Læknablaðið - 15.03.1997, Blaðsíða 45

LÆKNABLAÐIÐ 1997; 83
177
læra að skipuleggja þessi verk-
efni ekki síður en annað sem
þeir fást við í læknisstarfinu.
Læknar komast aldrei hjá að
sinna einhverjum stjórnunar-
störfum hvort sem þeir starfa
við kennslu, rannsóknir eða
lækningar.
Fagleg þróun
Jóhann segir faglega þróun
eitt starfssviða læknadeildar og
hann er spurður hvernig henni
sé háttað í deildinni:
— Læknar sem starfa við
kennslu eru flestir eða allar
tengdir annarri stofnun þar sem
þeir starfa í faginu, lækningum
eða rannsóknum. Þegar menn
eru þannig í beinum tengslum
við fagið þurfa þeir alltaf að
vera vakandi fyrir því sem er að
gerast, lesa sér til, sækja ráð-
stefnur og tileinka sér nýjungar
á sínu sviði. Læknar vilja líka
stöðugt bæta þjónustu sína, en
það gera þeir ekki ef þeir fylgj-
ast ekki með faglega. Kennslan
heldur mönnum kannski enn
betur við efnið hvað þetta varð-
ar og oft spyrja læknastúdentar
mjög gagnrýnið og vilja fá skýr
svör og eiga rétt á því.
Jóhann Ágúst gerir að lokum
að umtalsefni sérstöðu íslenskr-
ar læknastéttar sem hann segir
að sé bæði kostur og galli:
— íslensk læknastétt býr við
þau forréttindi að hafa menntað
sig víða um lönd, í Bandaríkjun-
um, hjá Norðurlandaþjóðun-
um, Bretlandi og meginlandi
Evrópu og læknar flytja því á
hverjum tíma með sér heim
þekkingu og ólíka reynslu frá
þessum löndum. Gallarnir eru
kannski þeir að menn eru þá oft
ósammála um stefnuna, um að-
ferðafræði og geta verið ósam-
stiga og ósveigjanlegir og vilja
halda sér við eitthvert kerfi eða
einhvern skóla sem þeir hafa
lært í. En árangurinn er í það
minnsta sá að við búum yfir víð-
tækri og góðri þekkingu og gæði
í heilbrigðisþjónustu okkar og
þar með læknakennslunni eru
að mínu viti góð þótt við megum
aldrei slaka neitt á kröfunum.
- jt -
Fjölmargar kröfur gerðar til háskólakennara
Læknadeild Háskóla íslands
hefur gefið út reglur og leiðbein-
ingar fyrir dómnefndir og fram-
gangsnefndir um stöðuveiting-
ar, stöðuhækkanir og þrepa-
hækkanir í læknadeildinni.
Reglurnar gefa góða mynd af
þeim kröfum sem gerðar eru til
þeirra er hyggja á störf í deild-
inni og fara hér á eftir heistu
atriði þeirra Iágmarkskrafna
sem gerðar eru við stöðuveiting-
ar, stöðuhækkanir og þrepa-
hækkanir.
Lágmarkskröfur
við stöðuveitingar
Lektor (sérfræðingur); Um-
sækjandi um lektorsstöðu skal
hafa lokið háskólaprófi, sem
felur í sér minnst tveggja ára vís-
indalega þjálfun. Hann skal
einnig hafa sannað hæfni sína til
sjálfstæðra vísindalegra rann-
sóknarstarfa með framlögðum
ritverkum og sýnt það með
námsferli sínum, rannsóknum
og öðrum störfum að hann sé
hæfur til að gegna stöðunni.
Dómnefnd metur hæfið.
Dósent (fræðimaður); Dós-
ent skal að jafnaði hafa doktors-
próf eða sambærilega prófgráðu
frá viðurkenndri innlendri eða
erlendri menntastofnun eða
hafa með rannsóknum og rit-
störfum sýnt jafngilda hæfni að
mati dómnefndar.
Prófessor: Prófessor skal hafa
doktorspróf eða sambærilega
prófgráðu frá viðurkenndri inn-
lendri eða erlendri mennta-
stofnun eða hafa með rann-
sóknum og ritstörfum sýnt jafn-
gilda hæfni að mati dómnefnd-
ar. Dómnefndum ber að gera
meiri kröfur til prófessora en
annarra háskólakennara um
rannsóknarstörf. Umsækjendur
um prófessorsembætti þurfa að
vera vel virkir í rannsóknum og
hafa sýnt verulega hæfni og
frumkvæði í vísindastörfum,
samanber reglur um mat á ein-
stökum starfsþáttum.
Reglur um mat á einstök-
um starfsþáttum
Mat skal byggt á eftirfarandi
starfsþáttum íþessari röð: rann-
sóknir, kennsla, stjórnun, önn-
ur störf. Þetta er einungis al-
menn viðmiðun því að einstakir
þættir kunna að skarast nokkuð
í forgangsröðun. Gott kennslu-
framlag kann að vera meira
virði en rannsóknir þótt þær séu
forsenda háskólakennslu. Hafa
ber einnig í huga, að þrír fyrstu
starfsþættirnir, rannsóknir,
kennsla og stjórnun teljast allir
til starfsskyldna háskólakenn-
ara, nema önnur skipan sé gerð