Læknablaðið

Årgang

Læknablaðið - 01.03.1979, Side 35

Læknablaðið - 01.03.1979, Side 35
LÆKNABLAÐIÐ 19 land var 67.4%.22 Árangur endurlífgana má teljast allgóður. Af þeim 30 manns, sem endurlífgaðir voru útskrifuðust 14 (46.4%). í Osló, þar sem skipulag sjúkra- flutninga er svipað og hér, voru 31.7% af endurlífguðum sjúklingum útskrifaðir.23 Árangur er mun betri, þar sem hjartabíl er beitt. Pantridge (1969)18 útskrifaði 66.6%, og Mclntosh (1978)15 í Brighton í Englandi útskrifaði 80%. Tíu sjúklingar af 57, er komu á slysadeild í hjartadái eða fóru í hjartadá á deildinni, voru endur- lífgaðir (17.5%). Hliðstæð tala úr rann- sókn þeirri í Osló er áður er getið,23 er 16.2%, en árangur Pantridge18 er 30.1% og Mclntosh13 11.2%. Þess ber þó að geta, að í sjúklingahópi Mclntosh í Brighton var endurlífgun reynd á mörgum sjúklingum, sem virtust vera í óafturkræfu hjartadái. Ástæða endurlífgunartilrauna var einungis minnsta hreyfing á hjartarafriti. Aldrei verður um það sagt, hve mörgum í þeim hópi sem hér er til umræðu, hefði mátt bjarga við annað skipulag flutninga. Vafa- samt er þó, að flutningstími verði styttur öllu meira í þessum mjög bráðu tilvikum, miðað við þann hátt, sem nú er hafður á, en endanlegur árangur endurlífgana er á- berandi betri þar sem hjartabíl (MCCU) er beitt. Dánartala þeirra 27 sjúklinga, er komu á sjúkrahúsið innan við hálftíma eftir byrjun einkenna var mun hærri (40.7%) en hinna er síðar komu (19.8%). Annars staðar, til dæmis í athugun Simons (19 7 2),22 hefur hinsvegar reynst fylgni milli dánartölu og heildartafar. Ástæðan hér er greinilega sú, að þeir sem veikastir voru, hafa hvatt sér hjálpar strax, enda reyndist miðgildi sjúklingstafar þessa hóps einungis 4 mínútur. Hér skiptir því töf bílsins sköpum, og má segja, að vægi sjúklingstafarinnar sé minna fyrir hópinn í heild en ætla mætti. Heildartöf þeirra veikustu (þar í sjúk- lingstöf) var mun styttri en hinna, sem minna veikir voru. Enn verður aldrei um sagt, hvort einhverjum úr hópi þessum, hefði mátt forða frá dauða, ef meðferð hefði hafist á heimili sjúklings. Vitað er að hjartsláttartruflanir ýmsar, fyrst og fremst hægur hjartsláttur (bradyarrhyth- miur) og aukaslög frá afturhólfum verða venjulega fljótt eftir upphaf einkenna, beri á þeim á annað borð. Eru þær oft undan- fari hjartabilunar og hjartadás, og má aug- ljóst vera að betra er að byrgja brunninn, áður en barnið fellur í hann. Mestu skiptir því, að meðferð sé hafin snemma í því skyni að koma í veg fyrir fylgikvilla sem þessa. Þó að dánartala sé svipuð hér og víðast annars staðar, er ljóst, að enn má úr bæta. Sjúklingstöf má tvímælalítið stytta með aukinni fræðslu um hjartasjúkdóma og bráð einkenni þeirra, eins og reyndar nið- urstaða þessarar greinar bendir til. Það þarf einnig að gera fólki ljóst, hvaða leiðir eru færar til að nálgast læknishjálp við bráðum sjúkdómum. Einstaka sinnum bar á því að fólk væri ekki kunnugt um, hvað gera skyldi, næðist ekki í heimilislækni. Þegar á heildina er litið, er samt auðsætt, að fræðsla hefur mest gildi, sé henni beint að áhættuþáttum og vörnum gegn þeim. Önnur leið, sem virðist tvímælalítið hafa borið árangur erlendis, er breytt fyrir- komulag sjúkraflutninga. Áður hefur verið minnst á það í þessari grein, og verða nú rök færð fyrir því. Vitað er, að um 40% allra dauðsfalla af völdum bráðrar krans- æðastíflu verða á fyrstu klukkustund eftir byrjun einkenna,10 þótt ekki hafi verið sýnt fram á það með athugun hérlendis. Níutíu prósent dauðsfalla þessara eru lík- lega af völdum fibrillatio ventriculorum, sem ekki er alltaf án fyrirvara. Oft er hægur hjartsláttur undanfari eða einstaka aukaslög frá afturhólfum18 og má oft ráða bót af hvoru tveggja. Sem áður segir, hef- ur tekist að lækka dánartölu mjög með notkun hjartabíls (MCCU). Pantridge (1970)1!l áætlar, að með notkun hjarta- gæsludeildar einnar sé hægt að minnka dánartölu um 4—5%, en sé hjartabíll (MCCU) notaður einnig megi minnkað töl- una um 14%. Á mynd 5 sýnir ferill A hundraðshluta dauðsfalla er verða á hverj- um tíma eftir byrjun einkenna, og er byggt á niðurstöðum McNeilly10 og Pemberton (1968).10 Ferill B sýnir heildartöf sjúk- linga Borgarspítalans og ferill C heildartöf sjúklinga, þar sem hjartabíll er notaður. Ferlar þessir eru þeir sömu og á mynd 1B. Gera má ráð fyrir, að með hjartabíl megi fækka dauðsföllum sjúklinga, sem lenda milli ferla B og C á myndinni,
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110

x

Læknablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.