Heimilisritið - 01.03.1957, Blaðsíða 37

.hvað gaman mér gótti að fara
út með honum. Það þarf meira
en það til að ganga í hjónaband.
Hann vissi, hvað ég var að
hugsa. „Ég veit, að þú elskar mig
ekki, Ursula, en ef til vill myndi
það koma með tímanum —"
ÉG HRISTI höfuðið. ,,Það myndi
ekki vera sanngjarnt gagnvart
þér, Lennie. Og við getum ekki
hitzt oftar vegna þess, að pabbi
kemur heim i næstu viku. Kann-
ske er það okkur fyrir beztu. Þú
gleymir mér og kynnist einhverri
góðri stúlku, sem verður þér góð
eiginkona."
,,Ég vil enga aðra en þig, Ur-
sula. Ég er búinn 'að segja þér
það. Ég kvænist alls ekki, ef þú
vilt mig ekki."
Ég ókvað að fara ekki oftar út
með Lennie.
Pabbi kom heim og var and-
styggilegri en nokkru sinni fyr.
Það fyrsta, sem hann gerði, var
að spyrja mig, hvað ég hefði að-
hafzt á meðan hann var fjarver-
andi. „Ekkert, pabbi," laug ég.
,,Ég hef farið beint heim ct hverju
kvöldi, eins og venjulega."
Pabbi greip um úlnliðinn á
mér. „Það færi betur, að þú værir
að segja mér sannleikann. Ef ég
kemst að raun um, að þú hafir
verið að druslast með strákum,
þá-"
Þegar Lennie kom með græn-
metið í vikunni, reyndi ég að
forðast hann. En hann beið eftir
mér fyrir utan veitingahúsið,
þegar ég hætti að vinna. „Ég
verða að tala við þig, Ursula,"
sagði hann. „Mamma er dáin.
Hún var jörðuð í gær."
„Ó, Lenni, ég samhryggist
þér!" sagði ég, þar sem ég vissi
ekki, hvað annað ég gat sagt.
Hann var svo hjálpsamur og
aumkynarverður, að mig langaði
til að hugga hann.
„Viltu hitta mig á eftir, þegar
pabbi þinn er sofnaður?” spurði
hann.
Ég hafði ekki brjóst í mói til cð
neita. Það var auðveldara en ég
hafði haldið að laumast út úr
húsinu strax og ég heyrði, að
pabbi var farinn að hrjóta. Við
Lennie ókum um borgina. Ég
reyndi að hughreysta hann. Ég
var ekki nema klukkustund í burt
... en pabbi var vaknaður, þegar
ég kom heim — og beið eftir mér!
„Hvar hefur þú verið?" urraði
hann um leið og ég kom inn úr
dyrunum. Ég var svo hrædd, að
ég kom ekki upp orði. Hann reif
í hárið á mér og hrinti mér til
svo ég féll á hnén. „Segðu mér
það! Segðu mér það strax!”
öskraði hann, og ég gat stunið
upp, „ég fór bara í ökuferð með
MARZ, 1957
35