Læknablaðið - 15.02.1997, Page 44

I sýrutengdum
sjúkdómum þarf að hemja
Eiginleikar: Lyfið blokkar prótónupumpunyiK-, H+ - ATP/sa'\ í páríetalfrurnum magans. Lyfið ilregur þannig
úr framleiðslu magasýru, bæði hvHd^rframleiðslugöAtofaúérs kyns örvun. Lyfiö frásogast'frá þörmum á
3-6 kist. og er aðgengi nálægt 35% eftir einsufkan'skarnmt, en eykst i 60% við stöðuga notkun. Hvorki
matur né sýrubindandi lyf hafa áhrif á aðgeng* lyfsíns. Próteinbinding í blóði er um 95%. Helmingunartimi
lyfsins i blóði er u.þ.b. 40 mínútur, en, álnif lyfsíns standa mun lengur en þvi samsvarar og er talið, aö
verkunm hverfi á 3-4 dögum. Lyfíð umbrotnar algerlega. Umbrot eru aðallega i lifur og skiljast
umbíotsefnin að mestu ýl meö þvagi. Við langtímameðferð hafa greinst blöðrur á magakirtlum. Þessar
oreytingar eru afleiðingar áf minnkaðri sýruseytingu, eru góókynja og ganga til baka þegar meðferð er
hætt. Abendingar: Sársjúkdóiiuii í skeifugörn og maga. Bólga í vélinda vegna bakflæðis. Zollinger-Ellison
heilkenni (syndrome). Æsk'leg’. er, að þessar greiningar séu staðfestar meö speglun. Langtímanotkun við
bólgu í vélinda vegna bakflæois eða við síendurteknum sárum í maga eða skeifugörn: Ekki er mælt með
notkun lyfsins lengur en í3 ár. Fróbendingar: Ofnæmi fyrir ómeprazóli. Varúð: Þegar talið er að um magasár
sé að •■æða skal útiioKa iiíkýnja sjúkdóm, en ómeprazól meðferð getur dregið úr einkennum og seinkað
Sjukciómsgremingu. Meðganga og brjósfagjöf: Ekki er ráðlegt að gefa lyfið á meðgöngutíma og við
brjóstagjöf nema brýn ástæða sé til. Aukaverkanir: Algengustu aukaverkanir eru frá meltingarvegi; svo sem
u ójer’.gui, ógleði og hægöatregð.:, euinig höfuðverkur. Algengar (>1%): Almennar: Höfuðverkur.
Mbniiigarfæ'i Niðurgangur, ógleöi, uppköst, hægðatregða, kviöverkir og aukinn vindgangur. Sjaldgæfar
(0,1-1%): A'menr.ar: Syfja, þreyta. Taugakerfi: Svimi. Svefntruflar.ir, skyntruflanir. Húd: Útbrot, kláði.
Ofsakláði. A nna ): Slen.__________________________________________________
I stöku tilvikum hefur eftirfarand: verið lýst í tengslum við ómeprazól meðferö, en orsakasamband er ekki
sannað: Liðve. - r vöðvabrcyt: voðvaverktr. Jfmabundið rugl og æsingur, þunglyndi og ofskynjanir.
Munnþurrkur, bólga í munni, sveppasýkingar i munnftjBreytingar á lifrarensímum, encephalopathia hjá
sjúklingum með lifrarbifun, lifrarbólga meó eða án gulu. Lifrarbilun. Stækkun á brjóstkirtlum. Kyrningahrap
og fækkun á öðrum þvftum blóðkornum og blóðflögum Bjúgur. Þokusýn. Breytingar á bragðskyni. Aukið
Ijósnæmi, erythema miltiforme, hárlos. Ankin svitamynduQ. Hiti, berkjusamdráttur. Millivefsbólga í nýrum.
Ofnæmislost. Hjá mikið veikum sjúklingum, sem hafa fengið ómeprazól i háum skömmtum sem stungulyf
í æð, hafa séstMvik um óafturkræfa sjónskerðingu, en orsakasambánd er þó óljóst. Milliverkanir: Frásog
sumra lyfja getur breyst vegna hækkunar á sýrustigi magans. Þanmg má ætla að frásog ketókónazóls
minnki samtimis ómeprazól meðferð. ems og gerist ef samtimis eri) gefin önnur lyf sem hemja
sýruseytingu eöa eru sýrubindandi. Ekki hefur orðiö vart við milliverkun lyfsins viö fæðu eða samtimis töku
sýrubindandi lyfja Par sem lyfið er umbrotið i lifur um cýtókróm P450 2C19 (CYP2C19) kerfið getur það
seinkað útskilnaði á diazepami, warfarini (R-warfarin) og fenýtóini. Fylgjast skal með sjúklingum, sem fá
warfarín eða fenýlóm og getur verið nauðsynlegt aö minnka skammta. Engu að síður hafur samtímis
meðferð með Losec 20 rr:g daglega ekki breytt blóðstyrk fenýtóins hjá sjúklingum á samfeildri meðferð
með lyfinu. A sama hati hefur samtimis meðferð með Losec 20 mg daglega ekki breytt blóðstorknunartima
hjá sjúklingum á samfelidri meðferð með warfarini. Plasmastyrkir ómeprazóls og klaritrómýcíns aukast við
samtimis meðferö með þessum lyfjum. Niðurstöður fjölda rbcmsókna á milliverkun lyfsins við önnur lyf
benda til þess að endurtqkin gjöf(á ómeprazóli 20-40 mg til inhtfkut hafi engin áhrif ;i önnur mikilvæg
ísóform CYP, eins og sést liefur á þvi að milliverkun er ekki fyrir heíxþ á hvarfefnum fyrir CYPJA2 fkoffem,
fenacetín, teófýllín), CYP2C9 (S-warfarín), CYP2D6 (metóprólól, própfímólól), CYP2E1 (etanól) og CYP3A
(cýclósporin, lídókaín, kinidin, estradíól). Eiturverkanir: Engar upplýsinóar liggja fýrir umieiturverkanir i
mönnum. Nákvæmar leiðbeiningar um meöferð eru þvi ekk: þekktar. Skammtæ.tærðir banda fullorðnum:
Sýruhjúphylkin á að gleypa heil með a.m.k. 1/2 glasi af vatni. Taóma má innih'afd hylkjanna i t.d. skeið og
taka það þannig inn en þau má ekki tyggja Gæta sP^il þess að geyma hylkin í vandlega lokuðu glasi.
Sýruhjúphylki: Skeifugarnarsán Venjulegur skammtur'er 20 mg á.dag i 2 vikur. Hafi sáriö ekki gróið, má
halda meðferð áfram í 2 vikur í viðbót. Hjájsjúklingurr>, sem hgfa ekki svarað annarri meðferð, hafa 40 mg
einu sinni á dag verið gefin og sárið gróið, oftasj jijnaþtfvikna Magasár. Venjuiegur skammtur er 20 mg
á dag í 4 vikur. Hafi sáriö ekki gróið, má halda hieðferð áfram í 4 vikur til viðbótar. Hjá sjúklingum, sem hafa
ekki svaraö annarri meðferð, hafa 40 mg eihu sinni á dag verið gefin og sárið gróið, oftast innan 8 vikna.
Bólga i vélinda vegna bakflædis: Venjuleþw skamrntur er 20 mg á dag i 4 vikur. Hafi bólgan ekki læknast,
má halda meðferð áfram í 4 vikur tiLviðbótar. Hjá sjúklingum, sem hafa ekki svarað annarri meðferö, hafa
40 mg einu sinni á dag verið gefin og bólgan læknast, venjulega innan 8 vikna. Zollinger-Ellison heilkenni
(syndrome): Venjulegur skammtur er 60 mg einu sinni á dag. Finna þarf hæfilega skammta hverju smni, en
þeir geta verið á bilinu 20- 120 rng á dag. Fari dagsskammtur yfir 80 mg þarf aó skipta honum í tvær
lyfjagjafir. Langtimamedferð vegná bakflæðis i vélinda eda vegna siendurtekins sársjúkdóms imaga eda
skeifugöm: Venjulegm skammtur e\ 10 mg einu sinni á dag, sem má hækka i 20 mg á dag, ef þörf krefur.
Stungulyfsstofn: í upphafi meðferðaT má nota stungulyfið handa sjúklingum sem eiga erfitt með að taka
lyfið inn. Venjulegur skammtur er 40 mg i æð einu sinni á dag. Ekki skal blanda lyfinu saman við
innrennslislausnir. Lyfið skal gefa rólega i æð og á gjöf lyfsins að taka a.m.k. 2 1/2 mínútu. - Leysir fylgir
stungulyfsstofninum og má ekki nota annan leysi. Tilbúna lausn skal nota innan 4 klst. frá blöndun.
Innrennslisstofn: I upphlfj meðferðar má nota innrennslislyfiö handa sjúklingum, sem eiga erfitt með að
taka lyfiö inn. Venjulegur skammtur er 40 mg i æö einu sinni á dag. Innrennslið skal gefa á 20-30 minútum.
Innrennslisstofninn má leysa í 100 ml af 0,9% natríumklóríðlausn og skal þá nota lyfið innan 12 klst. eða i
100 ml af 5% glúkósulausn og skal þá nota lyfið innan 6 klst. Hvorki skal nota aðrar innrennslislausnir né
annað magn en hér er getið. Skammtastærðir handa börnum: Engin reynsla er af notkun lyfsins hjá
börnum. Pakkningar og verð (nóv. 1996): Innrennslisstofn 40 mg/hgl.: hgl. 40 mg x 5 - 9.569 kr. (sjúkl. greiðir
3.000 kr.). Stungulyfsstofn 40 mg/iigl.: (hgl. 40 mg + leysir) x 1 2.041 kr. (sjúkl. greiðir 1 032 kr.),
Sýruhjúphylki 10 mg: 28 stk. - 5.451 kr. (sjúkl. greiðir 2.055 kr.l Sýruhjúphylki 20 mg: 7 stk - 2.643 kr. (sjúkl.
greiðir 1.213 kr.).; 14 stk.- 3.800 (sjúkl. greiöir 1.568 kr.).; 28 stk.- 7.200 kr. (sjúkl. greiðir 2586 kr), 56 stk. -
13.300 kr. (sjúkl. greiðir 3.005 kr.).; 100 stk.- 22.250 kr. (sjúkl. greiðir 3.006 kr.) (þynnupakkaó).; 112 sík. 26.703
kr. (sjúkl. greiðir 3.000 kr.). Sýruhjúphylki 40 mg: 28 stk. - 14.696 kr. (sjúkl. greiðir 3 000 kr.).
Greiðslufyrirkomulag E. Hámarksmagn sem ávisa má með lyfseöli er sem svarar 30 daga skammti.
prótónupumpuna
AKTIF A
Copvright <& 1995 Astra AB
95/01 o-ns/i nsn 119-.