Heimilisritið - 01.04.1957, Blaðsíða 27

um um koll í svefnherberginu.
Ef hún dæi næstu daga yrði auð-
velt að fá 500 punda lán hjá ok-
urkarli. Það myndi vera næg
trygging, að hann átti að erfa
frænku sína.
Við kvöldverðarborðið var
ekki sagt orð. Að lokum leit
Hester frænka svo á hann og
sagði:
— Ég býst við Hargreaves kl.
9, og ég vil helzt tala við hann
undir fjögur augu. Ég vona, að
þú hafir ekkert á móti því að
fara upp á herbergið þitt, þeg-
ar hann 'kemur?
— Nei, að sjálfsögðu ekki,
sagði Simon. Ég þarf einmitt að
skrifa nokkur bréf. Það er að-
eins eitt að. Rafmagnsofninn
minn er eitthvað bilaður, svo
það verður skrambi kalt. Þú hef-
ur vonandi ekkert á móti því,
að ég setjist við skrifborðið í
svefnherberginu þínu? Þar er
eldur í arininum, ekki satt?
— Jú, sagði frænka hans, og
þér er velkomið að nota skrif-
borðið mitt, ef þú ruglar ekki
pappírunum mínum.
Þau sátu saman í stofunni þar
til dyrabjöllunni var hringt rétt
fyrir níu. Simon lauk upp fyrir
lögfræðingnum, þar sem stúlk-
an átti frí, og fór síðan upp í
svefnherbergi frænku sinnar.
í miðju herberginu stóð mjög
þungt, gamalt eikarborð, sem
var óstöðugt á veikbyggðum fót-
um. Það hlaut að hafa verið það,
sem frú Hester frænka hans
hafði velt um koll kvöldinu áð-
ur og orðið hafði þess valdandi,
að ljósakrónan skókst svo heift-
arlega til.
Simon hugsaði leiftui’hratt.
Ef hann velti borðinu um koll,
myndi ljósakrónan sveigjast til,
og þar sem þegar hafði verið los-
að um skrúfurnar, myndi hún
sennilega detta niður, og enginn
gæti sannað, að hér væri ekki
um hreinræktað slys að ræða.
En samt væri bezt, ef hann gæti
fundið upp einhverja ástæðu til
að velta borðinu um koll.
Því skyldi hann ekki skrifa
bréfin við borðið? Vissulega
hafði Hester frænka hans beðið
hann um að rugla ekki pappír-
unum sínum og það var sannar-
lega ágæt átylla til þess að nota
hitt borðið. Hann færði bi;éfs-
efnin yfir á það og sótti blek-
byttuna, lindarpennann og um-
slög.
Síðan lagðist hann þungt á
borðið og byrjaði að skrifa. —
Borðið riðaði. Hann þurfti ekki
annað en lyfta því örlítið upp
til þess, að það steyptist yfir
sig.
Hann gerði þetta og borðið
valt um koll með braki og brest-
APRÍL, 1957
25