Læknablaðið : fylgirit - 01.06.1996, Qupperneq 34

flURORIX
móklóbemíð
Þunglyndislyf með einstæða eiginleika:
• Skjótur og góður árangur
við þunglyndi með eða án kvíða12
• Eykur athygli, einbeitingu og minni
hjá ungum sem öldnum1345
• Einföld skömmtun,
150-300 mg 2svar á dag1
• Fáar aukaverkanir,
lítil áhætta við ofskömmtun167
• Meðferð má hefja strax
og hætt er á öðrum þunglyndislyfjum89
Nýr styrkleiki:
300 mg
Thorarensen Lyf
Vatnagaröar 18 • 104 Reykjavík • Sími 568 6044
Eiginlcikar: Móklóbemíð er geðdeyföarlyf.
Verkun lyfsins byggist á því aö f>aö blokkar
mónóamínoxídasa-A (MAO-A) sérhæft og
afturkræft. Þetta leiöir til minnkaöra umbrota
noradrenalíns og serótóníns. Lyfiö er ólíkt
eldri MAO-blokkurum, sem blokka bæöi
MAO-A og MAO-B óafturkræft, en því fylgir
hætta á hækkuöum blóöþrýstingi viö inn-
töku týramíns (m.a. í osti). Aögengi lyfsins
viö langtímanotkun er allt aö 90%. Blóö-
þéttni nær hámarki um 1 klst. eftir inntöku,
dreifingarrúmmál er nálægt 1,2 I/kg og
próteinbinding í plasma er u.þ.b. 50%.
Helmingunartími í blóöi er 1-2 klst. og leng-
ist lítillega meö vaxandi skömmtum. Umbrot
lyfsins eru háð skömmtum, þaö oxast nær al-
gjörlega í óvirk umbrotsefni, sem skiljast út í
nýrum.
Ábendingar: Geödeyfö, aðallega innlæg
geödeyfö. Erfiö eöa langvarandi útlæg geö-
deyfö.
Frábendingar: Bráö ruglun (confusio ment-
is). Ofstarfsemi skjaldkirtils.
Pheochromocytoma. Samtímis notkun seleg-
ilíns. Ofnæmi fyrir innihaldsefnum lyfsins.
Meöganga og brjóstagjöf: Takmörkuö
reynsla er af notkun lyfsins hjá þunguðum
konum, en í dýratilraunum hefúr aukin
hætta á fósturskemmmdum ekki komiö í
ljós. Lyfiö útskilst í brjóstamjólk, en hætta á
áhrifum á barniö viröist ólíkleg viö notkun
lyfsin í venjulegum skömmtum.
Aukaverkanir: Algengar(> 196> Svimi, höf-
uöverkur, ógleöi, niöurgangur og svefntrufl-
anir. Sjaldgœfar (0,1-1%): Slappleiki, blóð-
þrýstingslækkun, bjúgur, breytingar á bragö-
skyni, lystarleysi, meltingartruflanir, munn-
þurrkur, mgl og óróleiki.
Milliverkanir: Milliverkun viö týramín hef-
ur ekki klíníska þýöingu, en þó er mælt meö
því, aö lyfið sé tekið inn eftir mat. Címetidín
hægir verulega á umbrotum lyfsins og getur
þurft aö minnka skammta móklóbemíðs um
helming viö samtímis gjöf þessara lyfja. Lyf-
ið getur aukiö áhrif adrenvirkra Iyfja. Lyfiö
eykur áhrif íbúprófens og morfínlíkra lyfja.
Hefja má meðferð meö öörum geðdeyföar-
lyfjum (m.a. þríhringlaga lyfjum) strax þegar
notkun móklólx*míös hefur verið hætt og öf-
ugt.
Varúö: Hjá sjúklingum meö skerta lifrarstarf-
semi þarf aö minnka skammta. Sjálfsmorös-
hneigö getur aukist í upphafi meöferöar.
Skammtastæröir banda fullorönum:
Venjulegur byrjunarskammtur er 300 mg á
dag, venjulega gefiö í tveimur til þremur
deiliskömmtum. Gera má ráö fýrir, aö full
verkun fáist eftir 4-6 vikna meöferö. Þegar
árangur kemur í ljós má lækka skammtinn.
Hámarksdagskammtur er 600 mg á dag.
Taka á lyfiö inn eftir máltíð. Sjúklingum meö
skerta lifrarstarfsemi veröur aö gefa minni
skammta en hér hafa veriö nefndir.
Skammtastæröir banda börnum: Lyfiö er
ekki ætlað bömum yngri en 12 ára.
Innihaldscfni: Hver tafla inniheldur:
Moclobemidum INN 100 mg eða 150 mg eöa
300 mg.
Pakkningar og smásöluverö frá 1. 4.
1996: Töjlur 100 mg: 30 stk. (þynnupakk-
aö): 2.164 kr; 100 stk. (þynnupakkaö): 6.019
kr. Töflur 150 mg: 30 stk. (þynnupakkaö):
2.735 kr.; 100 stk. (þynnupakkaö): 8.135 kr.
Töflur 300 nig: 30 stk. (þynnupakkaö):
4.607 kr.; 60 stk. (þynnupakkaö): 8.821 kr.
Greiöslufyrirkomulag: Elli- og örorkulíf-
eyrisþegar greiöa fyrstu 200 kr. af veröi lyfs-
ins og 8% af því sem eftir er aö hámarki 400
kr. Aörir greiöa fyrstu 600 kr. af veröi lyfsins
og 16% af því sem eftir er aö hámarki 1.500
kr. Ef verö á samheitalyfi er hærra en viö-
miðunarverö þá greiöir sjúklingur aö auki
muninn á smásöluveröi og viömiöunarveröi.
Afgreiöslutilhögun: Heimilt er aö ávísa
lyfinu til 100 daga notkunar í senn.
Hcimildir: 1. Fitton A et al. Drugs 1992; 43
(4): 561-596. 2. Angst J et al. Psychoph-
armacology 1992; 106 (Suppl): 109-113. 3-
Hannes Pétursson. 3rd International
Symposium on Moclobemide, Vienna 29-
31/3 1992. 4. Wesnes KA et al. J Neural
Transm 1989; Suppl 28: 91-102. 5. Allain H
et al. Psychopharmacology 1992; 106
(Suppl); 56-61. 6. Hetzel W. Psychoph-
armacology 1992; 106 (Suppl): 127-129. 7.
Chen DT, Ruth R. Clin Neuropharmacol
1S>93; 16 (Suppl 2); 63-68. 8. Amrein R et al-
Psychopharmacology 1992; 106 (Suppl): 24-
31. 9. Dingemanse J. Int Clin Psychoph-
armacology 1993; 7 (3-4): 167-180.