SunnudagsMogginn - 04.03.2012, Blaðsíða 11

4. mars 2012 11
Fótboltamenn koma og fara eins og aðrir dauðlegir menn. Sumir staldralengi við, margir allt of stutt; lífið rétt að byrja en skyndilega klippt áglæstan feril eins og spotta og enginn veit hvað hefði getað orðið. Samamá segja um stjórnmálamenn, leigubílstjóra, pípara, tónlistarmenn, for-
seta, kennara, sjómenn.
Goðsagnir verða til, jafnvel í lifanda lífi, aðrir
gleymast eins og gamalt lag eða léleg bók, löngu
áður en þeir yfirgefa það tíðnisvið sem við
dveljum í.
Ryan Joseph Wilson, sem á unglingsaldri tók
upp ættarnafn móður sinnar, Giggs, er einn
þeirra sem ekki gleymast. Giggs er líklega einn
örfárra sem verða eilífir og stytta af þessum
velska fótboltamanni örugglega reist við Old
Trafford, heimavöll Manchester United, áður
en langt um líður.
Þar er þegar stytta af Matt Busby, manninum
sem byggði upp stórveldið, í tvígang reyndar,
og önnur af skyttunum þremur; Best, Law og
Charlton – aðalmönnunum þegar United varð
fyrst Evrópumeistari 1968. Best var frægastur
þeirra allra, bæði fyrir snilli á grasinu og
skrautlegt líferni utan þess.
Giggs er ótrúlegur; hefur verið meðal þeirra
bestu á Englandi í rúma tvo áratugi; 12 sinnum
Englandsmeistari, oftar en nokkur annar, fjór-
um sinnum bikarmeistari, hefur þrisvar orðið
deildarbikarmeistari og tvisvar fagnað sigri í
Meistaradeild Evrópu! Nafni hans verður haldið
á lofti svo lengi sem knetti verður sparkað. Þótt
kusk hafi fallið á hvítflibbann vegna kvenna-
mála fyrir skömmu gleymast ekki galdrarnir
með boltann. Hetjan tók þátt í 900. leiknum
með aðalliði United um síðustu helgi og hélt
upp á daginn með því að gera sigurmarkið gegn
Norwich, á 90. og síðustu mínútu!
Annar United-maður, sem líklega hefði orðið
sá allra frægasti, lést aðeins 21 árs að aldri í kjöl-
far flugslyssins í München. Alls létu 19 lífið þeg-
ar í stað, Duncan Edwards var sá 20. sem mað-
urinn með ljáinn sótti. Margir hafa spurt sig,
hvað ef …?
Edwards var stór og sterkur, snemma ótrú-
lega þroskaður leikmaður. Lék yfirleitt sem aft-
asti miðjumaður, varðist vel en sótti líka af krafti þegar með þurfti.
Því hefur verið haldið fram að hefði Edwards lifað, hefði hann lyft heimsmeist-
arastyttunni 1966 sem fyrirliði enska landsliðsins, ekki Bobby Moore. Moore sjálfur
líkti Edwards við Gíbraltarklett. Áðurnefndur Bobby Charlton, einn heimsmeist-
aranna, sagði George Best með sérstaka hæfileika, líka Pele og Maradona, en í sín-
um huga væri ekki vafi á því að Duncan hefði orðið sá besti; ekki bara í Englandi
heldur bestur í heimi. „Hann var miklu betri alhliða leikmaður en þeir,“ sagði
Charlton einhverju sinni og bætti því við að Duncan Edwards væri eini leikmað-
urinn sem hann hefði haft minnimáttarkennd gagnvart. Charlton lifði af slysið í
München, var ári yngri en Edwards.
Hvað ef? Við því fæst aldrei svar. En ekki skortir möguleikana á vangaveltum.
Meðal annars þess vegna er fótboltinn miklu meira en bara leikur …
Strákar Busbys; Manchester United í keppnisferð í Danmörku árið 1955. Þjálfarinn
Busby neðst til hægri, goðsögnin Duncan Edwards, þá 18 ára, aftast fyrir miðju.
Lifandi goðsögn
og hin látna
Meira en
bara leikur
Skapti Hallgrímsson
skapti@mbl.is
Ryan Giggs fagnar eftir stórbrotið
mark í undanúrslitum ensku bik-
arkeppninnar gegn Arsenal 1999.
Reuters
’
Edwards var
eini leikmað-
urinn sem ég
hafði minnimátt-
arkennd gagnvart,
segir Bobby Charlton
Overman ernafn næstustutt-myndar
sem Mbl Sjónvarp sýnir
á sunnudögum í sam-
vinnu við Kvikmynda-
skóla. Hún er sú áttunda
í röðinni. Höfundur
myndarinnar er Daníel
Bjarnason sem lauk
námi fyrir rúmu ári.
Myndin fjallar um tvo
menn; í stuttu máli má
segja að annar yfirgaf
fjölskyldu sína sjálfvilj-
ugur en hinn var yf-
irgefinn af sínum nán-
ustu.
„Mér fannst hugmyndin að myndinni
bæði mjög heillandi en um leið ógeð-
felld,“ segir Daníel. „Stundum virðist eins
og jörðin hafi gleypt fólk og það er reynd-
ar algengara en maður heldur. Ég velti því
fyrir mér hverjar orsakirnar geta verið;
hvort menn „týnast“ í alvörunni eða vilja
losna og láta sig hverfa þess vegna.“
Í Overman segir frá venjulegum manni.
„Hann er í öruggri vinnu, á fjölskyldu, en
hverfur einn daginn án þess að láta nokk-
urn vita. Hann lætur alla halda að hann sé
dáinn en líkið finnist einhverra hluta
vegna ekki. Síðan fer hann sína leið,
ferðast um heiminn og lifir sínu lífi.
Myndin er samtal tveggja manna, þar sem
hann segir sögu sína og miðlar reynslunni
til manns sem líkt er farið fyrir en þó
öðruvísi. Hann er einn vegna þess að
hann klúðraði eigin lífi og enginn vill
lengur hafa hann í kringum sig, m.a.
vegna alkóhólisma. Þegar hann heyrir
sögu viðmælandans veltir hann því fyrir
sér að ef til vill hefði hann átt að grípa til
sama ráðs; að láta sig
hverfa sporlaust og
skilja þannig raunveru-
lega við alla sína í góðu.
Overman er útskrift-
arverkefni Daníels úr
kvikmyndaskólanum
og er fyrsta leikna mynd
hans. „Áður hafði ég
gert heimildarmyndir,
en draumurinn er að
geta framleitt leikið efni
og leikstýrt sjálfur.
Ástandið er hins vegar
þannig núna að það erf-
itt er að fá peninga í
það.“
Betur gengur að út-
vega fjármagn til gerðar
heimildarmyndar, að sögn Daníels, og
auðveldara að byrja smátt á þeim vett-
vangi.
„Ég hef alltaf haft brennandi áhuga á
kvikmyndagerð og var löngu ákveðinn í
að vinna við hana. Ég ætlaði í skóla í New
York en það var á þeim tíma sem hrunið
varð svo ég ákvað að læra hér heima og er
mjög sáttur við námið. Ég kynntist mörgu
hæfileikaríku fólki í skólanum, fólki sem
ég er enn í sambandi við.“
Daníel starfar nú hjá Skjá einum sem
tökumaður, klippari og framleiðandi og
vinnur að Málinu með Sölva Tryggvasyni.
„Má ég ekki nefna næsta þátt? Hann er á
mánudagskvöldið og að þessu sinni er
fjallað um nauðgunarlyf. Ég hvet alla til
þess að horfa á þáttinn.“
skapti@mbl.is
Kvikmyndir
Árni Pétur Guðjónsson og Darren Foreman fara með hlutverkin í Overman.
Að hverfa eða
vera yfirgefinn
Árni Pétur Guðjónsson í hlutverki sínu í myndinni.
Daníel Bjarnason leikstjóri.