Læknablaðið - 01.12.1974, Qupperneq 58

192
LÆKNABLAÐIÐ
TABLÉ XXII
LVH (ECG) at the time of diagnosis and causes of death.
Myocardial infarction Uremia CVA Other
LVH 8 10 15 8 41
Not LVH 10 8 6 14 38
18 18 21 22 79
TABLE XXIII Mean blood pressure and causes of deat.h.
Pa mmHg Myocardial infarction Uremia CVA Other
<150 9 4 9 10 32
150-169 6 7 5 8 26
>170 3 7 7 4 21
18 18 21 22 79
eðlilegt ureagildi við greiningu, dó úr
nýrnabilun. Nýrnabilun var hins vegar
önnur megin dánarorsök (33.3%) hinna,
sem höfðu hækkað ureagildi við greiningu.
Hjartaáfall var miklu algengari dánar-
orsök hjá sjúklingum, sem höfðu haft eðli-
legt ureagildi (44%) heldur en hinum,
sem höfðu haft hækkað ureagildi við grein-
ingu (13%). 7.2-prófun sýndi ekki mark-
tækan mun (x2(3)=5.35) á dánarorsök
eftir því, hvort hjartarafrit var með merki
um vinstri slegilsstækkun eða ekki. Ef
hins vegar dánarorsakirnar heilaáfall
(CVA) og „annað“ eru borniar saman, var
heilaáfall marktækt algengari dánarorsök
meðal sjúklinga með merki um vinstri
slegilsstækkun á hjartarafriti og „annað“
meðal hinna, sem eklci höfðu slík merki
(Z2(l)=4,03, p<0,05). Þá sést á töflu
XXIII, að hjartaáfall (infarctus) var al-
gengasta dánarorsökin hjá sjúlingum, sem
höfðu lægstan meðalþrýsting við greiningu.
en nýrnabilun og heilaáfall voru frekar
áberandi hjá hinum, sem höfðu hærri
meðalþrýstinginn.
Við útreikninga og gerð á lífslengdar-
kúrfum (survival curves) var stuðst við
dekrementaðferðina eins og lýst er í grein
O. Bonnevie o. fl.3 Elztu sjúklingarnir
voru ekki hafðir með, þar sem búast mátti
við, að æviskeið þeirra væri brátt á enda
runnið, hvað sem háþrýstingnum liði. Þeir
voru hafðir með, sem voru 65 ára og yngri.
Þetta auðveldar einnig samanburð við er-
lendar rannsóknir eins og t. d. uppgjör
Hoods o. fl.,° þar sem sami háttur var hafð-
ur á.
Niðurstöður er að finna á mynd 5-7. í
ljós kom, að lífshorfur kvenna voru tals-
vert betri en karla. Einnig kom fram, að
þeir sjúklingar, sem höfðu hækkað blóð-
urea eða merki um vinstri slegilsstækkun
á hjartarafriti við greiningu, höfðu miklu
verri lífshorfur en hinir, sem hvorugt
höfðu í upphafi.
UMBÆÐA
Greint hefur verið frá, hvernig háttaði
til um ýmis atriði varðandi sjúklinga með
svæsinn háþrýsting á lyflækningadeild
Landspítalans 1957-1971, og hver höfðu
orðið afdrif þeirra.
Eins og fyrr getur var þessi sjúklinga-
hópur ósamstæður að nokkru leyti, og
verður því farið varlega í að draga álykt-
anir af þeim niðurstöðum, sem hér hafa
komið í ljós. Við samanburð við erlendar
rannsóknir á afdrifum háþrýstingssjúkl-
inga verður að hafa í huga, að um mismun-
andi sjúklingahópa, a. m. k. að einhverju