Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.05.1967, Blaðsíða 80

voru aðaltegundirnar krummalyng (Empetrum hermafroditum), blá-
berjalyng (Vaccinium uliginosum), grávíðir (Salix glauca) og grasvíðir
(S. herbacea). Sums staðar í jöðrum þessum er háplöntugróðurinn sund-
urlaus, og verða mosar þar drottnandi í svip og fleti. Aðrar helztu teg-
undirnar í rústajöðrunum eru: smjörgras (Bartsia alpina), mosalyng
(Cassiope hypnoides), axhæra (Luzula spicata), kornsúra (Polygonum
viviparum), og sýkigras (Tofieldia puilla). Hendir margt til, að snjór
liggi þar alllengi. í lægðunum var stinnustarar-hengistarar hverfi (Ca-
rex Bigelowii — C. rariflora soc.) útbreiddast. Var það þó víða dálítið
blandið klófífu (Eriophorum angustifolium). Þar sem þurrast var í
dældunum gætti grávíðis (S. glauca) mikið, þar var einnig allmikið af
smjörgrasi (B. alpina). Meðfram tjömum og pollum var jafnan belti af
mjög stórvaxinni stinnustör (C. Bigelowii), er þar um að ræða vatnatil-
brigði af lienni, sem er allalgengt í hálendinu, og sums staðar voru
toppar af Ijósustör (Carex rostrata).
Önnur flá var þá í Tjarnarveri við Bólstað. Þar hagar landi svo, að
næst Þjórsá er bunguvaxin hæð. Ofan við hana er allstórt gróðursvæði,
og í því var fláin. Rústirnar voru allmiklar um sig, aflangar um 25 m
á lengd en 15 m á breidd, en fremur lágar eða varla yfir 1 m. Rofbakk-
ar voru utan í sumum þeirra. Kollar þeirra voru að mestu grónir, en
þó með smáflagskellum. Þar uxu aðallega grávíðir (S. glaucá), grasvíðir
(S. herbacea), krummalyng (E. hermafroditum) og stinnastör (C. Bige-
lowii), en innan um þenna gróður voru grámosablettir (Rhacomitrium)
og fjallagrasaskúfar (Cetraria islandica). Þar sem lægst bar milli rúst-
anna voru smátjarnir, gróðurlausar að heita mátti, en umhverfis þær var
belti af klófífu (E. angustifolium), hrafnafífu (E. Scheuchzeri) ásamt
hálmgresi (Calamagrostis neglecta). Þar sem þurrast var í dældunum
óx lágvaxinn grávíðir við hliðina á klófífuhverfinu. Flá þessi virtist
vera að þorna. í útjöðrum hennar voru rústir með sama gróðri í kolli
og inni í flánni og lýst var, en í dældunum var víðiheiði (Salix ass.) með
blettum af hálmgresi. Má kalla, að þar hverfi fláin yfir í fullþroskað
lieiðarland, þar sem ósamfellt víði-krummalyngs hverfi var á hávöðum
og rimum, en hnéhátt kjarr af gulvíði (.S'. phylicifolia) og loðvíði (S.
lanata) var í dældunum. Sums staðar óx svo mikið af ljósbera (Viscaria
alpina) að roða sló á víðiheiðina. Ég hefi nær hvergi annars staðar séð
þornaða flá, sem kalla mætti að hefði staðnað í forminu en varizt upp-
blæstri.
í Kjálkaveri og Loðnaveri voru einnig flár, sú stærri í Kjálkaveri.
Rústirnar þar voru meðalháar 1—1.5 m á hæð og víðast mjög óreglu-
legar með rofgeilum og bökkum. I útjaðri fláarinnar voru rústirnar
78 Flóra - tímarit um íslenzka orasafræði