Félagsbréf - 01.01.1958, Qupperneq 27

Félagsbréf - 01.01.1958, Qupperneq 27
PÉLAGSBRÉF 17 munur er þó næstur að ýmsu leyti. Stórsynd að nefna hana í sambandi við skáldrit Einars Hjörleifssonar, Gests Pálssonar, Þorgils Gjallanda og Guðmundar Magnússonar", segir Einar Arnórsson í Fjallkonunni 4. okt. 1907. Sá sem af beztum skiln- ingi ritaði um Ólöfu í Ási var Einar Hjörleifsson. Hann lauk máli sínu um hana í Skírni 1908 á þessa leið: „Þegar vér hugs- um um Ólöfu í Ási og höfund hennar og viðtökur þær, sem bók hans hefur fengið, þá er eins og brugðið sé upp tveim hliðum á íslenzku menningarlífi. öðru megin er bláfátækur og heilsulítill bóndamaður að berj- ast um fyrir sér og sínum á koti norður undir Skjálfanda. í öllu stritinu ... hefur hann ekki frið fyrir ýmsum örðug- ustu og viðkvæmustu vandamálum mannsandans. Og hann legg- ur á sig það stritið í hjáverkum, á kvöldum og nóttum, að fara skáldhöndum um þau efni, reyna að setja á þau eilífðarmerki listarinnar. Stundum tekst það ekki. Stundum tekst það eftir atvikum óskiljanlega vel. Og hinu megin eru nokkrir menn sem til mennta hafa verið settir. Öllum er kunnugt um, að þeir geta ekkert skrifað jafn- vel og Guðmundur Friðjónsson. Og engum er kunnugt um, að þeir geti hugsað jafn vel og hann. Þeir standa og æpa að honum“. Þetta gerðist 1907—1908, einmitt á þeim árum, þegar íslenzk sagnagerð var að réttast úr kengnum. Sá tími nálgaðist, að rit- höfundur gæti vænzt þess að fá einhver laun fyrir verk sitt, ekki mikil sjálfsagt. Ég veit það ekki með vissu en held, að Guðmundur á Sandi hafi svo sem engin ritlaun fengið fjrrir skáldverk sín og ritsmíðar fram til þessa. Fyrir þau tók hann svo sem ekkert nema sína eigin fátækt, hrópsyrði margra, en að vísu þakklæti og hlýhug miklu fleiri manna, sem fæstir höfðu öðru að launa, en það dró samt nokkuð. Þó varð Guðmundur að bíða með næstu bók sína, 12 sögur, fimm ár frá því að þær voru tilbúnar frá hans hendi og þangað til þær komu út 1915. Meðal sagnanna í þessari bók var Gamla heyið, sem ýmsir hafa talið beztu sögu Guðmundar. Hún var skrifuð 1909 og því 6 ára gömul þegar hún fékk að sjá dagsins ljós. Það þarf ekki í nein- ar grafgötur að ganga um það, hvað þessum drætti olli. Ástæðan
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Félagsbréf

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Félagsbréf
https://timarit.is/publication/1060

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.