Fréttatíminn - 19.04.2013, Page 34

Breytir sér í nöfnu yngsta barnabarnsins
Glerlistakonan Ólöf
Davíðsdóttir býr í
Brákarey í Borgar-
nesi þar sem hún
tínir svartbaksegg
á vorin og unir hag
sínum vel. Hún er
einnig með annan
fótinn á Ísafirði
þar sem hún ætlar
að opna heimsins
minnsta óperu-
hús og láta þannig
gamlan draum
rætast. Ólöf er hvik
og hugmyndarík og
bindur ekki bagga
sína sömu hnútum
og samferðarmenn
hennar sem sést
ef til vill best á því
að nú ætlar hún að
breyta nafni sínu í
Þjóðskrá svo hún
verði nafna yngsta
barnabarnsins og
mun bráðum heita
Björt Ólöf.
Ó
löf Davíðsdóttir býr í stóru húsi í Brák-
arey þar sem hún sinnir glerlist sinni
og öðrum áhugamálum sem óhætt er
að segja að séu ótal mörg. Hún er á
stöðugu flakki og Ísafjörður er fastur
viðkomustaður en hún festi nýlega kaup á húsi í Vatns-
firði í Ísafjarðardjúpi þar sem hún ætlar, með vinkonu
sinni, að opna minnsta óperuhús í heimi.
„Það eru svona 30 ár síðan ég leit þetta hús fyrst
augum og sagði þá strax að þetta hús yrði ég að eign-
ast og við keyptum það svo í fyrra, ég og Bryndís Frið-
geirs, vinkona mín,“ segir Ólöf. Bryndís býr á Ísafirði
þar sem Ólöf er tíður gestur enda á hún þar dóttur og
þrjú barnabörn.
„Allir héldu að ég vildi gera húsið að sumarbústað
en ég hef engan áhuga á því,“ segir Ólöf sem efast ekki
í augnablik um hver hinn eini sanni tilgangur húss-
ins góða er. „Þarna er pínulítið svið, alveg ofboðslega
fallegt og náttúran í kring er líka alveg yndisleg og ég
hef ekki áhuga á neinu öðru en að gera þarna minnsta
óperuhús í heimi. Sviðið rúmar svona eins og einn
óperusöngvara eða tvo leikara.“
Syngur ekki sjálf
Ólöf ætlar sér þó ekki að standa sjálf á litla sviðinu
og syngja og segist ekki einu sinni vera nein sérstök
áhugamanneskja um óperur þótt þessi köllun hennar
hvað húsið varðar sé jafn sterk og raun ber vitni.
„Ég er alveg vita laglaus. Það er nú svolítið skemmti-
legt að ég get ekkert sungið en ég bý til örhljóðljóð
sem eru bara svona eins og ein setning eða nokkur
orð. Þetta hefur bara ekkert með það að gera þetta
snýst bara um það hvað mér finnst að þetta hús eigi
að vera. Kemur því ekkert við hvort ég syngi sjálf
eða ekki. Ég sé þetta bara fyrir mér sem lítið leikhús
einhvers staðar í miðju einskismannslandi þar sem
fólk getur komið og sett upp einþáttunga, verið með
upplestra eða lítil leikrit. Þetta var nú líka einu sinni
ungmennafélagsheimili eða hvað þetta heitir þannig
að það má vel halda ungmennafélagsmót þarna líka.
Vatnsfjörðurinn er bara svo ofboðslega fallegur að mér
finnst alveg upplagt að vera með svona lítið menningar-
setur þar.“
Þeir sem vilja láta ljós sitt skína í litla óperuhúsinu
þurfa þó aðeins að bíða þar sem framkvæmdir eru enn
í fullum gangi. „Á þessu ári sem við höfum átt húsið
er búið að setja á það nýtt bárujárnsþak og búið að
gera við steypuskemmdir. Þarna eru hins vegar engin
salerni og það verður bætt úr því í sumar og svo þarf
að skipta um glugga og laga alls konar meira en ég
sé nú ekki fram á að gluggarnir komi í sumar. Þetta
er svo dýrt. En þegar allt verður klappað og klárt er í
raun hverjum sem er velkomið að fá að halda sýningar
þarna í framtíðinni,“ segir Ólöf um húsið sem þær vin-
konur kalla einfaldlega Minnsta óperuhús í heimi.
Notar það sem aðrir henda
Ólöf er nýkomin heim frá Kúbu þar sem hún hlóð
batteríin og er til stórræðanna líkleg í sumar. „Þetta
var alveg yndislegur tími en nú er ég komin aftur
út í eyjuna mína og nýt þess að vera þar,“ segir Ólöf
sem er sátt við guð og menn. „Það er svo gott að
geta hallað sér aftur í lazyboy-stólnum með smá
sérrí-tár og hugsa um lífið og ylja sér við að maður
getur verið sáttur við allt sem maður hefur gert. Það
er ósköp notalegt þegar maður er að komast á svona
virðulegan aldur eins og ég.“
Brákarey er lítil klettaey fram af Borgarnesi en
eyjan tengist landinu með brúnni yfir Brákarsund.
„Það þarf að fara yfir þessa litlu brú til þess að kom-
ast út í eyjuna til mín. Ég bý hérna í 800 fermetra
húsi. Þriggja herberga 500 fermetra íbúð fyrir ofan
300 fermetra geymslu. Hérna er ég með glerlista-
verkstæðið mitt og kenni alls konar fólki þá list,
ekki síst fötluðum sem koma til mín sér til ánægju
og yndisauka. Ég vinn bara úr því sem aðrir henda
og kaupi yfirleitt aldrei efnivið. Ég kaupi aftur á
móti mikið af verkfærum en ég hef svo gaman af
alls konar verkfærum. Ég hlakkaði því eðlilega
ofboðslega til að Bauhaus opnaði hérna á Íslandi en
svo fór ég þangað og varð alveg ringluð. Maður þarf
eiginlega að vera á svona litlum rafbíl þarna inni ef
maður á að geta notið sín. Þetta er svo ofboðslegt
flæmi.“
Krókur á móti bragði
Ólöf er sjaldan kyrr úti í Brákarey lengi í einu og
er alltaf á faraldsfæti. „Ég er mikið á ferðinni. Ég á
dóttur og þrjú barnabörn á Ísafirði, son á Flateyri og
tvö börn í Reykjavík. Og barnabörnin eru orðin tíu.“
Ólöf hefur því í mörg horn að líta og hikar ekki við
að grípa til sérkennilegra ráða þegar börnin hennar
fara út af sporinu. „Börnin mín eru ósköp góð og
vel heppnuð en mér hefur ekki tekist að hafa mikla
stjórn á þeim,“ segir Ólöf og hlær og segir síðan frá
ansi hreint mögnuðum hælkrók sem hún ætlar að
taka á dóttur sína.
„Tíunda og yngsta barnabarnið fæddist núna í
desember og var skírt um áramótin. Við ömmurnar,
ég og tengdamanna hennar reiknuðum nú frekar
með því að fá loksins nöfnu og að stúlka yrði annað
hvort skírð Ólöf eða Margrét. En svo var barnið
skírt Björt! En veistu hvað ég ætla að gera? Ég ætla
að láta breyta nafninu mínu og kem í framtíðinni til
með að heita Björt Ólöf Sigríður. Finnst þér þetta
ekki flott hjá mér? Þarna slæ ég henni alveg við,
dóttur minni, og ég ætla að kýla á þetta,“ segir Ólöf
sem mun bráðum heita Björt, eins og dótturdóttirin.
Þórarinn Þórarinsson
toti@frettatiminn.is
Ég ætla að láta
breyta nafninu
mínu og kem í
framtíðinni til
með að heita
Björt Ólöf
Sigríður.
34 viðtal Helgin 19.-21. apríl 2013