Læknablaðið - 01.04.1978, Qupperneq 90

98
LÆKNABLAÐIÐ
þessir hópar gerðu einn sameiginlegan samn-
ing við S.R. og T.R.
Nauðsynlegt er, að einn aðili innan lækna-
samtakanna hafi yfirlit yfir öll samningamál
lækna.
Það var stórt skref í þessa átt, þegar
stjórn L.I. vakti til lífsins Kjararáð L.I. á sl.
vetri (sjá 13. gr. laga L.I.). Ráð þetta er
skipað 7 mönnum, en einnig hafa verið boö-
aðir á fundi ráðsins formenn L.I., L.R., kjara-
nefndar F.U.L. og fleiri, eftir því sem ástæða
hefur þótt til. Mjög gagnlegar umræður um
launamál lækna hafa farið fram í ráðinu, og
vonir standa til, að þegar því vex fiskur um
hrygg, geti það verið styrkur aðili í kjara-
baráttu lækna og stuðlað að skilningi og
samstarfi einstakra hópa lækna innbyröis og
e.t.v. er þar hægt að sameina forystu í launa-
málum lækna.
Því hefur stundum verið haldið fram, að
læknar ættu að ráða sér „atvinnumenn" til
að gera samninga. Undirritaður er ekki á
þeirri skoðun og trúir ekki, að aðrir standi
sig betur í samningamálum lækna en vel
valdir fulltrúar úr þeirra hópi. Á hinn bóg-
inn verður að undirbúa samningsgerð vel og
þá þarf að leita til beztu sérfræðinga til þess
að reikna út stöðu okkar og hvernig miðar,
þegar borið er saman við aðra og leggja rök
í hendur lækna, sem standa í samningagerð-
inni hverju sinni. Slíkar kannanir eru nú
þegar hafnar eða i undirbúningi og mun
launaráð L.I. standa fyrir þeim. Þetta er gerí
á viðum grundvelli, og beinast athuganir
bæði að launamálum, tryggingamálum og
öðrum atriðum, sem varða hagsmuni lækna.
Að lokum skal það ítrekað, að einstakir
hópar geta ekki unnið vel að þessum málum,
nema hinn almenni félagsmaður kynni sér
þá samninga, sem hann starfar eftir, sé vel
vakandi og fylgist með, hvað er að gerast og
jafnframt reiðubúinn að taka þátt í umræð-
um og láta skoðanir sínar i ljós.
(Skrifað i janúar 1978).
LEIÐRÉTTING
Til ritstjóra Læknablaðsins.
í leiðara Læknablaðsins, febrúar 1978,
gat ég um fylgni á tíðni milli einstakra að-
gerða (hysterectomi og tonsil - / adenoi-
dectomi) og tölu þeirra lækna, er tilsvar-
andi aðgerðir stunduðu. Var vitnað til at-
hugunar frá Manitobafylki, Kanada, 1972,
sem töluvert var til umræðu, m.a. við
læknadeild þá, er ég þá starfaði við í því
landi (Calgary, Alberta) og þótti renna
stoðum undir þá skoðun, að slík fylgni
væri fýrir hendi.
Eftir að ég lét frá mér handritið að um-
ræddum leiðara (11. desember 1977), rak
á fjörur mínar grein um frekari athuganir
í sama fylki frá 1973, og leiða þær til
annarrar niðurstöðu, þ.e. að ekki sé þar
fylgni milli læknafjölda og fjölda háls-
kirtlatöku (1) Ber því auðvitað að hafa
það heldur sem sannara reynist og taka
aftur fyrri staðhæfingar, a.m.k. að því er
varðar kirtlatöku.
14.03. ’78.
Ólafur Mixa.
1) Ross, N.P., Roos, L.L., Henteleff. P.D.: Ele-
tive Surgical Rates — Do High Rates Mean
lower Surgical Standards?, N. Engl. J. Med.
297: 360 — 365, 1977.