Læknablaðið - 15.12.1994, Blaðsíða 23

LÆKNABLAÐIÐ 1994; 80
535
Þakkir
Verkefnið var styrkt af Vísindasjóði Borgar-
spítalans.
HEIMILDIR
1. Guðjónsson G. Ofbeldisbrot kemur okkur öllum við.
Morgunblaðið 1993, 7. apríl: 14-5.
2. Kleinbaum GK, Kupper LL, Muller KE. Applied Re-
gression Analysis and Other Multivariablc Methods.
Boston: PWS-KENT Publishing Company, 1988.
3. Statistics and Epidemiology Research Cooperation.
EGRET Reference Manual. Seattle: SERC, 1990.
4. Guldvog B. Thorgersen A. Ueland Ö. Ulykker, vold og
selvpáfört skade: Personskaderapport. Oslo: Seksjon
for forebyggende og helsefremmende arbeid, 1992: 129,
262.
5. Injuries from erime: Special report. Washington DC:
Bureau of Justice Statistics, US Department of Justice
(NCJ-116811), 1989.
6. Bls. 129, 131 í (4).
7. Bls. 129 í (4).
8. Wisdom CS. The cycle of violence. Science 1989; 244:
160-6.
9. Hotaling GT, Sugarman DB. An analysis of risk mark-
ers in husband to wife violence: the current state of
knowledge. Violence and Victims 1986; 1: 101-24.
10. Prothrow-Sith D. Boston’s violence prevention project.
Public Health Reports 1991; 106: 237-9.
11. Houk Vernon N, Warren RC. Foreword to the Proceed-
ings. Youth Violence: Setting the Agenda for Preven-
tion. Public Health Reports 1991; 106: 226-8.
12. Cohen L. The coalition for alternatives to violence and
abuse. Public Health Reports 1991; 106: 233-6.
13. Rice DP. Kelman S, Miller LS. Estimates of economic
costs of alcohol and drug abuse and mental illness, 1985
and 1988. Public Health Reports 1991; 106: 280-92.
Bréf til hlaðsins
Huganir vegna höfnunar
í síðasta Læknablaði (9. tbl.) birtist sam-
þykkt Félags íslenskra fæðinga- og kvensjúk-
dómalækna vegna synjunar Læknablaðsins á
birtingu greinar minnar um fæðingar og með-
fædda heilasköddun. Grein þessi hefur áður
birst í Áföngum, sérfræðiriti okkar kvensjúk-
dómalækna, en ástæða þykir til að kynna efnið
fyrir öðrum kollegum vegna breyttra viðhorfa
til „fæðingarslysa". Því er þessari synjun mót-
mælt.
Ritstjórn Læknablaðsins birti samtímis
stutta athugasemd um þetta mál. Þar er greint
frá því að greininni hafi aldrei verið endanlega
hafnað og er það vissulega sannleikanum sam-
kvæmt. Þó var annarri útgáfu minni af grein-
inni, mikið breyttri, líka hafnað vegna þess að
ég hafði ekki í einu og öllu farið eftir aðfinnsl-
um ritrýnis blaðsins.
Það verður ekki ráðið af „athugasemdum
ritstjórnar" að hún hafi sjálf neitt við greinina
að athuga, en hinsvegar kemur glöggt fram, að
ritstjórninni finnst gagnrýnin ámælisverð. En
slík er rökvísin ritstjórnar, að hún hafnar grein-
inni en hampar ritrýninni. Væri þá ekki eðli-
legt framhald á slíkri hundalógik að birta rit-
dóminn?
Ekki er það þó trúa mín að af þessu geti
orðið, en ég er þó ekki að nefna þetta alveg út í
bláinn. Ég held nefnilega að ýmislegt þyrfti að
birta í Læknablaðinu, sem ekki er birt í dag.
Menn eiga ekki að komast upp með allskonar
vitleysisúrskurði í skjóli leyndarinnar. Alvar-
legast er það, þegar fjallað er um hin þyngri
kærumálin á hendur læknum. Það er engin
trygging fyrir því að niðurstaða fræðilegs úr-
skurðaraðila sé réttmæt, en hún hefur að sjálf-
sögðu úrslitaáhrif. Það mun satt vera, sem sagt
er, að það er ekki nóg að vera fróður í lögum til
að vera góður dómari.
Erlendis eru alvarleg kærumál rakin í stuttu
meginmáli í læknablöðum og úrskurðir um-
sagnaraðila einnig. Þetta kennir læknum að
varast fallgryfjur og veitir umsagnaraðilum að-
hald. Fámenni okkar er ekki tilefni til að hafa
annan hátt á.
Þessu vildi ég koma á framfæri og því er ég
að þrefa þetta um höfnun greinarinnar. Henni
var einmitt ætlað að breyta viðhorfum og hafa
þannig áhrif á úrskurði í kærumálum.
Jón Hilmar Alfreðsson