Læknablaðið - 01.06.1967, Qupperneq 44

84
LÆKNABLAÐIÐ
2) Nokkrum nýjum liðum var bætt inn í gjaldskrána 1966 og sam-
þykktir af S. R. og T. R.
Launanefnd L. R. í launanefnd voru Víkingur H. Arnórsson, Sig-
mundur Magnússon og Jakob Jónasson.
Eins og vikið er að í síðustu ársskýrslu, sögðu 27 læknar — 19 á
ríkisspítölunum og 8 á Borgarsjúkrahúsi Reykjavíkur — upp störfum
sínum í nóv.—des. 1965, með þriggja mánaða fyrirvara, vegna óánægju
með laun, starfsaðstöðu o. fl.
í lok janúar mæltist heilbrigðismálaráðherra, Jóhann Hafstein, til
þess, að þeir læknar, sem ynnu á ríkisspítölunum og hefðu .sagt upp
stöðum sínum, héldu áfram störfum með óbreyttum kjörum, þar til
nefnd, sem ráðherra hafði skipað rátt fyrir jólin „til þess að endur-
skoða skipun og fyrirkomulag læknisþjónustu á Landspítalanum“ hefði
lokið störfum. Hlutaðeigandi læknar .samþykktu að verða við þessum
tilmælum, og svöruðu þeir hver um sig með bréfi, þar sem þeir gátu
um uppsagnarfrestinn. Nam hann að meðaltali um sex vikum. Læknar
settu þó ákveðin skilyrði, þ. á m., að þeir yrðu ekki beittir lagaákvæð-
um um framlengingu uppsagnarfrests um aðra þrjá mánuði, eftir að
þessum viðbótarfresti væri lokið.
Samninganefnd ríkisins fór fram á viðræður við uppsagnarlækna,
og fólu þeir launanefnd L. R. að koma fram fyrir .sína hönd.
Fyrsti fundur var haldinn 15. febrúar og annar fjórum dögum
síðar. Á þessum fundum var lagt fyrir samninganefndina samnings-
uppkast, byggt á vinnueininga- eða eyktakerfi. Fyrir 30 klst. vinnuviku
var gert ráð fyrir, að sérfræðingur fengi kr. 43.200.00 á mánuði og
yfirlæknir 50% álag, en aðstoðarlæknar fengju kr. 25.920.00—34.560.00
eftir starfsaldri. Auk þessa yrðu greiddar ákveðnar upphæðir fyrir
vaktir og þar að auki fyrir störf unnin á vöktum skv. gjaldskrá L. R.
Til viðbótar var gert ráð fyrir í þessu samningsuppkasti, að læknarnir
héldu þeim fríðindum, sem þeir hefðu hingað til haft, s. s. greiðslum
í lífeyrissjóð, fullum launagreiðslum í orlofi og veikindaforföllum og
enn fremur, að þeim væri greiddur allur beinn starfskostnaður, s. s.
af bifreið, síma, svo og vegna námsferða til útlanda o. fl. í þessu samn-
ingsuppkasti voru enn fremur ýmis atriði, sem áttu að tryggja læknum
betri starfsaðstöðu og stuðla að betri þjónustu við sjúklinga. Samninga-
nefnd ríkisins lýsti því strax yfir, að hennar hlutverk væri einungis
að ræða um hina launalegu hlið þessa máls, en aðrir þættir þess, sem
lytu að .starfsaðstöðu lækna o. f 1., yrðu ræddir á öðrum vettvangi (þ. e.
í áður umgetinni stjórnskipaðri nefnd).
Næsti viðræðufundur var ekki fyrr en 15. marz. Samninganefndin
kvað ríkisvaldið ekki vera til viðræðu um kjarabætur til handa lækn-
um nema innan Kjaradómslaganna, og skv. því væri samingsuppkast.
það eftir eyktakerfi, sem læknar hefðu lagt fram, enginn samnings-
grundvöllur. Hins vegar væru þrjú atriði, sem þar væri minnzt á, sem
mætti ræða um fastar greiðslur fyrir og fá þannig fram launahækkun
til handa .spítalalæknum. Það, sem samninganefndin hafði hér í huga,