Heimilisritið - 30.05.1953, Blaðsíða 14

hvers báts. Ungar stúlkur í rós-
óttum léreftskjólum. Andlit, sem
öll störðu út á sjóinn. Bátarnir
höfðu verið burtu í tíu daga, og
konurnar voru ætíð þannig, er
þeir komu heim. Þakklátar og
glaðar — hlæjandi og hamingju-
samar !
Nei, Katrín var búin að fá nóg
af þessu ! Það vissi hún, nú var
því líka lokið. Hún hafði vitað
það fyrir viku, þó það hefði tek-
ið hana tvö ár að taka endanlega
ákvörðun, og hún hafði í hugan-
um margendurtekið það, som hún
ætlaði að segja. Hún hafði farið
í kjól, sem átti við þetta tæki-
færi. Látlausan, svartan kjól, sem
stakk í stúf við Ijósrautt hár henn-
ar. ,,Rauðhærða ljóskan mín,“
kallaði Tony hana.
Það hvein í flautu. Tveir af
kafbátunum voru festir. S 41
skreið að lægi sínu.
Hjarta Katrínar tók að slá ör-
ar. Hún gat ekki við það ráðið.
Hún þekkti Tony á stjórnpallin-
um, andlit hans var dökkbrúnt
af sól, og einkennishúfan var á
ská á höfðinu. Hún starði á hann
sem í leiðslu.
Hann var henni allur heimur-
inn. Lítill, heimskulegur heimur,
umgirtur flotareglugerðum og sið-
um. Ó, en hvað það hafði verið
gaman ! En tvö ár var langur tími,
og í dag sfyyldi því vera lokið.
Þegar vélar S 41 voru stanzað-
ar, kom Tony niður stigann úr
brúnni. Hann var sex feta hár,
grannur, dökkhærður og með
brosmild, grá augu. Hann stökk
yfir á bryggjuna.
,,Kata !“
,,Tony — elskan !“
Hann tók hana í faðm sér og
kyssti hana.
,,Hvernig líður þér, Rauð-
kolla ?“
,,Ágætlega,“ svaraði hún. En
það er ekki satt, hugsaði hún.
Hann leit á hana. Svo kyssti
hann hana aftur, fast.
„Hvernig gekk leiðangurinn ?“
spurði hún.
,,Ö, ágætlega!“ sagði hann.
,,Kamdu með, Rauðkolla. Þú
getur beðið á meðan ég fer í
steypibað og hef fataskipti. Þú
bíður, frú Carter, er það ekki ?“
,,Jú, auðvitað,“ sagði Katrín í
glaðlegum, gáskafullum tón, en
undir niðri var tómleikatilfinning.
Hún gekk við hliðina á hon-
um og leit á úrið sitt. Klukkan
var þrjú.
Hún gekk við hliðina á honum
og leit á úrið sitt. Klukkan var
þrjú.
KLUKKAN fimm sátu þau í
svölurn nýtízku bar og horfðu
undrandi í kringum sig.
,,Heyrðu, Rauðkolla, af hverju
12
HEIMILISRITIÐ