Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.05.1967, Qupperneq 17

Stand til at göre Rede for, hvorledes Vegetationen i Tidens Löb for-
andrer sig. Kun i et af sine sidste Arbejder opstiller han en Hypothese,
for hvilken der kun kan föres Sandsynlighedsbevis og som vel trænger
Stiitte fra anden Side, det er hans interessante Antagelse af at Rhodo-
chorton islandicum paa Vestmanöerne er en Reliktplante fra en Tid
da Havet stod 150 Meter höjere end nu.“
Helgi Jónsson skrifaði á íslenzku nokkrar greinar um sæþörunga
auk þess, sem þegar er getið. Lagði hann kapp á að hvetja menn til að
hagnýta sér þá einkum til fóðurs. Merkastar þeirra greina eru tvær, sem
birtust í Búnaðarritinu, Nokkur orð um notkun sœþörunga 1905 og
Sœþörungar 1918. í þeim báðum er greiningarlykill til að ákvarða
helztu tegundirnar, og lýsing um 20 tegunda, sem mest er af. Efni
greina þessara er líkt, en hin síðari nokkru fyllri. í öðrum greinum,
sem hann ritaði í blöð um þetta efni, sbr. ritaskrá, er efnið að mestu
hið sama.
Önnur ritstörf.
Helgi Jónsson ritaði allmikið á íslenzku framan af árum, mest í Eim-
reiðina, Frey og blöð þau og tímarit, er Bjarni bróðir hans gaf út, Sum-
argjöf og Hugin. En um ritstörf hans hin síðari ár fór eins og vísinda-
störfin, að stórlega dregur úr þeim skömmu eftir heimkomu hans. Nær
öll rit hans snerta grasafræði eins og sjá má af ritskránni, og sama má
segja um ritdóma þá, er hann skrifaði, að þeir eru eingöngu um rit nátt-
úrufræðilegs efnis. Miklu mest allra rita hans er grasafræðin Bygging og
Uf plantna, sem Bókmenntafélagið gaf út í tveim heftum 1906-07. Þetta
er almenn grasafræði, sem að mestu er sniðin eftir hinni miklu grasa-
fræði Warmings: Dcn almindelige Botanik, og má að nokkru kallast
útdráttur úr henni. F.fnisval og niðurskipan er hin sama að kalla. En
auk þess er kafli um gróður íslands, sem vitanlega byggist að mestu á
rannsóknum lians sjálfs. Enda þótt grasafræði Helga sé um margt góð
bók, og hin eina um þetta efni á íslenzku, fyrir utan stutt kennslu-
ágrip, mun hún ekki hafa náð verulegum vinsældum. Veldur þar
nokkru um, að framsetning er víða fremur stirðleg. Er það yfirleitt
einkenni á rithætti Helga. Hann var þó mikill málvöndunarmaður og
fylgdi í því efni Bjarna bróður sínum, en skrifar þunglamalega eins og
liann, þótt hann sé ekki jafn tyrfinn í máli. Ýmis nýyrði hefur Helgi
gert, og hafa sum þeirra tekizt vel svo sem fruma, en önnur miður eins
og gengur og gerist, en engin veruleg áhrif hefur hann haft á íslenzkt
grasafræðimál, enda hafði Stefán Stefánsson gert því þau sk.il, að ekki
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÖI - FlÓra 15