Læknablaðið - 15.04.1990, Blaðsíða 38

208
LÆKNABLAÐIÐ
Tafla IX. Árangur sjálfblóðgjafar sjúklinga í RHZ 1988.
Fjöldi eigin blóöeininga 1 2 3
Blóögjafar (n—63) 15 23 25
Þar af: Án framandi blóös (n-47) 9 (60%) 17 (74%) 21 (84%)
Meö framandi blóöi (n-16) 6 6 4
Fjöldi framandi blóöeininga 3.5 (1-5) 2.6 (1-4) 1.5 (1-2)
I töflu VIII eru sýndir ýmsir þættir án
marktækra breytinga. Við rannsökuðum
ennfremur þörf fyrir framandi blóð hjá þeim
sjúklingum, sem höfðu gefið sjálfum sér
blóð fyrir aðgerð. Niðurstöður þessar eru
sýndar í töflu IX. Greinilegt er, að sjálfgjöf
blóðs dregur úr þörf fyrir framandi blóð. Með
sjálfgjöf blóðs þurftu 60-84% sjúklinga ekki á
neinu framandi blóði að halda.
7. UMRÆÐA
Blóðgjöf er flutningur á lifandi vef. Það er
skylda lækna að reyna með öllum tiltækum
ráðum að hindra sýkingar, ónæmisbælingar,
ofnæmissvaranir og aðrar aukaverkanir,
sem geta átt sér stað samfara gjöf framandi
blóðs. Best væri að sleppa alveg framandi
blóðgjöfum, en slíkt verður sennilega aldrei
mögulegt. Hins vegar má draga verulega
úr þörf framandi blóðgjafa til dæmis með
þeim aðferðum sem eru taldar hér á undan.
Ennfremur mætti setja strangar reglur um
ábendingar fyrir gjöf framandi blóðs, en reglur
þessar eru víðast hvar harla óljósar, svo ekki
sé meira sagt.
Allt þetta skapar aukna vinnu og krefst
mikillar skipulagningar og ekki síður
samstillingar ýmissa starfshópa, en með
góðum vilja ætti það að vera framkvæmanlegt.
Ljóst er að um talsverðan kostnaðarauka
verður að ræða í upphafi, tækjakaup, ný
stöðugildi vegna blóðtöku, vinnslu og geymslu
blóðhluta, en eðlilegast er að þessir hlutir
væru í höndum blóðbanka, þar sem því
verður viðkomið. Sé litið fram á veginn, má
reikna með, að þessi kostnaðarauki skili sér
fyllilega í minnkandi tíðni aukaverkana, sem
óhjákvæmilega fylgja gjöf framandi blóðs, og
meiri heilbrigði sjúklinga.
SUMMARY
Blood transfusion is a transfer of living tissue and
should therefore only be undertaken at very strict
indications.
In this article are discussed possible complications
following transfusion of whole blood or blood
parts, including infections, reduction of host
immunity and hypersensitivity as well as possible
methods to save blood and reduce the need for
blood transfusions.
During 10 years experience of open heart surgery
at Bad Krozingen the mean need of blood
transfusions for each patient could be reduced from
7 units to 3,4 units. The donation, normovolumic
hemodilution, cell saver, hemofiltration, transfusion
of blood from the heart-lung maschine and from
the surgical drains as well as administration of
aprotinin (Trasylol®).
In a retrospective study we found that the need of
blood transfusions was reduced from 3,9 units to
2,2 units, per operated patient, by using aprotinin
(Trasylol®) perioperatively.
HEIMILDIR
1. Blumberg N, Agarwal M, Chuang C. Relation
between recurrence of cancer of the colon and blood
transfusion. Br Med J 1985; 290: 103.
2. Burrows L, Tartter P. Effect of blood transfusion on
colonic malignancy recurrence rate. Lancet 1982; 2:
662.
3. Fielding LP. Red for danger: blood transfusion and
colorectal cancer. Br Med J 1985; 291: 841.
4. Foster RS, Constanza MC, Foster JC, Wanner MC,
Foster CB. Adverse relationship between blood
transfusion and survival after colectomy for colon
cancer. Cancer 1985; 55: 1195.
5. Parrott NR, Lennard TWJ, Taylor RMR, Proud G,
Shenton BK, Johnston IDA. Effect of perioperative
blood transfusion on recurrence of colorectal cancer.
Br J Surg 1986; 73: 970.
6. Voogt PJ, van de Velde C, Brand A, Hermans J,
Stijen T, Bloem R. Leer JWH, Zwaveling A, Rood
JJ. Perioperative blood transfusion and cancer
prognosis. Cancer 1987; 59: 836.