Fréttatíminn - 21.12.2012, Blaðsíða 95

viðtal 95 Helgin 21.-23. desember 2012
þeim stendur það upp úr að Ís-
lendingar sögðu nei, létu bankana
falla og felldu ríkisstjórnina. Það
fylgir hins vegar ekki sögunni að
Íslendingar hafa þurft að dæla pen-
ingum inn í bankakerfið og margir
komu mjög illa út úr því. En ætli
við höfum ekki farið tiltölulega
rétta leið.“
Kristinn segir að vandinn á
Spáni, líkt og hér á landi, sé ekki
beinlínis sýnilegur á götum úti,
en sé þó til staðar og hundruð
þúsunda heimila hafi til að mynda
ekki neina fyrirvinnu og slíkt
bjóði upp á sprengingu í félags-
lega kerfinu. Einnig sé erfitt að
fá lán, að fjárfesta og fregnir
berast með fjölmiðlum af fólki
sem borðar upp úr ruslatunnum.
Niðurskurður hjá hinu opinbera
er einnig mikill og til stendur að
einkavæða heilbrigðiskerfið sem
hluta af sparnaðaraðgerðum, slíku
hefur þó verið mótmælt harðlega.
„Ég var í Madríd í október og sat
úti með vini mínum og hliðstæð-
ingi sem einnig er fréttaritari. Á
götunum er mikill mannsvaðall og
hann spurði, hvar er „la crisis?“ En
það er svo kannski ekki að marka
því að Spánverjar skera kannski
síst niður í því að fara út og fá sér
eitthvað, mat eða drykk. Þeir fá
sér bara minna. Svo er líka ennþá
mikið um ferðamenn sem er ein-
mitt stærsta tekjulindin.“
Ástin í harðlífislandi lútersk-
unnar
Kristinn skildi á árinu og kom
heim í kjölfar þess. Hann á eina
dóttur, Öldu, sem býr ennþá á
Spáni og sinnir þar blaðamennsku.
„Skilnaðurinn var í mestu vinsemd
og við heyrumst ennþá,“ útskýrir
hann en vill þó síður fara út í hvort
að hann hafi komið heim vegna
ástarinnar, „ég vil ekkert fara út í
það beint, það er of persónulegt,
en ég get sagt eins og lögfræðing-
urinn vinur minn ráðlagði mér að
segja, ég kom heim að leita ástar.
Hvað svo sem það nú þýðir verður
að fá að liggja á milli hluta.“
Kristinn hefur þó ekki sagt
skilið við pistlastörfin og kemur
til með að miðla áfram á RÚV
fréttum sunnan úr Miðjarðarhafi.
Hann hefur einnig margvísleg
önnur ritstörf á takteinum en hann
þýðir íslensk skáldverk á spænsku
og öfugt. Hann segir blaðamanni að
hann hafi um nokkurt skeið gengið
um með hugmynd að bók í mag-
anum og vonast til að Ísland komi
til með að opna fyrir innblásturinn.
Fyrir hefur Kristinn skrifað tvær
bækur sem komið hafa út á íslensku
og spænsku. Það er ljóst að íslenska
loftið hreyfir við einhverjum list-
kenndum hjá Kristni en hann sneri
sér einnig að myndlistinni á nýjan
leik eftir áratugalangt hlé. Hann æfir
sig einnig í ítölsku og skiptir við tvo
kennara við Háskóla Íslands á tungu-
málum.
„Það má kannski ekki segja skatt-
inum þetta,“ segir hann kíminn, það
sem blaðamanni liggur helst á að
vita er þó hvernig honum tekst að
viðhalda þessari fögru íslensku eftir
alla þessa dvöl erlendis. En íslenska
Kristins er eitt af því sem einkennir
hann og útvarpspistlana. „Ætli það
sé ekki samspil margra þátta,“ út-
skýrir hann, „ég ólst upp á síðustu
öld, fyrir tíma sjónvarps og faðir
minn var fæddur árið 1892. Hann var
sextugur þegar ég fæddist og það
hefur eflaust eitthvað að segja. Þar
fyrir utan er íslenskan mitt atvinnu-
tól og fyrir Íslending í útlöndum er
hún líka svolítil spariföt, svona um
leið og hún er vinnugalli. Ég hef til-
einkað mér ákveðið tungutak og það
má segja að það sé orðið að vöru-
merki mínu en ég lifi á orðum.“
Talinu víkur á nýjan leik að sið-
venjunum sem Kristinn á erfitt með
að venjast. „Á Spáni er það ekkert
tiltökumál að fá sér smá rauðvín með
matnum og þá er ég að tala um hvaða
mat sem er. Ég þarf talsvert að venj-
ast því að það stingur í stúf að fá sér
vín með hádegismatnum. Á Spáni
veltir enginn vöngum yfir því hvort
að það sé vínlykt af manni, til dæmis
í viðtali. Hér er ég hræddari við að
vera hreinlega skikkaður í með-
ferð fyrir slíkt. Annars hef ég verið
skattaður í bindindi ef svo mætti að
orði komast. Það er samt þannig hér
í þessu harðlífislandi lútherskunnar
að það tíðkast síður að dreypa á víni
með matnum, en fólk sleppir sér svo
um helgar. Það er mjög áberandi hve
Íslendingar verða ölvaðir, það kemur
heim og saman við það sem við
ræddum fyrr, það vantar að fínpússa
borgarsiðina.“
María Lilja Þrastardóttir
marialilja@frettatiminn.is
Ég lendi í
stökustu
vandræðum
í verslunum,
ég veit ekk-
ert hvað ég á
að segja við
starfsfólkið.
Kristinn R.
Ólafsson er
snúinn aftur
til Íslands eftir
áratugalanga
búsetu á Spáni.
Aðdáendur hans
þurfa þó ekki
að örvænta þar
sem hann sendir
ennþá frá sér
útvarpspistla.
Ljósmyndir/Hari