Læknablaðið - 15.03.1997, Blaðsíða 7

LÆKNABLAÐIÐ 1997; 83
147
semja við millilið. Það fyrirkomulag hefur
reynst óheppilegt og dýrt í framkvæmd og þótti
ekki ásættanlegt.
Það var þannig ljóst að íslendingum byðist
góð og fjárhagslega hagkvæm þjónusta á þessu
sviði í Kaupmannahöfn og var því gengið til
samninga við Ríkisspítalann, sem nú hefur tek-
ið að sér að annast bæði líffæratökur og líffæra-
ígræðslur fyrir okkur.
Ein meginforsenda þess að sú hagræðing
sem stefnt er að náist er að það takist að flytja
hluta af þessari starfsemi hingað heim, þannig
að forrannsóknir og eftirlit verði í höndum fs-
lenskra lækna og að líffæraþegar dvelji sfðari
hluta legunnar eftir ígræðsluaðgerðir á íslensk-
um sjúkrahúsum. Hingað til hafa forrannsókn-
ir og eftirlit vegna nýrnaígræðslna farið fram
hér á landi og einnig að verulegu leyti vegna
hjartaígræðslna í börn. Verið er að vinna að því
að útvíkka þessa þjónustu. Jafnframt hefur
kostnaðareftirlit verið eflt og mun TR annast
það.
Igræðslulíffæri hafa einkum boðist þegar
einhver deyr í slysi eða vegna heilablóðfalls.
Framboð slíkra líffæra er minna en þörfin fyrir
ný líffæri. Rannsóknir beinast að því að græða
líffæri úr dýrum í fólk, en þar eru bæði tæknileg
og siðfræðileg vandamál óleyst. Það hefur í
vaxandi mæli verið gripið til þess að flytja líf-
færi milli tveggja lifandi manneskja. Sjúklingar
hafa fengið nýra frá nákomnum ættingja og
hefur jafnvel gengið að nýta nýra frá erfða-
fræðilega óskyldum einstaklingi, til dæmis
maka. Einnig hefur tekist að flytja hluta lifrar
milli fólks.
Nýrnaflutningur milli lifandi einstaklinga er
ekki bráðaaðgerð, eins og þegar um ígræðslu á
líffæri úr látnum einstaklingi er að ræða. Slíkar
aðgerðir er því hægt að skipuleggja fyrirfram.
Þær ætti að vera hægt að framkvæma hérlend-
is, með þátttöku þjálfaðra lækna erlendis frá.
Að þessu ber að stefna og er það í athugun. Sú
lausn væri ekki aðeins fjárhagslega hagkvæm,
heldur einnig lyftistöng fyrir íslenska læknis-
fræði.
Sigurður Thorlacius
tryggingayfirlæknir
Leiðrétting
íslenskar rannsóknir á
krabbameinum í brjóstum
I janúarhefti Læknablaðsins birtist leiðari
eftir undirritaðan um íslenskar rannsóknir á
krabbameinum (Læknablaðið 1997; 83: 7).
Höfundi urðu á þau mistök að rita „... að
hár aldur við upphaf blœðinga væri áhœttuþátt-
ur fyrir brjóstakrabbameiní stað „upphaf
blæðinga“ átti að standa „við fyrstu fæðingu",
sem ég vona að glöggir lesendur hafi tekið
eftir. Þetta er enn leiðara þar sem því lægri
aldur er við upphaf blæðinga, því meiri eru
líkurnar.
Virðingarfyllst
Hrafn Tulinius