Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Side 132

l’etcr Benum: Flora o£ Tronis Fylke. A flori-
stic and phytogeographical survey oC llic
vascular flora of Troms Fylke in Northern
Norway. Tromsö Museums skriftcr. Vol. VI.
Tromsö 1958.
Tromsfylki er næstnyrzta landsstjórnar-
umdæmi Norcgs, og liggur frá 68° 20' til
70° 20' n. br., eða að meðaltali um fjórum
gráðum norðar en ísland. Loftslag í Troms-
fylki mun þó ekki ósvipað og hér. Meðalliiti
ársins er frá 1—4.5 og meðalúrkoma frá 300
— 1500 mm, meðalhiti í júní frá 10—13. —
Landið er mjög fjöllótt, og eru hæstu fjöll-
in um 1500 m. Eiginlegir jöklar eru þó eng-
ir. Stærð landsins er um 26250 km-, eða um
fjórum sinnum minna en ísland. Þrátt fyrir
það hafa fundizt um 670 tegundir háplantna
í fylkinu, eða næstum helmingi fleiri teg-
undir en á íslandi. Sýnir þctta bezl að hér
gætu þróast allmiklu fleiri tegundir en hér
vaxa nú. Þó cru þcssar 670 tegundir aðeins
36% a£ allri norsku flórunni.
Höfundur gctur þess í formála, að Trorns-
fylki muni vera með bezt könnuðu svæðum
Noregs, og stafar það fyrst og fremst a£ því,
að álitið er, að Jrar hafi plöntur lifað af jök-
ultímana. Draga rnenn þá ályktun bæði af
útbreiðslu plantna og svo landslaginu.Næst-
um allir norskir grasafræðingar hafa lagt
hönd að verki við rannsókn fylkisins og það
sem á vantar er svo unnið af höfundi verks-
ins sjálfum, en hann ferðaðist um fylkið
næstum livert sumar frá 1929—1951.
Niðurstöður rannsóknanna birtast í þess-
ari bók. Er Jrar lýst nákvæmlega útbreiðslu
hverrar tegundar, og auk þess uppfærðir
fundarstaðir og punktakort fyrir allar sjald-
gæfari tegundiinar, alls 546 útbreiðslukort.
Útbreiðslulýsingar í flórunni eru til fyrir-
tnyndar. Þeim er skipt í fitnm atriði, eða
kjörlendi, hæðarmörk, útbreiðslumörk og
útbreiðsla utan svæðisins. Eru hverju atriði
jafnan gerð mjög ítarleg skil, svo að niaður
er talsvert fróðari en áður cftir að hafa
kynnt sér Jtað sem stendur um tegundirnar
í þcssari bók.
Mjög er það fróðlega að atlniga útbreiðslu
sumra þeirra plantna, sem einnig vaxa hér-
lendis. T. d. hefur Saxifraga hirculus, að-
eins fundizt á einum stað í fylkinu, en Saxi-
fraga aizoides er þar algengur.
Þegar maður hefur slíka bók milli hand-
anna, getur maður ekki annað en dáðst að
því mikla Jxreki og elju, sem liggur að baki
slíku verki, cn bins vegar fyllist maður
söknuði vegna þess, að við íslendingar eig-
um ekkerl slíkt vcrk. Og það er jafnvel ekki
laust við að mann langi til að koina af stað
einhverju svipuðu hér. Mér dettur í hug,
að það sé ef til vill eitt svæði á landinu,
sem sé svo vcl kannað, að Jxað væri mögu-
lciki að byrja þar slíkt vcrk, en það er Eyja-
fjarðarsvæðið.
Tromsöflóran er enn eitt dæmi um stór-
bug norskra grasafræðinga, stórhug sem á
fáa sína líka í veraldarsögunni.
H. Hg.
Björn Sigurbjömsson: Taxonomy o£ thc
Icelandic Elymus. Rit Landlninaðardeildar,
B, nr. 19. Reykjavík 1963.
Urn skeið hefur staðið um Jrað nokkur
styrr meðal íslenzkra grasafræðinga, livort
telja beri íslenzka melinn eða melgrasið til
evrópsku tegundarinnar Elymus arenarius,
eða Elemus mollis,sem hefur aðalútbreiðslu
í Ameríku og Austur-Asíu. Tcgundir Jressar
eru taldar hafa mismunandi litningatölu,
en eru að öðru leyti líkar.
Þessi deila virðist nti vera til lykta leidd
ineð ncfndu riti dr. Björns Siguibjörnsson-
ar, erfðafræðings. Niðurstaða dr. Björns er
á þá leið, að íslenzki melurinn veiði að
teljast E. arenarius, en útilokar Jxó ekki
þann möguleika, að ameríska tegundin
kunni að vaxa hér einnig.
H. Hg.
LEIÐRÉTTING: í grein minni Frá Vestfjörðum, í síðasta hefti Flóru er mcinleg prent-
villa. Þar stendur við skógelftingu, efst á bls. 84, að ég hafi fundið hana í Loðnaskógi árið
1925. Sá sem fann hana þarna var raunar Ingimar Oskarsson, og er hann beðinn velvirð-
ingar á þessu. Helgi Jónasson.
128 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði