Læknablaðið - 15.08.1993, Blaðsíða 33

LÆKNABLAÐIÐ
239
4. í London var bringubeininu um tíma lokað
með silki (Mersilk®), polyglactin (Vicryl®),
eða næloni, en lokun á undirlagi og húð var
eins og hérlendis.
Aukakvillar varðandi bringubeinið voru
tvennskonar. Annars vegar að festing á
bringubeini hafði gefið sig en húðin heil,
það er að segja los var á beininu, og hins
vegar að festing á bringubeini hafði gefið
sig, húð opnast og sýking komist niður í bein
og miðmæti. Þannig var opið niður í fremra
miðmæti með mismunandi alvarlegri sýkingu
í undirlagi, beini, miðmæti og ef til vill einnig
sýkingu í blóði.
Þegar um var að ræða sýkingu eftir aðgerð
voru báðir þessir hópar (1 og 2) meðhöndlaðir
á svipaðan hátt. Tekin var ræktun úr skurðsári
og blóði (tafla II) og sjúklingar settir á
sýklalyf. Val sýklalyfja fór eftir ræktun og
næmisprófi. Síðan var skurðurinn alveg
opnaður. Örvefur og sýktur vefur voru
hreinsaðir af skurðfleti bringubeins og sýktur
vefur fjarlægður úr miðmæti, eins vel og
gerlegt var. Ræktunarsýni voru alltaf tekin í
aðgerð. Miðmæti hafði lokast vel hjá öllum
þessum sjúklingum, þannig að sýking náði
ekki lengra niður en í fremra miðmæti.
Sárkantar voru skornir að heilbrigðum vef,
sárið skolað með saltvatni, grófir kerar (no.
28-32 F) settir undir bringubein og teknir út
á húð fyrir neðan. Bringubeinið var síðan fest
með grófum, sterkum vírum (no. 6) og tryggt
að þeir hefðu góða festu og að beinið væri
fast. Sárinu var síðan lokað í lögum.
Val sýklalyfja áður en ræktun var komin
fór eftir ástandi sjúklinga. Þeir sem voru
með svæsna sýkingu og sýkingu í blóði,
fengu allir kröftuga sýklalyfjameðferð fyrir
aðgerð. Lyfin voru cefradín 1 gx4 (Velosef®)
eða kloxasillín 1-2 gx4 (Orbenin®),
gentamícín 80 mgx3 (Garamycin®),
metrónídazól 400 mgx3 (Flagyl®) eða
clindamýcín 600 mgx3 (Dalacin®) gefin í
æð á sólarhring. Sýklalyfjum var síðan breytt
eftir að ræktunarsvar var komið ef þörf var
á. Sjúklingar voru frá fimm dögum upp í
fjórar vikur á sýklalyfjagjöf í æð og þegar
sjúklingur var orðinn hitalaus, sár gróin og
bringubein fast var lyfjagjöf hætt. Ef grunur
var um beinátu var sýklalyfjagjöf haldið
áfram í nokkrar vikur og sjúklingnum fylgt
eftir. Tegundir þeirra lyfja, sem notuð voru
eftir að ræktunarsvar barst voru eftirfarandi:
vankómýcín 500 mgx4 (Vancocin®) eða
kloxacillín 500 mgx4 (Orbenin®), með eða
án rífampísíns 400 mgx3 (Rimactane®).
Kerar voru inni í mislangan tíma eftir aðgerð
og fór það eftir sýkingu og hversu mikið kom
í kerana. Þegar sjúklingur varð hitalaus og
ekkert safnaðist fyrir, voru kerar fjarlægðir.
Þetta gat verið frá fáum dögum allt upp í þrjár
vikur.
Þegar um los án sýkingar var að ræða
var sárið opnað, sárkantar hreinsaðir og
bringubeinið síðan vírað saman að nýju.
Kerum var komið fyrir en sýklalyf voru ekki
notuð eftir aðgerð ef ræktun var neikvæð.
Tölfrceði: Kí-kvaðrat próf (Chi-square
próf) var notað til að bera saman tíðni
enduraðgerðarhópanna tveggja. P<0,05 var
álitið tölfræðilega marktækt.
NIÐURSTÖÐUR
Hópur 1: Af 616 sjúklingum, sem skornir
voru upp á Landspítala, fóru níu sjúklingar
(1,5%) í enduraðgerð vegna sýkingar í
bringubeini, en enginn vegna loss. Meðalaldur
var 65 ár, aldursbil 51-72 ár (tafla III).
Hjá fimm sjúklingum greru sárin á þremur
vikum, hjá einum sjúklingi á tveimur
mánuðum og hjá einum sjúklingi tók fulla
12 mánuði fyrir sárin að gróa til fulls. Tveir
sjúklingar fengu hjartaáfall í aðgerð, síðar
öndunarbilun, los og sýkingu í bringubein.
Þeir voru endurvíraðir, en létust úr hjarta- og
öndunarbilun 21 og 48 dögum eftir aðgerð.
Legutími þeirra sjö sjúklinga sem lifðu var
10-36 dagar, meðaltal 24,7 dagar.
Hópur 2: Af 481 sjúklingi sem skornir voru
upp erlendis, fóru sex sjúklingar í enduraðgerð
vegna loss á bringubeini og 19 sjúklingar
vegna sýkingar í bringubeini eða miðmæti,
samtals voru 25 sjúklingar endurskornir
(5,1%). Meðalaldur þessara sjúklinga var 62
ár, aldursbil 44-75 ár (tafla III). Hjá þessum
hópi voru legudagar eftir aðgerð 12 til 57,
meðaltal 22,8 dagar.
Af þeim 19 sjúklingum með sýkingu sem
skomir voru erlendis, voru 14 sjúklingar
grónir innan þriggja vikna. Þrír sjúklingar
höfðu grunna sýkingu, sem greri innan
10 daga. Einn sjúklingur fékk beinátu í
bringubeinið og var með útferð frá sárinu