Læknablaðið - 15.09.1990, Blaðsíða 51

LÆKNABLAÐIÐ
369

Mynd 5. Sahli hemoglobínmælir frá Laugarnesspítala. (Safnnr.: NS-387).
Van Slyke tækið er komið í Nesstofu.
- Þín stofa var þá rannsóknastofa, sem
praktíserandi læknar í bænum sendu til.
Já, það var eina stofan, í þó nokkuð mörg ár.
- Var þetta þá ekki meiri rannsóknastofa
heldur en þær sem voru inni á spítölunum
á þessum tima ?
Jú, ég gerði líka rannsóknir fyrir spítalana. Á
sumum spítölunum var ekkert rannsakað nema
eggjahvíta í þvagi og sykur. En kvantítatívu
analýsumar voru ekkert á spítölunum. Á
Landspítalanum voru gerðar algengustu
klínísku rannsóknir, en þær flóknari til dæmis
steroida í þvagi gerði ég.
Einnig var mikið um að ég þurfti að jústera
mælana á spítölunum svo ekki væri um
mismunandi útkomur að ræða eins og vildi
verða þegar mælamir komu frá mismunandi
framleiðendum. Svo er annað, sumir mælar
tapa sér nokkuð fljótt, ég tala nú ekki
um mæla með vökvastautum, þá dofnaði
litarlausnin í stautunum fljótt. En það voru fáir
mælar af þeirri gerð þá. Komnir vom litaðir
glerstandardar og þeir entust miklu betur en
þurftu þó eftirlits með.
- Voru rannsóknirnar þessi fyrstu ár ekki
aðallega á hæmóglóbíni, úrea og sykri ?
Sykurinn var náttúmlega rannsakaður
kvantítatívt bæði í þvagi og í blóði. Þar notaði
ég Hagedom-Jensen aðferðina á blóðsykur.
- Varst þú frá upphafi með
aðstoðarmanneskju sem þú hafðir þjálfað
sjálfur á stofuna ?
Bróðir konu minnar var þá á lausum kili, svo
hann hjálpaði mér fyrst bara til bráðabirgða,
mest við að skrifa upp sjúklingana og færa inn
í kladda. Eg hafði samið við sjúkrasamlagið
um greiðslur fyrir rannsóknimar og fyrstu árin
vom þær bara »per ydelse«. Þeim fjölgaði
fljótt andskoti mikið og þá fór ég að fá
ákveðnar árstekjur, sem miðaðar vom við
verk næsta árs á undan.
- Og hélst það þannig allan tímann sem þú
rakst stofuna ?
Já. Greiðslumar hættu að koma frá
sjúkrasamlaginu en komu þess í stað frá