Morgunblaðið - 30.01.2013, Blaðsíða 26

26 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. JANÚAR 2013
Þjóðverjar voru sigursælir á
Bridshátíð en þeir unnu sveita-
keppnina ásamt Bretum sem
mynduðu sveit. Þýsk sveit varð í
öðru sæti, frönsk í því þriðja og
tvær íslenskar í 4.-5. sæti. Þar
voru á ferð sveitin Chile og sveit
Erlu Sigurjónsdóttur úr Hafnar-
firði sem kom mjög svo á óvart í
mótinu en sveitin var meðal efstu
sveita allt mótið.
Sigursveitin sem kallaði sig
Team 1702 fékk 195 stig, Gro-
naldo, þýska sveitin, var með 189
stig, Frakkland 188, Erla og Chile
181 og Latvia, Mörken og Töndel í
6.-8. sæti með 180.
Tvímenningurinn
Þjóðverjarnir Fritsche og Ro-
howsky sigruðu nokkuð örugglega
í tvímenningnum en okkar menn
Bjarni og Aðalsteinn sem leiddu
keppnina um hríð fylgdu þeim sem
skugginn. Þá voru Karl og Sævar í
góðum gír allt mótið og skiluðu sér
í 3. sætið.
Lokastaðan:
Joerg Fritsche - Roland
Rohowsky GER 58,9
Bjarni H Einarsson - Aðalsteinn
Jörgensen 58,1
Karl Sigurhjartarson - Sævar
Þorbjörnsson 57,6
Thor Erik Hoftaniska - Thomas
Charlsen GBR 57,2
Martin Rehder - Michael
Gromoeller GER 56,5
Atle Grefstad - Martin Reinertsen
NOR 55,9
Kalin Karaivanov - Rumen
Trendafilov BUL 55,5
Jonny Hansen - Jörn Arild
Ringseth NOR 55,5
Anton Haraldsson - Pétur
Guðjónsson 55,4
Haldor Sunde - Övind Ketil Haga
NOR 55,4
Stjörnukeppnin
Sveit Vestra sigraði með mikl-
um yfirburðum í stjörnukeppninni,
undanfara Bridshátíðar. Í sveitinni
spiluðu Vignir Hauksson og Guð-
jón Sigurðsson með skorið 64.
Þeim til aðstoðar voru Mikael
Arnberg og Goran Hammarstrom
frá Svíþjóð. Skor sveitarinnar var
77. Myndform átti sveitirnar í 2.
og 3. sæti en í silfurliðinu spiluðu
Michael Gromoeller og Martin
Rehder frá Þýskalandi ásamt
Gunnari Gunnarssyni og Agli Guð-
johnsen. Þeirra skor var samtals
32.
Stærsta bridsfélag landsins
í Gullsmáranum?
Algjör sprenging varð í þátttöku
í Gullsmáranum fimmtudaginn 24.
janúar. Spilað var á 20 borðum,
sem er mesta þátttaka í Kópavogi.
Úrslit í N/S:
Guðrún Hinriksd. – Haukur Hanness. 313
Ernst Backman – Hermann Guðmss. 304
Kristín Óskarsd. – Gróa Þorgeirsd. 297
Þorsteinn Laufdal – Páll Ólason 291
Díana Kristjánsd. – Ari Þórðarson 288
A/V
Guðbj. Gíslad. – Sigurður Sigurðss. 326
Sigurður Njálsson – Pétur Jónsson 323
Jón Jóhannsson – Sveinn Sveinsson 319
Bergljót Gunnarsd. – Nanna Eiríksd. 311
Ásgr. Aðalstss. – Ragnar Ásmundss. 309
BRIDS
Umsjón Arnór G.
Ragnarsson | norir@mbl.is
Þjóðverjar
sigursælir
á Bridshátíð
Morgunblaðið/Arnór Ragnarsson
Sigursveitin Team 1702 í sveitinni spiluðu Nedju Buchlev og Reim Seb-
astian frá Þýskalandi og David Kendrick og Victor Milman frá Englandi.
Í um 70 ára gömlum kattatilraunum
var einum þætti mataræðis breytt og
dóu þeir út á 4 kynslóðum. Þessi
þáttur var
hitameðferð
kjötsins í stað
hrás kjöts sem
samanburðarhóp-
urinn fékk og lifði
eðlilega. Kettirnir
voru 450 í upphafi
í hvorum hópi svo
þetta var mark-
tækt. Nýlega las
ég um tilraun með mýs þar sem
dagsbirtan var útilokuð og þær aldar
við rafljós. Hér tók það líka bara 4
ættliði að gera þær heilsulausar. Þær
eltust hratt og dóu ungar í 4. ættlið.
Það sem mér fannst merkilegt var að
hóstakirtillinn þróaðist hratt í fituvef
og ónæmissvörun músanna varð lé-
leg.
Í börnum myndast T-frumur
ónæmiskerfisins í beinmergnum og
eru geymdar í hóstakirtlinum uns
þeirra er þörf til að gera óskaðlegar
bakteríur, vírusa og önnur óæskileg
eiturefni sem berast í líkama okkar.
Ónæmiskerfið heldur frá okkur sjúk-
dómum. Það eru hormónar sem eru
efnaboðefni sem stjórna frumunum
með hvað gera eigi og hvenær. Hjá
músunum var talið að það væri
hormónið melatónín sem myndast í
heilaköngli og dagsbirtan hefur áhrif
á og kirtillinn sem hafi ekki náð að
myndast eða starfa eðlilega hjá mús-
unum.
Með því að hafa ekki sumartíma
hér á landi er höfð af okkur dagsbirta
á morgnana sem aðrar þjóðir hafa
fundið gagnlegt heilsunni. Útiloftið
er hollast á morgnana en þá er
minnst af óson sem myndast frá út-
blæstri bíla í sólarljósi. Þá eykur
brennsisteinstvíoxíð frá stóriðjunni
og jarðvarmavirkjunum (brenni-
steinsvetni sem er eitraðra en cýan-
íð) áhrifin enn meira og því ekki allt-
af hollast að vera úti síðdegis á
fallegum sólardögum fyrir lungu
okkar. Ég man þá tíð er kolsót lá sem
ský yfir Reykjavík í góðu veðri séð
frá Jófríðarstöðum í Hafnarfirði. Er
hitaveitan kom hvarf þetta en síðar
kom baneitrað gulbrúnt ský af nit-
urtvíoxíði (er líka í útblæstri bíla) frá
Áburðarverksmiðjunni. Hún er farin
og hennar mengun. En ógnvaldurinn
í dag er ósýnilegur og berst langar
leiðir og heitir brennisteinstvíoxíð og
brennisteinsvetni og er þyngra en
loft.
Það var hart barist fyrir rúmum
30 árum um hreinsun flúorsins frá
fyrsta álverinu til verndar gróðri en
magnið var um 20 kg flúorvetnis á
framleitt áltonn sem stefndi í 120.000
t áls. Brennisteinstvíoxíðið er svipað
á framleitt tonn en margfalt meira
framleitt frá mörgum stöðum nú og
skaðar bæði menn og gróður.
Með tilkomu álvers í Helguvík
verður næsta öruggt að í öllum vind-
áttum berist þessi brennisteins-
sambönd um höfuðborgarsvæðið.
Þessi umhverfismengun hefur áhrif
á öndunarvegi margra, magnar áhrif
ósonsins og kemur af stað astma-
köstum hjá viðkvæmum. Við fæð-
umst í dag með ónæmiskerfi sem
ekki er lagað að iðnbyltingu vorra
tíma og sífellt fleiri fá ofnæmi strax í
bernsku. Og sé ofnæmið staðreynd
er það yfirleitt ævilangt. Getum við
lært eitthvað af músunum en þær
eru sagðar hafa stóran hluta sömu
gena og við? Það verður alltaf
áhættusamt að lifa í mengun þótt
ekki sé sífellt sleppt af landsfeðrum
okkar forvarnartækifærum sem
bættu lýðheilsuna eins og með sum-
artíma og hreinsun útblásturs.
PÁLMI STEFÁNSSON
efnaverkfræðingur.
Dagsbirta, sumartími og lúmsk
útimengun í Reykjavík
Frá Pálma Stefánssyni
Pálmi Stefánsson
Ég vil þakka þeim
767 sem kusu mig í eitt
af fimm efstu sætum
listans, þó ég hafi feng-
ið mun færri atkvæði í
efstu sætin, sem ég
bauð mig fram í.
Að taka þátt í fram-
boði af hugsjón og trú
á gildi sjálfstæðisstefn-
unnar og samþykktum
landsfundar er auðvelt,
því þeirri stefnu er þá
aðeins fylgt eftir í málflutningi og
skrifuðum blaðagreinum.
Hitt er erfiðara, að ná persónulegu
fylgi á heimaríkum svæðum, sem
kalla eftir alþingismanni, sem nái ár-
angri gagnvart þeim vandamálum,
sem næst þeim eru, ásamt mörgu
öðru.
Þetta vissi ég áður og get því sagt,
að ég sé sáttur, því ég fékk góð tæki-
færi til að tala og skrifa um hin gömlu
gildi Sjálfstæðisflokksins, skilgreina
þann mikla vanda sem þjóðin stendur
frammi fyrir og benda á lausnir, sem
alþingismenn verða að bera gæfu til
að vinna úr.
Ég hef þessi tækifæri
áfram innan mið-
stjórnar og á landsfundi
Sjálfstæðisflokksins,
þar sem við verðum að
marka skýra og skilj-
anlega stefnu um
hvernig við getum leið-
rétt stökkbreytt verð-
tryggð lán, sem hafa
hækkað frá hruni um
450 milljarða, breytt
viðmiði verðtryggingar
og losað um gjaldeyr-
ishöftin. Það sé und-
anfari alls annars til
sóknar fyrir þjóðina.
Landsfundur verður að mínu mati
að kjósa sér nýjan formann til þess-
arar sóknar, því upplýsingar um for-
mennsku hans í stjórn BNT allt til
2008 og í stjórn Máttar, sem átti hlut
í Vafningi, gera hann vanhæfan sem
formann flokksins og skora ég hér
með á hann, að segja af sér fyrir
landsfund. Nýjar upplýsingar um af-
skriftir BNT um rúmlega fjóra millj-
arða, ásamt stjórnarsetum í fleiri fé-
lögum útrásarinnar, þar sem spilað
var með peninga annarra og aðkoma
hans að „vafningnum“ kalla á þessa
lausn fyrir flokkinn.
Nú þegar ljós er niðurstaða Ice-
save, sést hvernig forysta flokksins
lék illilega af sér með því að sam-
þykkja síðasta samninginn, sem hefði
kostað þjóðina marga milljarða 2010
og síðan viðbótarmilljarða áfram, en
lélegast var þó, að fara þá fram á van-
traust á ríkisstjórnina. Hugsa sér. Að
bera fram vantraust á sjálfan sig!
Við sem komum á landsfund verð-
um að geta treyst því að þingmenn
vinni eftir samþykktum fundarins,
sérstaklega formaður flokksins.
Núna ætti hann að taka til sín sam-
þykkt, sem við Rangæingar fengum
samþykkta á landsfundi 2010. Hvað
um samþykktina um fjármál heim-
ilanna og hvað um margar aðrar þýð-
ingarmiklar samþykktir, sem þagað
hefur verið um eða talað gegn?
Ég vænti þess, að á komandi
landsfundi verði fyrri samþykktum
fylgt fast eftir í málefnastarfi fund-
arins.
Að loknu prófkjöri
í Suðurkjördæmi
Eftir Halldór
Gunnarsson
Halldór
Gunnarsson
» Við sem komum á
landsfund verðum
að geta treyst því að
þingmenn vinni eftir
samþykktum fundarins,
sérstaklega formaður
flokksins.
Höfundur er fyrrverandi sóknar-
prestur í Holti og er í miðstjórn Sjálf-
stæðisflokksins.
Mikil vá er fyrir
dyrum.
Nú liggur fyrir Al-
þingi að fjalla um ný
lög um náttúruvernd.
Sitt sýnist hverjum
um ágæti þessara
laga. Að mínu mati
eru þessi lög þvílík
hrákasmíði að með
ólíkindum er að þau
skuli hafa komist alla
leið til umræðu á Al-
þingi. Ný lög um náttúruvernd
geta hæglega breyst í andhverfu
sína og eyðilagt það sem áunnist
hefur í náttúruvernd. En hvernig
má það vera? Komum að því síðar.
Í þessum nýju lögum er að finna
áður óþekktar víddir í valdi til ráð-
herra til að ráðskast með það
hvernig landsmenn ferðast um
landið sitt. Að því gefnu að lögin
verði samþykkt óbreytt þá verður
mögulegt að ákæra og sekta fólk
fyrir að aka eftir vegum eða veg-
arslóðum ef svo óheppilega vill til
að viðkomandi spotti sé ekki í op-
inberum gagnagrunni um leiðir
sem má aka. Þarna er vegið
harkalega að ferðafrelsi almenn-
ings. Óhóflegar heimildir eru
færðar ráðherra til að loka stórum
landsvæðum fyrir umferð ef hon-
um sýnist svo. Jafnframt eru
ferðamenn gerðir að lögbrjótum ef
þeir vilja komast lifandi yfir vara-
sama jökulá.
Undirritaður hóf að ferðast um
landið upp á eigin spýtur á ár-
unum 1974-5, bæði akandi og
gangandi, en þá var núverandi
umhverfisráðherra 10-11 ára göm-
ul stúlka í barnaskóla. Þá voru í
gildi náttúruverndarlög sem bönn-
uðu utanvegaakstur þar sem spjöll
gátu hlotist af. Þessi lög voru okk-
ur leiðarljós varðandi það að virða
landið og skilja ekki eftir ummerki
um ferðir okkar. Ég og mínir
ferðafélagar urðum þeirrar gæfu
aðnjótandi að geta ferðast um
landið að sumri og vetri, lært að
þekkja það og takast á við válynd
veður og krefjandi aðstæður. Með
þessu urðum við náttúrunjótendur
og náttúruunnendur og um leið
náttúruverndarsinnar. En það er
nefnilega þannig að við verndum
og pössum það sem okkur er kært.
Börnin okkar hafa verið þátttak-
endur í ferðalögum um byggð og
hálendi og þau hafa lært að njóta
þess og um leið vilja þau geta not-
ið landsins í framtíðinni. Til þess
að kenna þeim á landið þá höfum
við notað jeppabifreiðar til ferða-
laga. Ung hafa þau ekki haft getu
til að ganga tugi kílómetra til að
skoða fallegan foss eða dal. Öku-
tækin og fjallaslóðirnar hafa auð-
veldað okkur að
ferðast með börnin og
gert okkur kleift að
ala upp náttúruunn-
endur og nýja nátt-
úruverndarsinna en
jafnframt ungt fólk
sem vill njóta lands-
ins.
Ég tel að ef al-
menningi verður gert
erfitt að njóta lands-
ins að þá munum við
ekki ná að ala upp
fleiri náttúruunn-
endur og náttúruverndarsinna. Ef
börnin okkar, og þeirra börn, fá
ekki að ferðast um landið þá
minnkar áhugi þeirra á að passa
upp á það. Með því að auðvelda al-
menningi ferðalög um landið þann-
ig að hver og einn hafi sína leið til
þess þá verndum við landið til
framtíðar.
Landið verður lítils virði ef ekki
má njóta þess. Þá skiptir það fólk
framtíðarinnar litlu máli þó að
svæði sem okkur eru kær núna
fari undir vatn.
Bönn, takmarkanir og lokanir
sem ganga í berhögg við réttlæt-
iskennd hins dæmigerða íslenska
ferðamanns eru vond og einungis
til þess fallin að minnka virðingu
fyrir lögum og reglum, enda engan
veginn hægt að framfylgja sumum
ákvæðum hinna nýju laga verði
þau samþykkt óbreytt.
Verða þessi lög kannski til þess
að flæma Íslendinga af hálendinu
svo einkavinavæða megi það?
Þannig væri hægt að úthluta
ferðaheimildum til góðvina sem
síðan selja sauðsvörtum almúg-
anum aðgang að landinu fagra. Þá
gætu ferðaþjónustuaðilar fengið
kvóta, t.d. 200 dagleiðaígildi, til að
gera út á? Fögur framtíðarsýn það
eða hitt þó heldur.
Betur hefðum við notað það
mikla fjármagn sem farið hefur í
að semja hin ýmsu ólög og bönn til
að fræða og miðla reynslu þannig
að hægt sé að koma í veg fyrir
skaða á landinu.
Að lokum hvet ég alla Íslend-
inga til að kynna sér hin nýju nátt-
úruverndarlög og sjónarmið þeirra
sem ferðast um landið á
www.ferdafrelsi.is
Náttúruverndarlög
– Er vá fyrir dyrum?
Eftir Þorvarð
Hjalta Magnússon
»Með því að auðvelda
almenningi ferðalög
um landið þannig að
hver og einn hafi sína
leið til þess þá verndum
við landið til framtíðar.
Þorvarður Hjalti
Magnússon
Höfundur starfar við
upplýsingatækni.
Bréf til blaðsins