Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Blaðsíða 111

G. Blettir þessir nálgast gTasvíði-snjómosa hverfið, því að gróðurinn
er gisinn, snjómosi sést víða, en ekki er þó um opna snjómosabletti
að ræða.
Blettur XV. 8. Egilsáfangi á Kaldadal, hæð 420 m. Brekka móti SV.
Blettir XV. 9—10 í grunnri dæld norður af Hveravöllum, hæð um
600 m. Dældinni hallar til SV. Ofan að henni liggur mosaþemba, en
neðan að henni valllendiskennt þurrlendi. Beltaskipting er mjög
greinileg. í neðra beltinu 9, ríkir grasvíðir bæði í svip og fleti, en smá
snjómosaskellur sjást þar. I etra beltinu 10, ber hinsvegar svo mikið á
fjallasmára (S. procumbens), að hann ríkir í gróðursvipnum. Gróður-
breiðan er þar samfelld og hvorki snjómosaskorpur eða flög. Grá-
mullu (G. supinum) er nokkurnveginn jafndreift um bæði beltin, en
er alls staðar gisin, hins vegar verður hún drottnandi á mjórri rönd
milli beltanna, og mætti þar tala um grámullu hverfi í skilningi
Nordhagens.
Blettur XV. 11 í hraunjaðrinum sunnan við Hveravelli. Neðst í
dældinni er dálítil ræma, sem raunverulega er mosalyngs hverfi, ann-
ars vex mosalyng (Cassiope hypnoides) strjált um alla dældina. í mosa-
lyngsbeltinu er krummalyng (E. hermafroditum) lítilsháttar, en gróð-
ur allur er gisnari þar en ofar í dældinni og smá snjómosaskellur. Gras-
víðir (S. herbacea), fjallasmári (S. procumbens) og bugðupuntur (Des-
champsia flexuosa) eru álíka útbreiddir. Efst í dældinni er ljónslappa-
hverfi.
Blettnr XV. 12 úr Tröllakirkju í um 750 m hæð. Athugunin er í
dæld eða kinn, sem veit móti suðri. Kinnin á móti norðri er gróður-
laust flag að kalla, eða með smá hálfmosablettum. í þessari hæð er
samfelldan gróður að þrjóta á þessum slóðum.
XVIII. 1 Tjarnir í Eyjafirði, hæð um 600 m. Einkennistegundir
liverfisins ríkjandi.
XVIII. 2 Steinnýjarstaðir á Skagaströnd, grunn gildæld í kinnung,
senr snýr mót suðri, en gilið sjálft snýr til vesturs. Grasvíðir þS. herba-
cea), ríkir algerlega í blettinum, nema þar sem smáskúfar eru af þús-
undblaðarós (Athyrium alpestré), en engir þeirra eru svo stórir, að um
sérstakt hverfi sé að ræða. í kinninni á móti norðri er gróður mjög
ósamfelldur, mestur hluti hennar er þakinn snjómosaskorpu (Anthelia
soc.), en smá blettir eru þar með mjög smávöxnum grasvíði (S. herba-
cea), fjallasmára (S. procumbens) og grámullu (G. supinum), eru síðar-
töldu tegundirnar meira áberandi en grasvíðirinn. Smáskúfar eru einn-
ig af af rjúpustör (Carex Lachenalii). Innan um þennan fátæklega gróð-
ur eru víða skellur þar sem moldin er ber með öllu.
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - FlÓra 107