Læknablaðið - 01.06.1967, Síða 50

90
LÆKNABLAÐIÐ
8. gr.
Laun skv. 4. og 5. gr. skal jafnan greiða fyrir a. m. k. tvær klukku-
stundir, ef vinnan er eigi unnin í beinu framhaldi af reglulegri eykta-
vinnu. Þetta ákvæði gildir þó ekki, ef eyktavinnan hef,st innan tveggja
klukkustunda frá því, að læknirinn fór til vinnunnar. Þetta gildir ekki
heldur um vinnu þeirra, sem eru á gæzluvakt og eru kallaðir til starfa.
9. gr.
Laun skv. 1. og 3.—5. grein skulu aðeins greidd fyrir þann tíma,
sem læknir er að vinnu, og eru þau fullnaðarendurgjald til læknisins.
Þó skal:
1) greiða verðlagsuppbót skv. lögum um verðtryggingu launa nr.
63/1964 eða lögum, sem koma í þeirra stað,
2) greiða 7% orlofsfé á allt kaup eftir samningi þessum, þar með
talið eftirvinnu-, næturvinnu- og helgidagavinnukaup,
3) greiða umsamin laun skv. 1. grein í forföllum eftir 4. grein laga
nr. 16/1958 eða lögum, sem í þeirra stað koma.
10. gr.
Ráðningarsamningur skal uppsegjanlegur með tveggja mánaða
fyrirvara af hálfu beggja aðila.
11. gr.
Samningur þessi gildir til 1. júlí 1967. Hann framlengist um tvö
ár í senn, ef honum er ekki sagt upp með 6 mánaða fyrirvara.
Reykjavík, 26. maí 1966.
F. h. Læknafélags Reykjavíkur F. h. stjórnarnefndar
Árni Björnsson (sign.) ríkisspítalanna
Magnús Ólafsson (sign.) Þór Vilhjálmsson (sign.)
Guðjón Lárusson (sign.) Guðjón Hansen (sign.)
Hófst vinna á ríkisspítölunum eftir samningi þessum 21. maí. Eins
og segir í 2. gr. launasamningsins, er gert ráð fyrir ráðningarsamningi
við hvern einstakan lækni, og barst í síðari hluta júlímánaðar uppkast
að slíkum samningi frá stjórnarnefndinni. Fáeinir viðræðufundir áttu
sér stað milli launanefndar og stjórnarnefndarinnar um form samn-
ingsins, og var uppkastinu breytt nokkuð í .samræmi við óskir lækna,
m. a. fékkst það tekið skýrt fram, að gæzluvaktir hæfust kl. 17.00, en
þetta skipti lækna talsverðu máli vegna ákvæðis í lok 1. gr. samnings-
ins um allt að 50 klst. vinnuviku.
Eftir að launasamningar þessir höfðu verið gerðir við Reykjavíkur-
borg og stjórnarnefnd ríkisspítalanna, komu upp, eins og við var að
búast, ýmis ágreiningsatriði um túlkun þeirra. Hið veigamesta varðaði
læknakandídata. Launanefnd hafði imprað á því í samningaviðræðum
við báða þessa aðila, að hún ætlaðist til, að læknakandídatar tækju laun