Morgunblaðið - 10.12.2011, Blaðsíða 44

44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. DESEMBER 2011
✝ SigurgeirGunnar Ingv-
arsson var fæddur
að Minna-Hofi,
Rangárvöllum, 18.
júlí 1914 og lést á
Ljósheimum, Sel-
fossi þ. 28.11. 2011.
Hann var sonur
hjónanna Sigríðar
Steinsdóttur ljós-
móður frá Minna-
Hofi f. 29.12. 1872,
d. 13.5. 1956 og Ingvars Ólafs-
sonar bónda og bókbindara frá
Voðmúlastöðum í Landeyjum, f.
26.4. 1868, d. 16.4. 1942. Sig-
urgeir var yngstur tíu sona
þeirra hjóna. Þeir voru 1) Steinn
Ingvarsson 1892-1983, 2) Ólafur
Ingvarsson 1894-1894, 3) Ingvar
Ingvarsson 1895-1963, 4) Sig-
urður Ingvarsson 1899-1972, 5)
Guðmundur Ingvarsson 1900-
1903, 6) Ólafur Karel Ingvars-
son 1902-1959, 7) Guðmundur
Ingvarsson 1904-1986, 8) Dreng-
ur Ingvarsson 1906 –1906, 9 )
Magnús Ingvarsson 1908-1997
10) Sigurgeir f. 18.7. 1914, d.
28.11.2011. Sigurgeir kvæntist
ardóttur og eiga þau 3 börn,
Sigurð, Sigríði og Ingvar. Þau
eiga eitt barnabarn. Sigurgeir
og Guðríður hófu búskap að
Berjanesi undir Eyjafjöllum og
bjuggu þar í eitt ár. Þaðan fluttu
þau í Móeiðarhvolshjáleigu. Þar
voru aðstæður til búskapar erf-
iðar en þau bjuggu þar í 8 ár. Þá
fluttust þau á Heiðarveg 6, Sel-
fossi og Sigurgeir hóf vinnu hjá
Kaupfélagi Árnesinga en stofn-
aði eftir nokkur ár verslunina
Brú á Eyrarvegi 7 og verslaði
aðallega með vefnaðarvöru. Ár-
ið 1971 byggði hann nýja versl-
un og íbúðarhús að Eyrarvegi 9.
Verslunina nefndu þau hjónin
Múla og þar versluðu þau með
fatnað og vefnaðarvöru í 27 ár.
Hann var iðulega kenndur við
búðina og kallaður Geiri í Múla.
Guðríður kona hans lést árið
1996 og árið 1998 hætti hann
rekstri búðarinnar og seldi hús-
næðið. Þar er nú Tónlistarskóli
Árnesinga. Sigurgeir vann við
verslunarstörf á Selfossi í 51 ár.
Hann flutti í Grænumörk 5 og
bjó þar í 13 ár, þar til hann fór á
hjúkrunarheimilið Ljósheima sl.
vor.
Útför Sigurgeirs Ingvars-
sonar fer fram frá Selfosskirkju
í dag, laugardaginn 10. desem-
ber 2011, og hefst athöfnin kl.
13:30.
þann 4.6. 1938,
Guðríði Guðmunds-
dóttur f. 14.11.
1918, d. 24.2. 1996.
Hún var dóttir Guð-
rúnar Jónsdóttur
húsmóður, f. 26.6.
1895, d. 10.9. 1982
og Guðmundar
Jónssonar bónda á
Háamúla í Fljóts-
hlíð f. 2.10. 1861, d,
1936. Guðríður og
Sigurgeir eignuðust 3 börn. Þau
eru a) Sigrún Inga f. 2.10. 1941,
d. 12.8. 2007. Fyrri maður henn-
ar var Sigurður Þorvaldsson og
eignuðust þau einn son Þorvald
sem lést árið 1992. Seinni maður
hennar var Reynir Valgeirsson
og eignuðust þau tvo syni, þá
Sigurgeir og Valgeir Gunnar.
Barnabörn Sigrúnar eru 5. b)
Guðmundur Birnir f. 31.7. 1944,
hann er kvæntur Ágústu
Traustadóttur og eiga þau 3
börn, Guðríði Ernu sem lést árið
1999, Trausta og Sigurgeir. Þau
eiga 7 barnabörn. c)Pálmar
Sölvi f.29.01.1952. Hann er
kvæntur Valgerði K. Sigurð-
Margar góðar minningar koma
upp í hugann þegar minnast á
tengdaföður míns, Sigurgeirs
Ingvarssonar, en fæstar rúmast
hér á blaði.
Ég var ung að árum er ég hitti
þau heiðurshjón Geira og Gauju
og var feimin að hitta væntanlega
tengdaforeldra mína í fyrsta sinn.
Það reyndist óþarfi því strax var
mér vel tekið. Þó að ég væri borg-
arbarn þótti ekki verra að ég væri
ættuð úr Fljótshlíðinni eins og
Gauja og hefði þar að auki áhuga á
saumaskap, því búðin þeirra,
Múli, var vefnaðar- og fataversl-
un. Geiri snaraðist niður hring-
stigann léttur á fæti og sýndi mér
búðina. Var það segin saga að nið-
ur í búð fór maður í hvert sinn sem
komið var til þeirra og oftar en
ekki fór maður með eitthvert góss
heim. Oft fékk ég ekki að borga þó
að ég reyndi, sérstaklega var það
erfitt eftir að börn okkar Pálmars
fæddust. Þá var laumað að okkur
fatnaði á börnin. Mættust oft stál-
in stinn því Geiri vildi gefa en við
borga.
Þegar ég kynntist Geira var
hann rúmlega sextugur, grannur
og spengilegur, léttur á fæti og
léttur í lund. Hann var spaugsam-
ur, elskulegur maður en ákveðinn.
Ef hann tók eitthvað í sig var erf-
itt að hagga honum. Hann stóð
ætíð teinréttur og flottur við búð-
arborðið og allt var með sömu
snyrtimennskunni í versluninni
og í heimilishaldinu því Geiri var
duglegur í húsverkunum með
Gauju. Trúlega nokkuð óvanalegt
hjá þessari kynslóð. Það segir líka
margt um manninn sem Geiri
hafði að geyma að frá byrjun bú-
skapar þeirra Gauju átti Guðrún
tengdamóðir hans heimili þar og
Dóra systir Gauju þar til hún fór
að heiman. Geiri var einstaklega
barngóður maður og gerði allt fyr-
ir afabörnin og langafabörnin.
Hann sagði frá með fögnuði þegar
von var á nýjum einstaklingi í fjöl-
skylduna. Það varð honum mikill
harmur þegar hann missti tvö
barnabörn með sviplegum hætti
og sína elskuðu Gauju á aðeins sjö
ára tímabili. Við hvert dauðsfall sá
mikið á Geira.
En lífið heldur áfram og Geiri
ákvað tveimur árum eftir fráfall
Gauju að hætta verslunarrekstri,
seldi Eyrarveg 9 og flutti í
Grænumörk 5. Þar tók við fé-
lagsskapur sem var honum dýr-
mætur. Hann hóf að spila snóker!
Geiri var langelstur snókerkarl-
anna og þeir kölluðu hann lærling-
inn því hann byrjaði að spila
seinna en þeir. Þetta átti nú við
Geira minn því þeir mættu ætíð
uppábúnir og snyrtilegir til spila-
mennskunnar. Þegar við komum í
heimsókn um helgar suðuðu börn-
in í afa að fá að fara í snóker og
það var fúslega veitt. Það voru
góðar stundir með afa Geira.
Geiri náði þeim háa aldri að
verða 97 ára án þess að tapa minni
og hélt hann reisn sinni fram á síð-
asta dag þó að líkaminn væri orð-
inn lélegur. Kvöldið sem hann lést
skinu norðurljósin skært. Þannig
skinu þau líka þegar Gauja kvaddi
fyrir 15 árum. Nú læðist sú hugs-
un að manni að þau hafi náð sam-
an á ný og vonandi hefur hann hitt
hópinn sinn fyrir handan eins og
hann trúði.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
V. Briem.
Valgerður K Sigurðardóttir.
Látinn er í hárri elli elskulegur
afi minn og nafni. Afi hefur alla tíð
verið stoð og stytta allra í fjöl-
skyldunni, ráðagóður og alltaf
reiðubúinn til aðstoðar. Á æskuár-
unum voru ófáar stundirnar hjá
afa og ömmu í Múla, þar sem
margt var brallað, bæði gáfulegt
og ekki. Einnig kom stórfjölskyld-
an þar saman flest jól og við hin
ýmsu tækifæri.
Afi og amma ráku verslunina
Múla á Selfossi í mörg ár og átti
hann þar sinn fasta kúnnahóp og
allir bæjarbúar vissu hver Geiri í
Múla var. Margt á ég afa að
þakka, hann reyndist móður
minni einstaklega vel alla tíð og
þau feðginin náin. Það tók því
mikið á afa þegar hún lést úr veik-
indum sínum 2007.
Afi og amma stóðu líka vel við
bakið á mér þegar ég hóf minn
fyrsta búskap í „gamla Múla“,
keypti mína fyrstu íbúð og fótaði
mig í fjölskylduhlutverkinu. Afi
var svo sannarlega höfuð fjöl-
skyldunnar og stóð með sínu fólki.
Hafa dætur mína einnig notið
góðs af því að kynnast langafa sín-
um og eiga þær að baki ómetan-
legar samverustundir með hon-
um.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Takk fyrir allt, elsku afi,
Sigurgeir Reynisson.
Elsku besti afi er fallinn frá. Afi
Geiri var alveg frábær afi. Hann
var alltaf svo hlýr og góður við
okkur enda yndislegur maður í
alla staði. Þegar við komum í
heimsókn til hans og ömmu biðu
þau alltaf eftir okkur með opna
arma og voru svo glöð að sjá okk-
ur. Þessi föstu, yndislegu faðmlög
eru okkur afskaplega minnisstæð
og við söknum þeirra mikið. Þegar
inn var komið biðu okkar alltaf
kleinur, nammi og allskonar góð-
gæti, og auðvitað vanilluhringirn-
ir og piparkökurnar á jólunum.
Afi og amma voru ávallt tilbúin að
dekra við okkur.
Að fara niður í búð með afa var
Sigurgeir
Ingvarsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku langafi, takk fyrir
allar stundirnar sem við
áttum með þér.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Ragnheiður Inga, Guðlaug
Hildur og Magnea Reyndís
Sigurgeirsdætur.
✝ Anna Gunn-laugsdóttir
fæddist í Ólafsfirði
15. mars 1926. Hún
lést á dvalarheim-
ilinu Hornbrekku
29. nóvember 2011.
Foreldrar henn-
ar voru Gunn-
laugur Friðfinns-
son f. 20. sept.
1894, d. 19. feb.
1927, og Gunn-
hildur Gunnlaugsdóttir, f. 10.
maí 1902, d. 16. júlí 1972. Stjúp-
faðir Önnu var Sigursveinn
Árnason, f. 8. ágúst 1903, d. 13.
okt. 1980. Eftirlifandi systir
Önnu er Ingibjörg, f. 6. sept.
1923 en hálfbróðir hennar sam-
mæðra var Gunnlaugur Sig-
ursveinsson, f. 22. des. 1929, d.
22. nóv. 1967.
Anna kvæntist 29. júní 1946
Þorsteini Mikael Einarssyni, f.
23. ágúst 1924, d. 31. des. 2006.
Foreldrar hans voru Einar
Guðbjartsson f. 9. nóvember
1897, d. 13. nóvember 1927 og
Guðrún Stefánsdóttir f. 31. des-
ember 1899, d. 14. mars 1990.
Fósturforeldrar Þorsteins frá
11 ára aldri voru Elín Björg
Guðbjartsdóttir, f. 24. des.
1891, d. 28. feb. 1994, og Sig-
urður Jóhannesson , f. 4. maí
Gunnlaug Björk, gift Birni Frey
Björnssyni, þeirra börn eru
Hugrún Pála, Birnir Mikael og
Arngrímur. 4) Ingibjörg, f. 7.
maí 1954, gift Róberti Pálssyni.
Þeirra börn eru: a) Karen Sif í
sambúð með Sigurði Hólm,
þeirra dætur eru Sveina Rósa
og Brynja Novi b) Daði, c)
Sveina Rún sem lést mán-
aðargömul árið 1993. Einnig
eignaðist Ingibjörg soninn Inga
Viðar árið 1974 sem lést sam-
dægurs. 5) Þórhildur, f. 13.
mars 1958 gift Páli Pálssyni.
Þeirra börn eru: a) Eva, gift
Gunnari Jónssyni, þeirra börn
eru Emma Ósk, Axel Páll og
Þórhildur Karen b) Páll Þór í
sambúð með Unni Sigurð-
ardóttur og c) Haukur. 6) Elín
Rún, f. 12. des. 1969, gift
Bjarna Tómassyni, þeirra börn
eru Davíð og Anna Líf. Anna
fæddist á Ólafsfirði og bjó þar
alla ævi. Hún vann ýmis störf
ásamt því að sinna heimili og
barnauppeldi, s.s. við síld-
arsöltun, fiskvinnslu, sauma-
skap og var aðstoðarmatráðs-
kona á Hornbrekku. Anna vann
mikið að félagsstörfum, var for-
maður Kvenfélagsins Æsk-
unnar um árabil og starfaði
einnig með Leikfélagi Ólafs-
fjarðar í mörg ár. Anna hafði
mikla ánægju af hannyrðum og
var víðlesin en hennar mesta
yndi var fjölskyldan.
Útför Önnu verður gerð frá
Ólafsfjarðarkirkju í dag, laug-
ardaginn 10. desember 2011, og
hefst athöfnin kl. 14.
1892, d. 30. sept.
1981. Börn Önnu
og Þorsteins eru:
1) Gunnlaugur Ein-
ar, f. 6. apríl 1946,
kvæntur Jónasínu
Dómhildi Karls-
dóttur. Börn þeirra
eru: a) Anna Lilja,
hennar börn eru
Rut Marín og
Gunnlaugur Orri.
b) Þorsteinn Mika-
el í sambúð með Jóhönnu L.
Þrastardóttur og c) Helgi Pét-
ur. 2) Sigursveinn Hilmar, f. 2.
mars 1948, kvæntur Valgerði
K. Sigurðardóttur. Börn þeirra
eru: a) Gunnlaugur, kvæntur
Gerði Ellertsdóttur, börn þeirra
eru Örn Elí og Sunneva Lind. b)
Þorsteinn Sigursveinsson, hans
dætur eru Valgerður Kristjana,
í sambúð með Þorsteini Björns-
syni, þeirra sonur Hilmar Mika-
el og Álfheiður Birta. c) Frey-
gerður, gift Hermanni
Herbertssyni, þeirra dætur eru
Hanna Karin, Hildur Heba og
Eva Hrund. 3) Guðbjörg Þor-
steinsdóttir, f. 17. des. 1951,
gift Guðbirni Arngrímssyni.
Þeirra dætur eru: a) Anna
Hilda gift Guðmundi Jónssyni,
þeirra synir eru Ívar Örn, Guð-
jón Breki og Guðbjörn Máni. b)
Að hryggjast og gleðjast
hér um fáa daga,
að heilsast og kveðjast.
– Það er lífsins saga.
(Páll J. Árdal.)
Það var vetrarríki í firðinum
hennar mömmu minnar daginn
sem hún kvaddi.
Firðinum sem hún hafði alið
allan sinn aldur, þroskast og mót-
ast, í gleði og sorgum, umvafin
fjölskyldunni sinni og háum fjöll-
um.
Þó sorgin sé sár og söknuður-
inn mikill þá er þakklæti mér efst
í huga, þakkir til almættisins fyr-
ir að hafa gefið mér hana Önnu
Gunnlaugs fyrir mömmu.
Þessa merkiskonu sem af hóg-
værð og látleysi kenndi mér svo
margt.
Með sterkan vilja og hlýju
hjartans gekk hún sinn æviveg
með Dodda sinn sér við hlið og
okkur systkinin sex í halarófu á
eftir.
Er það furða þó pabbi segði,
þegar hann horfði á frúna sína,
„Þessi manneskja“. Því það er
einmitt það sem mamma var,
mikil manneskja.
Í lífinu eru mamma og pabbi
mín fyrirmynd og það er mín
heitasta ósk að ég og mínir náum
að tileinka okkur þeirra lífsgildi
og lífsviðhorf.
Eftir að mamma kvaddi keyrði
ég framhjá æskuheimilinu mínu
að Gunnólfsgötu 2.
Það var ljós í borðstofunni og
eitt augnablik fannst mér ég sjá
okkur fjölskylduna við borðstofu-
borðið að borða sunnudagsmat-
inn. Pabbi við borðsendann og
mamma að bera matinn á borð
fyrir okkur ungana sína. Í fjarska
fannst mér ég heyra lagið
mömmu og pabba „Vor við fló-
ann“ spilað. Svo tóku heiðurs-
hjónin dansspor í eldhúsinu eins
og oft áður. Það eru ótalmörg
svona minningabrot sem ég mun
geyma í hjarta mínu að eilífu.
Nú hefur mamma kvatt okkur
og ég veit að pabbi hefur um-
faðmað mömmu þegar að hún
kom til hans.
Ég er lánsöm og þakklát fyrir
að hafa átt svona foreldra til þess
að leiða mig í gegnum lífið.
Takk fyrir allt og allt.
Senn fer vorið á vængjum yfir flóann
vaknar allt af vetrarblund um völl og
hlíð.
Blómin spretta, úr jörð, og litla lóan
ljóðar glatt og leikur dátt sín lögin
blíð.
Um hin kyrru ljúfu kvöld, – er hvíslað
létt í skóg.
Hin ástarljúfu orð, er angar döggin á
grein
Senn fer vorið á vængjum yfir flóann
vaknar allt af vetrarblund um völl og
hlíð.
(Jón Sigurðsson.)
Þórhildur Þorsteinsdóttir
(Tóta.)
Undanfarna daga hef ég verið
að velta fyrir mér tilfinningum
mínum – mikil sorg og söknuður
fylla huga minn og hjarta en það
sem fylgir í kjölfarið er óendan-
legt þakklæti. Þakklæti fyrir að
hafa átt svo yndislega móður,
þakklæti fyrir allt sem hún
kenndi mér og stóð fyrir, þakk-
læti fyrir að eiga svo heilsteypta
og góða fjölskyldu.
Mamma mín var einstök kona
sem umvafði alla fjölskylduna
með ást, kærleika, hjartahlýju og
umhyggju. Hún bar alltaf hag
allra í fjölskyldunni fyrir brjósti
og fylgdist með öllu því sem hver
og einn tók sér fyrir hendur.
Hún var ein myndarlegasta
húsmóðir sem um getur. Það lék
allt í höndunum á henni hvort
sem það var matseld, saumaskap-
ur eða hannyrðir.
Nú þegar ég lít í kringum mig
á heimili mínu er handverk henn-
ar um allt – útsaumaðir dúkar,
heklað rúmteppi, ýmislegt jóla-
föndur og auðvitað uppskriftirn-
ar hennar í uppskriftabókunum
mínum. Ég vona að ég nái ein-
hvern tíma að vera með tærnar
þar sem hún var með hælana í
þessum efnum.
Ótal minningar fylla hugann –
mamma að lesa Jón Odd og Jón
Bjarna fyrir okkur pabba – og
oftar en ekki hló hún svo mikið að
hún gat ekki lesið. Mamma að
dansa við pabba í eldhúsinu,
mamma að kenna mér að ráða
krossgátur og svo mætti lengi
telja. Minningarnar ylja manni á
stundum sem þessum.
Mamma og pabbi dvöldu yfir-
leitt hjá okkur í Mosfellsbænum
þegar þau brugðu sér í höfuð-
borgina og eftir að pabbi dó kom
mamma oft til okkar. Börnin mín
nutu þessara stunda með ömmu
og afa enda höfðu þau alltaf tíma
til að spjalla eða spila. Mikið er ég
lánsöm að hafa átt svo yndislega
foreldra.
Mamma og pabbi voru einstök
hjón – milli þeirra ríkti mikil ást
og virðing. Þau voru afar sam-
heldin hjón og trúi ég því að
þeirra góða samband endur-
speglist í hjónaböndum okkar
systkina.
Ég er alveg handviss um að
pabbi hefur fagnað mömmu mjög
vel, hún hefur jafnvel eldað kóte-
lettur í raspi fyrir hann og svo
hafa þau tekið smá dansspor.
Það hafa verið fagnaðarfundir.
Elín.
Elsku amma mín, þú kærleiks-
ríka kjarnakona.
Komið er að hinstu kveðju og
af einskærri eigingirni óska ég
þess svo heitt að þú værir enn hjá
okkur, þó ekki væri nema bara
yfir jólahátíðina sem framundan
er. Um hugann fer leiftur ljúfra
minninga, svo ótal margs að
minnast og lítið hjartað mitt
barmafullt af þakklæti og ást.
Ég man t.d. fiðringinn sem lítil
sveitastelpan fékk í magann þeg-
ar fréttist af heimsókn úr firðin-
um í dalinn og þegar spennan
náði hámarki við að sjá afabíl
læðast upp heimreiðina. Amma
og afi komin og birtust bæði tvö
brosandi út að eyrum með út-
breiddan faðminn. Það er dýr-
mætara en glóandi gull að hafa
átt ykkur að og fengið að kynnast
kærleikanum sem umvafði ykkur
tvö. Alltaf svo undur ljúft að
koma í Gunnólfsgötuna. Aldrei
vantaði góðgætið í búrið enda frú
Anna Gunnlaugsdóttir húsmóðir
á heimsmælikvarða og rúmlega
það, já og huggulegheitin upp-
máluð í þokkabót með ríflegum
skammti af glæsileika líka.
Kjarnakona með stóru K-i, það
varstu amma mín.
Nú eruð þið afi saman á ný og
um tárvotan vangann færist bros
þegar ég hugsa til ykkar horfandi
á hvort annað með blik í augum,
umvafin ást, trausti, virðingu og
væntumþykju. Dásamlegir dem-
antar bæði tvö og fjölskyldan
Skó, þetta flotta fólk, fólkið ykk-
ar, svo samheldin og sterk, þökk
sé ykkur. Ég veit þið munuð vaka
yfir okkur öllum og halda áfram
að passa vel upp á okkur. Mikið
sem ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að kynna litlu gullmolana
mína tvo fyrir þér, hjartagullin
mín. Vonandi get ég miðlað vel af
hjartagæsku Önnu ömmu lang-
ömmu til þeirra.
Hvíldu í friði, ljúfa amma.
Þín
Anna Lilja.
Mig langar með nokkrum orð-
um að minnast svilkonu minnar
og vinkonu Önnu Gunnlaugsdótt-
ur, sem andaðist á dvalarheim-
ilinu Hornbrekku í Ólafsfirði 29.
nóvember sl.
Eftir því sem árin færast yfir
okkur þeim mun fleiri samferða-
mönnum sjáum við á bak, en það
er gangur lífsins – kynslóðir
Anna
Gunnlaugsdóttir