Læknablaðið - 15.08.1993, Blaðsíða 35

LÆKNABLAÐIÐ
241
ekki gerðar á sömu árum. Sjúklingar í
hópi 2 þurftu að fara í erfið ferðalög, voru
meðhöndlaðir í framandi landi, þar sem
málakunnátta gat oft staðið í vegi fyrir
eðlilegum tjáskiptum og verið streituvaldandi.
Gætu þessi atriði hugsanlega veikt viðnám
sjúklings gegn sýkingu? Báðir hóparnir voru
meðhöndlaðir af reyndum skurðlæknum.
I hópi 2 tóku verðandi sérfræðingar þátt í
lokun bringusársins, en í hópi 1 voru það
sérfræðingar sem lokuðu sárinu. Hvort þetta
hefur þýðingu varðandi tíðni sýkinga er óvíst,
en rétt er þó að benda á að tækni við að festa
bringubein hefur mikið að segja, og hægt er
að freistast til að draga þá ályktun að reyndur
sérfræðingur geri það betur en sá, sem minni
reynslu hefur.
1 hópi 2 voru notaðir grennri vírar en í
hópi 1, einnig voru stundum notuð önnur
efni svo sem nælon, silki og Vicryl®, en
það gefur alls ekki eins trausta festingu á
beininu (12). Grannir vírar skera frekar í
gegn um bein en sverir vírar, sem voru ávallt
notaðir í hópi 1. Þegar festing á bringubeini
gefur sig taka beinkantarnir að nuddast
saman. Þessu fylgja verkir, sem er ávallt
illur fyrirboði, og síðan vökvasöfnun í sárinu,
blöðrur myndast undir húð, þær springa og
sárið opnast og sýkist. Það er því ákaflega
mikilvægt að fylgjast vel með einkennum,
sem gefa grun um los á beininu og grípa
inn í á viðeigandi hátt áður en sárið opnast
sjálfkrafa, en þá er sýking á næsta leiti.
Arangur í hópi 1 teljum við góðan. Sjúklingar
voru strax teknir í aðgerð þegar Ijóst var að
bringubeinið var farið að losna og þannig
var komið í veg fyrir alvarlegar sýkingar
og aukakvilla. Aðeins einn sjúklingur í hópi
2 fékk langvinna bein- og mergbólgu og
var hann sendur utan þar sem bringubeinið
var numið brott og beitt var flipaflutningi
til að græða sárið.Tveir sjúklingar í hópi 1
fengu hjartaáfall í aðgerð og í kjölfar þess
öndunarbilun, los á bringubeini og sýkingu,
og létust þeir síðar á 21. og 48. degi eftir
aðgerð. Önnur dauðsföll urðu ekki. Arangur
þessi telst góður samanborið við erlendar
kannanir (13,14).
SUMMARY
Open heart surgery started in Iceland in 1986 and
by the end of the year 1991, 616 procedures had
been performed. Prior to that all open heart surgery
was performed abroad, mainly in London, and
during the period 1983 to 1986, 481 procedures
were performed.
The aim of this study was to compare the incidence
of reoperations for sternal dehiscence and infections
in patients undergoing open heart surgery abroad
and in Iceland.
The incidence of stemal dehiscence with or without
infection was 1.5% for the group operated in
Iceland but 5.1% for the group operated abroad.
Factors contributing to lower incidence of stemal
dehiscense for the group operated in Iceland is best
explained by a different hospital environment, no
long travelling of the patients prior to surgery and
the staff surgeons doing the closure themselves and
using stronger wires.
Rewiring, debridement and drainage were
performed in the same way for both groups.
Infection cleared up and the wounds healed after
surgery, drainage and treatment with antibiotic.
There were some complications after surgery
related to the heart and lungs. Two patients
who developed heart attack during surgery, later
respiratory insufficiency with sternal dehiscence
and sepsis, underwent rewiring and drainage but
died later from multiple complications, no other
mortality. Resection of the sternum and use of
muscular flaps were required in only one patient
of the total 1097 patients.
We conclude that the reoperation rate after open
heart surgery in Iceland for sternal dehiscence and
infection is low.
HEIMILDIR
1. Nugent W, Marrin C, Plume S. Towards safer
stemotomy. In: Vander Salm TJ, ed. Cardiac surgery.
Mediastinal and sternal infections. State of the Art
Reviews. Philadelphia: Hanley & Belfus, 1988: 415-
26.
2. Grossi EA, Culliford AT, Krieger KH, et al. A
surgery of 77 major infectious complications of
median stemotomy. Ann Thorac Surg 1985; 40: 214-
23.
3. Loop FD, Lytle BW, Cosgrove DM, et al. Stemal
wound complications after isolated coronary artery
bypass grafting: Early and late mortality, morbidity
and cost of care. Ann Thorac Surg 1990; 49: 179-86.
4. Ottino G, De Paulis R, Pansini S, et al: Major
stemal wound infection after open-heart surgery:
a multivariate analysis of risk factors in 2.579
consecutive operative procedures. Ann Thorac Surg
1987; 44: 173-9.
5. Favaloro RG. Saphenous vein autograft replacement
of severe segmental coronary artery occlusion-
operative technique. Ann Thorac Surg 1968; 5: 334-9.
6. Parker DJ, Cantrell JW, Karp RP, et al. Changes in
semm complement and immunoglobulins following
cardiopulmonary bypass. Surgery 1972; 71: 824-7.
7. Ryhanen P, Herva E, Hollmen A, et al. Changes
in peripheral blood leukocyte counts, lymphocyte