Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Blaðsíða 69

51. Cinclidium stygium. — Kinnafjall 700 m, Kaldhakur 600 m.
52. Rhytidiadelphus squarrosus. — Kaldbakur 700 m, Torfufell 600 m.
58. Mnium. — Kaldbakur 600 m, Torfufell og Bóndi 500 m.
54. Cratoneurum commutatum. — Kinnafjall 700 m.
55. Hypnum stramineum — Hlíðarfjall 700 m.
56. Campylium stellatum. — Hlíðarfjall og Súlur 600 m.
57. Drepanocladus revolvens. — Súlur 500 m.
58. Meesea uliginosa. — Súlur 500 m.
59. Lophozia quinquedentata. — Súlur 500 m.
60. Hypnunt giganteum. — Súlur, Torfufell og Kinnafjall 500 m.
61. Alicularia. — Hlíðarfjall 500 m.
62. Scorpidium scorpidioidcs. — Súlur 500 m.
Eins og sjá má af undanfarandi lista, hafa um 30 mosategundir
fundizt ofan við 1000 m h. og um 60 tegundir lyrir ofan 500 m h.
Tegundirnar rnunu þó vera nokkru fleiri, þar sem ýmsar vand-
greindar ættkvíslir eru hér taldar sem ein tegund. Þá er og líklegt að
allmargir lifurmosar hafi orðið útundan við söfnunina.
Líklegt er og, að allmargar mosategundir geti farið hærra, en hér
er getið. Aíá í því sambandi minnast þess, að Helgi Jónsson getur um
Dicranoweisia crispula úr um 1700 m h. í Snæfelli á Austurlandi.
Mjög fáar mosategundir hafa greinileg neðri mörk í Innhéraðinu,
og eru þessar helztar. (Liste úber untere Grenzen.)
1. Andreaea blyttii. — Kerling 1530 m, Rimar 1200 m.
2. Encalypta alpina. — Bóndi 1200 m.
3. Aulacomnium turgidum. — Kinnafjall og Bóndi 800 m.
1. Pohlia conunutata. — Bóndi 700 m, Súlur 900 m.
5. Conostomum borealc. — Torfufell 700 m, Kinnafjall 800 m, Hlíðarfjal! 800 m, Bóndi
1000 m.
6. Polytrichum norvcgicum. — Torfufell 700 m, Súlur 650 m, Hlíðarfjall 800 m, Bóndi
700 m.
7. Dicranum starkeii (og D. falcatum). — Torfufell 500 m. Kinnafjall og Hlíðarfjall 700 tn.
8. Lcscurea. — Torfufell 550 m, Bóndi 600 m, Hlíðarfjall 500 m.
Flest eru þetta dæmigerðar snjódældategundir, sem eiga veruleg-
an þátt í gróðurmynduninni á háfjöllunum. Þannig myndar Polytr.
no'rvegicum, oft hreinar mosagræður í lautum og dældum, ofan við
800 m h. og er efalaust ein algengasta planta háfjallanna.
Tvær fyrsttöldu tegundirnar eru svo sjaldgæfar að ekkert verður
lullyrt um mörk þeirra, enda þótt þær séu sennilega báðar háfjalla-
tegundir. Conostomum boreale og Polytrichum norvegicum fara báðir
niður undir sjávarmál í útsveitunum (sjá línurit). Eftirfarandi tegund-
ir virðast einnig hafa neðri mörk á svæðinu:
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFR/EÐI - FlÓra 65