan, gagntekinn undarlegum,
andstæðum tilfinningum. „Mig minnir
þú segja eitthvað við Howes um, að von
væri á verzlunarskipi hingað. Gæti ég
ekki farið með því?“
„Það kemur kannske of seint,“ svar-
aði Hilary og yppti öxlum. „Ég get
auðvitað haft bátinn tilbúinn, svo þú
gætir flúið ef óeirðirnar brjótast út áð-
ur cn skútan kemur, ef þú villt heldur
bíða. Annars á ég erfitt með að skilja
það, að þú skuljr ekki grípa tækifærið
fegins hendi, þegar tekið er tillit til þcss,
að þú varst svo áköf að komast héðan
fyrir nokkrum dögum að þú hélzt á
haf út, án þess að hafa vatn eða vistir,
en í hinum bátnum er allt, sem þú
þarfnast."
„Ef ég tek þennan mótorbát, ræni ég
þig þar með eina tækifærinu, sem þú
hcfur til að komast héðan,“ sagði Joan
stillilega.
56
HEIMILISRITIÐ