Heimilisritið - 01.03.1957, Blaðsíða 19

an vakti af tilviljun athygli hans,
og hann lagðist á rúmið til að
rifja hana upp fyrir sér. En aug-
un fylgdust ekki með lesmálinu.
Hann kunni líka reyndar málið
á fingrum sér — hvernig háa
velbúna daman hafði daðrað
við dyravörðinn, meðan félagi
hennar ógnaði gjaldkeranum til
að afhenda peningana.
Augu Sprys hvörfluðu aftur að
blaðaúrklippunum. Bankagjald-
kerinn hafði gefið góða lýsingu
á hinum framtakssama, litla
manni: vel búinn, snyrtilegur
með fallegt yfirskegg. Dyravörð-
urinn hafði skýrt frá, að hávaxna
daman hefði verið rauðhærð.
Það var svo hljótt í litla her-
berginu, að Spry heyrði sitt eigið
hjarta slá, og það lét óhugnan-
lega í eyrum. Abbott og yfir-
skeggið. Ungfrú Pringle og rauða
hárið ... Það voru einkennin,
sem komu fram í hug hans, af
því hann hafði lesið um þetta af-
brot fyrir þrem mánuðum, og af
því undirvitund hans hafði sagt
honum, að þessi tvö ættu saman
með einhverjum hætti. Og ráns-
fengurinn? Peningarnir? Bækurn-
ar, sem valdar voru af handa-
hófi, fengu allt í einu sína þýð-
ingu líka.
Snemma næsta dag stóð Spry
í herbergi ungfrú Pringle og
mældi tómar hillumar, — og
skeytti ekkert um leynilögreglu-
mennina og ljósmyndarana, sem
þyrptust um hann. Tveir leyni-
lögreglumenn höfðu enn ekki
lokið að fletta bókum ungfrú
Pringle og tína úr þeim tuttugu
dollara seðlana, sem stungið var
inn milli blaðanna.
,,Þetta var reyndar frumlegur
felustaður,'' sagði lögreglufulltrú-
inn. Hann hleypti brúnum og leit
á Spry. „Hvernig í ósköpunum
datt yður þessi möguleiki í hug?"
Spry hripaði niður mál og
stakk tommustokknum í vasann.
„Það kom heldur ekki alveg af
sjálfu sér. Bækurnar fræddu mig
um það. , *
Mannasiðir
Eggert Gilfer tónlistarmaður og skáksnillingur cr hið mesta prúð-
mcnni, og kurteis svo af ber. En hann er stundum viðutan eins og
títt er um rnikla hugsuði. Eitt sinn var hann að koma úr harðri skák-
keppni í Þórskaffi seint um kvöld, og gekk niður Hverfisgötu.
Þegar hann kom á móts við Bjarnaborg lagði hann leið sína yfir
götuna og gekk beint á húsið. Eggcrt tók ofan og sagði: ,,Afsakið“,
og hélt áfram ferð sinni.
MARZ, 1957
17