Læknablaðið : fylgirit - 31.07.1995, Síða 12

12
LÆKNABLAÐIÐ 1995; 81
ar. Pað var volksamt, en við vorum vanir sjónum.
Eftirminnilegt er mér, þegar við þrír stóðum
fyrsta sinni á Torfunesbryggju, kaldan vetrardag
1928. Mér fundust Vaðlaheiðin og Pollurinn vina-
leg, en brekkan ofan bæjarins og gilið voru dálítið
vafasöm.
Strax og við komum upp á bryggjuna, sást á
vinstri hönd fallegt tréhús með ferköntuðum
turni, sem á stóð „Godmans Efterfl." Á þetta
störðum við allir þrír, og enginn vissi hvað „Eft-
erfl.“ þýddi. Pá komu verslanir með nöfnunum
„Hamborg,“ „París" og „KEA,“ geysistórt
nýbyggt steinhús. Lítið var talað, við vorum
greinilega komnir í borg, og ég var ekki viss um,
hvað íslenskan dygði mér. Eitthvað ympraði ég á
þessu við Matthías, enda var hann foringinn.
Hann nefndi strax nafna sinn Jochumsson, sem
þar hefði verið prestur, og son hans Steingrím,
sem væri héraðslæknirinn, og hér væri fullt af
góðum íslendingum.
Við fundum Menntaskólann, en þá var stóri
gangurinn tómur. Allt í einu strunsar inn búldu-
leitur maður með einkennilegu fasi og hristir
ákaft úrfestina. Matthías bregður við, snýr sér að
honum og hneigir sig og segir:“ Komið þér sælir,
herra skólameistari." Mér brá mikið, en okkur
var boðið inn á skrifstofu, og þar var talað.
Fórum við svo að líta á heimkynnin. Okkur
hafði verið komið fyrir í „innbænum,“ hver hjá
sinni fjölskyldu. Brá mér í brún, er ég sá á leiðinni
„Schiöth’s Bageri“ og rétt þar hjá „Höfner’s Hand-
el". Pó tók út yfir, þegar á húsinu, sem ég átti að búa
í, stóð „Fredriksen Urmager.” Matthías sá á mér
aumingjasvipinn og sagði þetta myndu vera ágætis
Islendinga, sem og reyndist. Ekki hafði mig órað
fyrir því að lenda í svo dönskum bæ.
Skömmu eftir að við komum, var haldin hin
hefðbundna skólaveisla með broddborgurum
bæjarins. Við fengum að vera með. Þetta var
matarveisla í leikfimisal skólans með fjölmenni og
mikið um ræðuhöld, en lítið um fjör, nema í ræðu
Steingríms Matthíassonar, læknis. Við sátum ut-
arlega á bekk. Allt í einu sprettur Matthías Jónas-
son á fætur, slær í glas og talar, blaðalaust. Mér
brá mikið og seig niður í sætinu og lét sem minnst
á mér bera. Mér þótti þó Matthíasi sækjast vel
ræðan og fór því að reisa mig. Hlaut hann og
lófatak fyrir. Síðar heyrðist haft eftir skólameist-
ara, að ræða Matthíasar hefði verið sú besta þetta
kvöld, enda var skólameistari hlýr við hann á
eftir. Matthías var gull að manni.
Undirbúningur okkar að heiman reyndist vel.
Gagnfræðingar frá Gagnfræðaskóla Akureyrar vorið 1928. Bekkjarmynd; fremri röð, talið frá vinstri:
1) Karl ísfeld; 2) Stcingrímur Þorsteinsson; 3) Eggert Steinþórsson; 4) Pétur T. Oddsson; 5) Júlíus
Oddsson; 6) Agnar Oddsson; 7) Guðmundur Þorláksson; — aftari röð, talið frá vinstri: 8) Einar
Asmundsson; 9) Páll Ólafsson; 10) Jón Þorsteinsson; 11) Sigurður Samúelsson; 12) Ólafur Björnsson; 13)
Bragi Brynjólfsson; 14) Höskuldur Ólafsson; 15) Jón Jóhannesson. Á myndina vantar Rafn Jónsson og
Björn Jóhannsson.