Læknablaðið - 01.12.1974, Blaðsíða 48

186
LÆKNABLAÐIÐ
TABLE V
Signs of left ventricular hypertrophy
(LVH) and grade of hypertension.
LVH Not LVH Total
Grade III 41 56 97
Gi-ade IV 10 10 20
51 66 117
Hjartarafrit við greiningu:
100 sjúklingar (85.5%) höfðu sjúklegt
hjartarafrit, en 17 sjúklingar (14.5%)
höfðu eðlilegt hjartarafrit. 51 sjúklingur
(43.6%) hafði merki um stækkun á vinstri
slegli (samkvæmt auðkennum, sem fyrr
greindi frá), en af þeim höfðu 33 óvenju
stórt QRS-útslag (> 45 mm). 16 sjúklingar
(13.7%) höfðu áberandi vinstri hneigð
(QRS öxu1<h-30°), en af þeim höfðu 9
einnig fyrrgreind merki um stækkun á
vinstri slegli. Tveir sjúklingar höfðu
vinstra greinrof og tveir merki um in-
farctus myoeardii (transmuralis). 49 sjúkl-
ingar (41.9%) höfðu að einhverju leyti
sjúklegt hjartarafrit, en ekki merki um
stækkun á vinstri slegli.
í töflu V kemur fram, að lítill munur
var á III. og IV. stigs háþrýstingi m. t. t.
stækkunar á vinstri slegli. Þessi munur er
ekki marktækur (x~ (1 )=0,4, P>0,50).
Athyglisvert er, hve margir höfðu ekki
merki um stækkun á vinstri slegli, en þeir
voru 66 (56.4%).
Hjartastærð eftir röntgenmynd
við greiningu:
61 sjúklingur (52.1%) hafði stækkað
hjarta, en 55 sjúklingar (47.0%) höfðu
hjarta innan eðlilegra stærðarmarka á
röntgenmynd. Af einum var ekki tekin
mynd. Ekki kom fram neitt sérstakt sam-
ræmi milli hjartastækkunar á röntgen-
mynd og stækkunar á vinstri slegli á
hjartarafriti. Af þeim, sem höfðu stækkað
hjarta á röntgenmynd höfðu 54.1% stækk-
un á vinstri slegli á hjartarafriti, en af
hinum, sem ekki höfðu stækkað hjarta á
röntgenmynd voru 30.9% með stækkun á
vinstri slegli á hjartarafriti. Tafla V sýnir,
að lítill munur var á hjartastærð eftir stigi
TABLE VI
Heart enlargement by X-ray and grade of
hypertension.
Chest x-ray
Not
Enlarged enlarged
heart heart Total
Grade III 50 46 96
Grade IV_______11___________9^ 20
61 55 116
háþrýstings og ekki marktækur (x2(l)=
0.056, p>0.80).
Athuguð voru einstök atriði í sjúkrasögu
fyrir greiningu, og kom í ljós, að af þess-
um 117 sjúklingum höfðu 19 (16.2%) haft
angina pectoris, 9 (7.7%) fengið hjarta-
áfall og 21 (17.9%) heilaáfall. 75 (64.1%)
höfðu fengið einhvers konar blóðþrýstings-
lækkandi lyf fyrir komu á sjúkrahúsið, en
upplýsingar um þessa meðferð voru oftast
mjög ófullnægjandi. Hvergi kom fram
marktækur munur á þessum atriðum eftir
stigi háþrýstings (tafla VII).
Upphafsgildi blóðþrýstings:
Reiknaður var meðalþrýstingur (mean
pressure) fyrir hvern sjúkling eftir for-
múlunni Pa=Pd-[-l/3(Ps-Pd), þar sem
Pa=meðalþrýstingur, Pd=díastóliskur
þrýstingur og Ps=systóliskur þrýstingur.
Um var að ræða upphafsblóðþrýstine, þ. e.
fyrstu mælingu í þeirri legu, sem greining
var gerð í. Hjá sjúklingum með IV. stigs
háþrýsting var meðalþrýstingur frá 117
mmHg til 203 mmHg, en meðaltal var
167 mmHg. Hjá sjúklingum með III. stigs
háþrýsting var meðalþrýstingur frá 103
mmHg til 203 mmHg, en meðaltal var
150 mmHg.
Sjúklingum var skipt í 3 hópa eftir hæð
meðalþrýstings sem hér segir:
1) Pa:< 150 mmHg.:50 sjúkl. (42.7%)
2) Pa: 150-169 mmHg.:34 sjúkl. (29.1%)
3) Pa:>170 mmHg. 33 sjúkl. (28.2%).
Athugað var, hvernig háttaði til með
gildi meðalþrýstings og ýmis atriði varð-
andi ástand sjúklinganna. Niðurstöður eru
í töflum VIII-XI.