Læknablaðið : fylgirit - 01.06.1992, Blaðsíða 33

LÆKNABLAÐIÐ/FYLGIRIT 21
33
SEGALEYSANDI MEÐFERÐ KRANSÆÐASTlFLU Á
LANDAKOTI 1986 - 1991.
, Ásgeir Jónsson, Jón Högnason,
Steinn Jónsson. Landakotsspítali, lyflæknisdeild.
Gerö var tramsæ rannsókn á áhrifum blóösegaleysandi
meöferöar viö kransæöastíflu. Rannsóknin tók til 36 sjúklinga
sem viö komu á sjúkrahús höföu haft viðvarandi kransæöaverk
skemur en 6 klst. frá byrjun stööugra verkja,
hjartalínuritsbreytingar er samrýmdust kransæöastíllu og engar
trábendingar. Streptokinasameöferö fengu 32 sjúklingar en
4 TPA og var hlutfall milli kynja 32 karlar og 4 konur, meðalaldur
reyndist vera 56,7 ár. Meöaltími frá byrjun einkenna þar til
meðferö hófst var 173 mfnútur. 18 sjúklingar voru meö
kransæöastíflu í framvegg, 17 í bakvegg og 1 í hliðarvegg.
Fylgt var vinnuáætlun varöandi gjöf lyfja, blóörannsóknir og
skráö klínísk svörun, EKG svörun og fylgikvillar. Einn
sjúklingur dó, tveir fengu blæöingu í kjölfar meðferöar en
helstu fylgikvillar voru hjartsláttaróregla hjá 23 sjúkl. sem
svöruöu lyfjameöferð. Af þessum sjúklingum var gerö
hjartaþræöing í 27 tilfella og var æö opin í 66,7% tilvika.
Niöurstaöan er aö blóösegaleysandi meöferö er gagnleg
meöferö viö bráöri kransæöastíflu og alvarlegir fylgikvillar
sjaldgæfir.
SAMANBURÐUR Á HEPARÍN OG COUMARIN
BLÓÐÞYNNINGU FYRIR RAFVENDINGAR
VEGNA TAKTTRUFLANA FRÁ GÁTTUM.
Davfð O. Amar. Ragnar Danielsen.
Lyflækningadeild Landspítalans.
Aukin hætta á segareki fylgir rafvendingum vegna
hjartsláttartruflana frá gáttum. Því er mælt með
blóðþynningarmeðferð fyrir og í allt að fjórar vikur
eftirrafvendingu. Yfirleitteru coumarin lyf notuð, en
við hjartadeild Landspítalans hefur skammtíma-
blóðþynning með heparíni verið talsvert notuð í
þessum tilgangi. Fáar rannsóknir hafa kannað gagn-
semi slíkrar meðferðar. Tilgangur þessarar rannsóknar
var að bera saman árangur af blóðþynningu með
heparíni og comarin lyfjum hjá 175 sjúklingum (135
karlar) sem fóru í rafvendingu vegna hjartsláttar-
truflanafrágáttum áárunum 1984-1992. Meðalaldur
hópsins var 65 + 10 ár.
Fyrir rafvendingu, samkvæmt ákvörðun
hjartasérfræðings, fengu 83 sjúklingar (hópur A)
nieðferð í 13 daga með heparíni, 54 langtímameðferð
með coumarin lyfjum (hópur B) og 38 enga
blóðþynningu. Gáttatif var til staðar hjá 72%
sjúklinganna, 25% höfðu gáttaflökkt en 3% aðrar
ofansleglatakttruflanir. Hjartalokusjúkdómur var til
staðar hjá 18%. Hlutfall sjúklinga með lokusjúkdóm
var hæst í hópi B (p< 0.01). Annars var aldur,
kynjahlutfall, undirliggjandi hjartasjúkdómar og
notkun hjartalyfja svipuð í hópunum. Gáttatif var
algengara í hópi B en hópi A en gáttaflökkt og aðrar
taktruflanir tiltölulega sjaldgæfar (p<0.01). Fjöldi
sjúklinga þar sem takttruflun hafði varað lengur en
eina viku eða óþekkt var samskonar í hópum A og B,
en takttruflun sem hafði varað skemur en eina viku
var sjaldgæf í B (p<0.001). Sjúklingar með
lokusjúkdóm eða langvarandi gáttatif fóru síður í
sinus takt. Alls fóru 75% í sinus takt og var það
hlutfall svipað í öllum hópunum. Sex sjúklingar (3,4%)
fengu einkenni um segarek á fyrstu fjórum vikunum
eftir rafvendinguna. Allir sex sjúklingarnir höfðu
verið með gáttatif og farið í sinus takt við
rafvendinguna. Fjórir voru úr hópi A en tveir úr hópi
B en munurinn milli hópanna var ekki marktækur.
Segarek er tiltölulega sjaldgæfur fylgikvilli
rafvendingar vegna taktruflana frá gáttum. Ekki var
munur milli heparín og coumarin hópanna hvað tíðni
segareks varðar. í völdum tilfellum virðist blóðþynning
með heparíni henta til að draga úr segarekshættu við
rafvendingu.