Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Qupperneq 116

vaxin hrafnafífu (Eriophorum Scheuchzeri). Háplöntugróðurinn er
mjög strjáll. í XVII. I þekja háplöntur ekki yfir 50%, en hitt er snjó-
mosaskorpa nær samlelld að heita má. í XVII. 2 eru háplönturnar ekki
meira en 20%, snjómosinn 50—60%, hitt er bert flag. Engin ein há-
plöntutegund ríkir í gróðursvip. Grasvíðir (.S. herbacea) þekur einna
mest, en mesta tíðni hafa kornsúra (P. viviparum) og klóelfting (Equi-
setum arvense). Allnrikið ber á grávíði (S. glauca) og sömuleiðis gull-
brá (Saxifraga Hirculus), meyjarauga (Sedum villosum), blómsef (Jun-
cus triglumis), flagasef (]. biglumis), túnvingull (Festuca rubra) og
fjallapunt (Deschampsia ulpina). Tegundasamsetningin bendir á þrjú
gróðurhverfi: grasvíði-snjómosa hverfið, sem ég tel það til, og það er
vissulega náskyldast, þótt réttast sé að telja það afbrigði, í öðru lagi
meyjarauga-flag (S. villosum soc.) og grávíði-grund (S. glauca soc.). Líkt
gróðurlendi þessi hefi ég annars staðar kallað mosamold, sbr. það senr
síðar segir um mosaheiðina.
IJIettur XVII. 3, Hveravellir, hæð um 600 m í dæld í hrauni. Gróð-
urhverfi þetta er útbreitt þar um slóðir. Á skiptast í blettinum grasvíði-
torfur og snjómosaskorpur. Aðrar háplöntur en grasvíðirinn eru mjög
strjálar.
Blettur XVII. 4 við Svartá á Kili, hæð um 440 m. Dældin er grunn
og ekki af venjulegustu gerð. Snjómosaskorpan er lítt þroskuð, sakir
þess, að sandur berst í dældina.
Blettur XVII. 6, Holtavörðuheiði, hæð um 420 m, í brattri brekku
sem veit gegn NA. Yfirborðið er þýft. Snjómosinn er hér rninni en á
hinum stöðunum, svo að blettur þessi nálgast grasvíði-stinnustarar
hverfið. Tegundir eru óvenjulega margar, og ber þar nokkuð á blóm-
jurtum svo sem brennisóley (Ranunuculus acris), og engjafífli (T.
croceum coll.). Mosalyng (Cassiope hypnoides) vex í þúfunum. Raun-
veridega er hér um tvö samanfléttuð gróðurhverfi að ræða, þannig að
grasvíði-snjómosa hverfið er í lautunum, en grasvíði-stinnustarar hverfi
á þúfunum. Umræddur blettur liggur að bletti XIX. 4.
Blettur XVII. 6, Nauthagi, hæð um 600 m.
XVIII. 9. Athugunin er gerð í skarði við Fjallsöxl á Skagaströnd.
í brekkunum upp úr skarðinu er föst, grýtt skriða, gróðurlaus tilsýnd-
ar. Liggur hún norðanvert í skarðinu í 420—460 m hæð. Þegar nánar
er aðgætt sést, að hér er snjódældarbotn, þar sem hvarvetna milli steina
er þakið með snjómosaskorpu (Anthelia) með strjálum blómplöntum,
sem heita má þó jafndreift um allt svæðið, en grasvíðir (S. herbacea)
er þó miklu algengastur. Hér er þannig um að ræða snjódæld, þar sem
komið er að yztu takmörkum þess, að háplöntur fái dafnað. Meira en
112 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði