Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Blaðsíða 92

Eftir að kemur í 200 m hæð verða einkennistegundir blágxesisdæld-
anna sjaldséðar utan þeirra. Gróðurskilyrði blágresisdældanna eru lík
og í aðalbláberjadældinni, nema venjulega er nokkru raklendara. Eg
tel vafalaust að í umræddri hæð eigi blágresisdældin eingöngu hinu
þykka fannalagi tilveru sína að jrakka, líkt og áður segir um aðalblá-
berjadældina.
Náskyldum gróðurfélögum blágresissveitinni, hefir verið lýst bæði
frá Norðurlöndum og Grænlandi. Má þar telja Geranium silvaticum
Wiesen (Fries 1913 p. 112), Geranium-urtemark Resvoll-Holmsen
(1920 p. 105) og Kruuse, sem lýsir urteli í Grænlandi, en um hana
segir svo: „urtelien kræver et konstant og ganske mægtig snedække,
som lægger sig tidlig, er konstant om vinteren og gaar temmelig sent
bort om vaaren“. (Tekið eftir Resvoll-Holmsen.)
Það er fullvíst að um neðanvert hálendi íslands er blágresissveitin
bundin við langætt og þykkt snjólag á samsvarandi hátt og aðalblá-
berjasveitin. En þannig munu Jrær skiptast eftir staðháttum, að blá-
gresissveitin er í hinurn raklendari, skjólmeiri og snjóþyngri dældum.
42. Blágresis-bugðupunts-ilmreyrs hverfi. (Geranium silvaticum-Des-
champsia flexuosa-Antoxanthum odoratum soc.). (Tab. XIII. A—11
1-4.)
Hér er einungis um l'jórar athuganir að ræða og aðeins ein þeirra
úr miðhálendinu. Því er svo farið, að gróðurhverfi þetta á fremur
heima um neðanverðar hlíðar og miðhlíðis í dölum en uppi í sjálfu
hálendinu. Þegar er þess getið, að náskyld gróðurhverfi eru á láglendi,
svo að skýr takmörk verða ekki dregin þar á milli. Einnig eru ýmis
millistig yfir til aðalbláberja sveitarinnar. Þannig hefi ég athugun úr
snjódæld frá Jökulsárhlíð á Fljótsdalshéraði, þar sem bláberjalyngs-
tegundirnar þekja litlu minna en blágresið, enda þótt Jrað sé yfir-
gnæfandi í gróðursvipnum, og fylgitegundir Jjess aðaltegundir hverfis-
ins. í gi'óðurhverfi þessu er blágresi (Geranium silvaticum) drottnandi
í gróðursvip, og þekur að jafnaði mest. Hinar einkennistegundir hverf-
isins bugðupuntur (D. flexuosa) og ilmreyr (A. odoratum) eru all-
breytilegar að magni á einstökum blettum, þrátt fyrir staðfesti sína
og mikla tíðni. Þá er maríustakkur (Alchemilla minor coll.) algeng
tegund og gætir sums staðar nærri eins mikið og blágresis, en er ætíð
lágvaxnari. Gróðurhverfi þetta hefir það sameiginlegt með blómlendi
(Hochstaudewiesen) í Skandinavíu, að jarðlagið (Feldschicht) er mjög
misjafnlega hávaxið eftir staðháttum. Aðrar helztu tegundir hverfisins
88 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði