Morgunblaðið - 30.01.2013, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. JANÚAR 2013
Elsku amma Freyja. Nú komin
er sú hvíld sem þú varst búin að
undirbúa þig vel fyrir. Frá
bernsku var Reykjaborg alltaf
höllin ykkar afa og ég segi oft að
ég sé alin hálfpartinn upp með
nefið ofan í bílum í skúrnum á
Reykjaborg með pabba og afa.
Fyrir tæpum tveim árum komum
við fjölskylda mín litla með bú-
slóðina okkar, hófum sambúð með
þér á Reykjaborg og byrjuðum að
gera við fallega húsið þitt af okkar
sálarkröftum. Þú sast dögum
saman og fylgdist með miklum
framkvæmdum og gladdist yfir
því hvað við lögðum okkur mikið
fram um að gera við húsið og gefa
því tign á ný. Þú sast oft á stól úti
á stétt og fylgdist með þegar við
vorum að vinna í garðinum og
sagðir mér frá hvernig grænmet-
is- og jurtagarð þú áttir. Garður-
inn var þér mikið stolt og mun ég
reyna mitt besta að halda garð-
inum fallegum með minningu þína
í huga. Síðustu tvö ár höfum við
eiginlega verið að kynnast á ný og
varstu meira vinkona mín en
amma. Þú fékkst að hitta vini okk-
ar og áttir oft langt spjall við þá og
það kom þér oft á óvart hversu
Freyja Norðdahl
✝ Freyja Norð-dahl fæddist í
Vestmannaeyjum
28. desember 1926.
Hún andaðist á
Landspítalanum,
Fossvogi hinn 16.
janúar.
Útför Freyju fór
fram frá Fossvogs-
kirkju 28. janúar
2013.
fjörbreyttan vina-
hóp við hjúin eigum.
Þú fékkst að upplifa
nýja hluti, allt í einu
að búa með ungu
fólki og fá lítinn sól-
argeisla, hana Krist-
ínu litlu, til að lýsa
upp daginn og upp-
lifa fjörið sem henni
fylgdi. Hundurinn
okkar hann Susti
var fljótur að vinna
sér inn traust þitt, þér leið vel með
hann hjá þér ef þú varst ein
heima, fannst öryggi frá honum
og ég sé það alveg að hann passar
enn upp á stólinn þinn. Þú gast
setið heilu tímana að tala um allt á
milli himins og jarðar eins og þú
værir að innprenta í mig heimildir
svo ég vissi örugglega um eitt og
annað sem tengdist þér og ég met
það mikils. Mér þótti alltaf jafn
vænt um það þegar þú sagðir að
ég væri gullhjarta. Vegna slyss
sem þú lentir í fyrir tæpu ári hafð-
irðu verið að heiman á sjúkrahúsi
og síðustu þrjá mánuði á hjúkr-
unarheimilinu Eir í endurhæf-
ingu. Sagðir oft að þú værir á hót-
eli tímabundið þar til þú gætir
gengið almennilega og komið
heim. Þegar þú komst heim á að-
fangadag biðu hér flottir herrar,
sonur þinn ásamt unnusta mínum,
sem báru þig upp eins og drottn-
ingu beint inn í stofu og þar beið
floti fólks sem bauð þig velkomna
heim með lófataki. Þetta voru
yndisleg jól, þú varst heima hjá
þér með okkur og húsið iðandi af
lífi og hlýju. Þegar Sigurjón unn-
usti minn kom heim af sjónum þá
ljómaðir þú öll og stundum varstu
á undan að fá faðmlag og þér þótti
einstaklega vænt um hann og
dugnaðinn í honum að vinna í hús-
inu. Þú hafðir oft áhyggjur af hon-
um á sjónum í óveðrum. Núna
passar þú líka upp á hann á sjón-
um, það er ég viss um. Þú sagðir
mér stundum að það kæmi þér á
óvart hversu gömul sál ég væri og
hvað við ættum mikið sameigin-
legt og þykir mér óendanlega
vænt um að hafa verið við hlið þér
þegar þú kvaddir eftir skyndileg
veikindi. Við litla fjölskyldan á
Reykjaborg munum halda áfram
ótrauð að halda heiðri ykkar afa
uppi með virðingu við höllina þína
og garðinn þinn. Ég gaf þér það
loforð og ég vík ekki undan því
amma mín. Hvíl í friði.
Freyja, Sigurjón
og Kristín Sæunn.
Þegar flett er upp í minningum
um Freyju Norðdahl er bjart yfir
þeirri mynd. Við vorum 24 náms-
meyjar, sem settumst á skólabekk
í Húsmæðraskóla Reykjavíkur
haustið 1949 að læra til ýmiskonar
hússtjórnar. Ástand námsmeyja
var á ýmsan máta. Sumar voru frá
hinum ýmsu stöðum utan af landi
og aðrar komu úr höfuðborginni
og frá nágrannasveitum. Freyja
var úr Mosfellssveitinni og var þá
heitbundin Þórði Guðmundssyni
frá Reykjum í Mosfellssveit.
Flestar vorum við á aldrinum 19-
25 ára og margar búnar að festa
okkur. Hópur þessi varð einstak-
lega samrýmdur og lofaði góðu
hvað samstarf snerti.
Það sýnir okkar samheldni að
haustið 1952 var kallaður saman
hópurinn og ákveðið að stofna
saumaklúbb, sem enn starfar,
komið 61 ár. Eðlilega hefur klúbb-
um fækkað seinni ár og kemur
margt til. Þetta hafa verið
skemmtilegar stundir. Það var
spjallað og unnin ýmiskonar
handavinna. Alltaf hefur Freyja
sýnt áhuga á að vera með okkur
og er það okkur dýrmætt. Hún
var glæsileg kona svo eftir var
tekið. Framkoma hennar og allt
fas var virðulegt og fágað. En hún
átti líka sín erfiðu ár svo sem missi
efnilegs sonar o.fl. sem ekki verð-
ur tíundað hér.
Freyja og Þórður voru góð
heim að sækja og á árum áður var
gjarnan rennt í heimsókn í
Reykjaborg, en þar var þeirra
glæsilega heimili um langt árabil.
Við skólasystur sendum börn-
um hennar svo og öðrum aðstand-
endum innilegar samúðarkveðjur,
blessuð sé minning hennar.
Fyrir hönd skólasystra,
Guðfinna Snæbjörnsdóttir.
Kveðja frá Kvenfélaga-
sambandi Gullbringu- og
Kjósarsýslu
Freyja Norðdahl, fyrrverandi
formaður Kvenfélagasambands
Gullbringu- og Kjósarsýslu, lést
miðvikudaginn 16. janúar sl. Hún
var gerð að heiðursfélaga KSGK
fyrir störf sín fyrir sambandið.
Hún gegndi formennsku í KSGK
árin 1966 til 1980 og sinnti for-
mennskunni af trúmennsku og lét
sér annt um störf sín og stjórnar
sinnar og einnig bar hún starf og
hag allra félaga innan KSGK fyrir
brjósti. Innan KSGK er hennar
minnst fyrir dugnað og atorku-
semi.
Sambandið vottar öllum að-
standendum hennar samúð og
minnist hennar með virðingu.
Sigríður Finnbjörnsdóttir
formaður.
Mig langar að minnast elsku-
legrar ömmu minnar sem var
stór þáttur í lífi mínu. Amma var
ekki venjuleg amma, hún var að-
alskvísan, alltaf fínt klædd og á
háhæluðum skóm. Hún var besta
amma sem hægt var að óska sér.
Hún var alltaf brosandi og hress.
Ég mun aldrei gleyma hversu
stolt ég var af henni ömmu. Hún
átti Mótel Venus, Hafnarskóg,
sjó og meira að segja fjall. Ég
montaði mig alltaf að því að
hversu flotta ömmu ég átti.
Ég heimsótti ömmu oft í sveit-
ina og mikið fannst mér gaman að
fara til hennar því að hún var allt-
af búin að kaupa nýja liti og lita-
bækur fyrir mig, hún valdi alltaf
flottustu litabækurnar. Amma
mín var hæfileikarík og man ég
vel eftir einu skipti þar sem mér
leiddist mjög mikið í matarboði,
þá kenndi hún mér að gera rós úr
servíettu og það hefur oft komið
sér vel að kunna það. Ég hlakkaði
alltaf til að fara til hennar í sveit-
ina. Til að hitta Jasmín og fá að
leika í skóginum, fá vöfflur með
rjóma og svo átti amma bestu
kubbana sem við krakkarnir lék-
um okkur með allan daginn.
Amma var hetja í mínum aug-
um, einn daginn þegar við Hulda
vorum í heimsókn hjá henni kom
risa stór geitungur inn. Við
Hulda hlupum í burtu en amma
labbaði bara rólega að geitungum
með glas og náði honum. Það eru
margar góðar og skemmtilegar
minningar sem ég á um hana
Margrét Jóna
Jónsdóttir
✝ Margrét JónaJónsdóttir
fæddist í Reykjavík
28. janúar 1949.
Hún lést á sjúkra-
húsinu á Akranesi
21. janúar 2013.
Margrét var jarð-
sungin frá Leir-
árkirkju í Hval-
fjarðarsveit 28.
janúar 2013.
ömmu og gæti ég
verið að telja þær
upp endalaust.
Amma fór allt of
snemma frá okkur
en minningarnar
mínar munu aldrei
gleymast. Þú ert nú
á betri stað. Ég
sakna þín, amma.
Minningar mínar munu
aldrei
gleymast,
og djúpt í mínum huga munu þær
geymast.
Hvað þú varst góð og hugrökk amma,
einnig frænka, vinkona og mamma.
Hún amma mín sagði svo fallegar
sögur
um skáldaðar manneskjur og hvað ég
er fögur.
Amma, núna farin á fallegan stað ertu,
og á himnum ánægð vertu.
Þú varst falleg sem sólin
á háhæluðu skónum og komin í
kjólinn.
Og alltaf þegar sólin skín,
veit ég að þú ert að fylgjast með mér.
Ég sakna þín, amma.
Hafdís María Pétursdóttir.
Magga mágkona kom, eins og
alltaf svo eftir væri tekið, inn í líf
okkar systkinanna fyrir um 45
árum. Ég hafði fengið far með
henni og Mumma bróður heim og
er ég kom inn fyrir þröskuldinn
heima var ég hrifsuð inn í eldhús
og spurð í þaula um það hvernig
„hún“ liti út? Hver, hver? spurði
ég á móti, hafði ekkert verið að
hugsa út í það hvaða stelpa var
með Mumma. Þá sögðu mamma
mín og Dísa systir að þetta væri
nýja kærastan hans Mumma. Oh,
svaraði ég saklaus og bara tólf
„hún er lítil með mjög stóran
haus“. Túberað hár var þá vin-
sælt, alltaf notað þegar mikið lá
við, í þeim stærðum voru okkar
fyrstu kynni. Þau byrjuðu sinn
búskap í vesturbæ Reykjavíkur í
litlu húsi við Drafnarstíg, yndis-
legt heimili og þar fæddist þeim
sonurinn Pétur Þór. Ég var mikið
með þeim þessi fyrstu ár, leit eft-
ir Pétri og ferðaðist talsvert með
þeim. Við fórum á Vestfirði um
Borgarfjörð og víðar, hver ferð
annarri eftirminnilegri. Að lokum
fluttu þau alfarin í Borgarfjörð-
inn með strákana sína tvo, en
Arnar Már er yngri sonur þeirra.
Magga átti eftir að reynast
mér vel, ég var alltaf velkomin í
sveitina til hennar, er þau hjóna-
kornin bjuggu í Hafnarlandi í
Borgarfirði og ráku sitt bú og
fyrirtæki. Ég rak oft inn nefið og
var þar talsvert með mín börn,
okkur leið vel hjá þeim í Borg-
arfirðinum og þegar angur sótti
að annars staðar var gott að geta
sótt í hlýjuna hjá þeim Möggu og
Mumma, draga í spena, elta hæn-
ur og aðra og taka þátt.
Magga var allt í öllu á þessum
árum, hún var í kirkjukórnum,
leikfélaginu „Sunnan Skarðs-
heiðar“ og mjög virk í samfélag-
inu sem og Mummi. Margar leik-
sýningar sáum við í sveitinni á
þessum árum, fjölskylda
Mumma, því foreldrar okkar
voru mjög duglegir að heimsækja
þau og misstu ekki af neinni sýn-
ingu. Heima fyrir var Magga
mjög metnaðarfull og byggðu
þau sér fallegt heimili, Nýhöfn,
sem margir komu að við bygg-
ingu og var oft mikið fjör og alltaf
gott að vera hjá þeim og vinna
með þeim.
Það var alveg sama hvað
Magga tók sér fyrir hendur,
saumaskap, heimilishald,
sveitabúskap (hennar fjós var
hreinasta, gamla fjósið í heimi)
ferðaþjónusta, hótelrekstur, allt
var vel gert og vandað. Ég man
eftir því t.d. fyrir jól þegar Pétur
Þór var 2-3 ára þá saumaði hún
gullfalleg tweed-jakkaföt með
vesti á hann. Hún bjargaði sér
alltaf.
En sjúkdómur hennar elti
hana hvert fótmál eins og skuggi
sem hún gat ekki hrist af sér.
Hún átti samt góð tímabil eins og
dæmin sýna og það munum við,
góðu stundirnar með henni
Möggu okkar. Ég veit að systk-
inum mínum og fjölskyldur er
eins innanbrjósts á þessum tíma.
Megi hún hafa þökk fyrir allt og
allt.
Gunnhildur.
Elsku amma, takk fyrir allar
þær yndislegu stundir sem við
áttum saman, allar þær samveru-
stundir sem við áttum þegar þú
varst með okkur á jólunum og
þegar við komum í heimsókn til
þín í skóginn í mat eða kaffi.
Manstu þegar ég sparkaði þér
óvart næstum því út úr rúminu
eitt skipti þegar ég var um 6-7
ára gömul að gista hjá þér uppi í
Mótel Venus? Eða þau skipti sem
við Hafdís gistum hjá þér þegar
við vorum litlar og við fórum allar
þrjár saman með bæn áður en við
fórum að sofa? Ég man vel eftir
því þegar þú kenndir okkur að
fara með faðirvorið og að signa
okkur. Ég man líka eftir því þeg-
ar þú söngst fyrir okkur, þér
fannst svo gaman að syngja. Og
svo fórst þú líka stundum með
okkur að leita að kanínum í Skóg-
inum. Ég man hvað mér fannst
það spennandi, ég var ekki vön að
sjá kanínur úti í náttúrunni.
Ó, hvað mér fannst gaman
þegar þú fórst með okkur út í
skóg að tína bláber, þar var svo
mikið af stórum og góðum blá-
berjum til að tína. Svo voru það
líka trékubbarnir sem þú áttir. Í
hvert einasta skipti sem ég kom í
heimsókn til þín fór ég upp á háa-
loft að leika mér með trékubbana,
mér fannst æðislega gaman að
leika mér með þá. Ég, Hafdís og
Pétur vorum oft vön að leika okk-
ur saman með þá.
Allar þessar stundir sem við
áttum saman eru mér alveg
ómetanlegar, ég er mjög þakklát
fyrir þær. Ég vildi að þær hefðu
getað orðið fleiri.
Ég elska þig óendanlega mik-
ið, elsku besta amma mín. Það er
svo skrítið að hafa þig ekki hérna
hjá mér núna lengur. Ég sakna
þín gríðarlega mikið. Sjáumst svo
seinna í himnaríki.
Hvíldu í friði.
Þitt barnabarn,
Arna Rós.
Hinsta kveðja föður til sonar.
Hæðir háfjalla,
hnjúka bláfjalla
skuggar skammdegis byrgja.
Börn úthafseyja
höfuð sín hneigja,
öðling ágtan syrgja.
Góð var kynning hans,
geislar minning hans
eins og ársól í heiði.
Senn kemur sumar,
svannar og gumar,
leggið blóm á hans leiði!
Yfir svarta sæng
sólarbjartan væng
heiður himinninn breiðir.
Þjóninn sinn góða
Guð allra þjóða
inn í ljósheima leiðir.
(Sigurbjörn Sveinsson.)
Elsku Sigrún, Eysteinn Fann-
ar, Íris Anna og Stefán Már
sendi ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur og megi góður
Guð styrkja ykkur í sorginni.
Sveinn Oddgeirsson.
Þegar hátíð, frið og ljóss var
að ganga í garð og tendra átti
annað aðventuljósið slokknaði á
einu skærasta og bjartasta ljós-
inu sem fyllti okkur mikilli
hjartahlýju og gleði.
Mágur minn, Oddgeir Már,
sem var aðeins 43 ára gamall var
tekinn snögglega burt frá okkur
eftir stutt veikindi, og konunni
sinni Sigrúnu og börnum þeirra
þremur sem hafa misst mikið;
eiginmann, föður og sinn besta
vin. Og ég spyr alla daga hvern-
ig er hægt að leggja þetta á
þessa litlu fallegu fjölskyldu sem
blómstraði og skein eins og sólin
og allt gekk svo vel.
Öll búin að koma sér vel fyrir
hér í Noregi og í fallegu dúkku-
húsinu sínu eins og mín kæra
mágkona kallaði það, Eysteinn
stúdent í vor, Íris Anna komin til
Bandaríkjanna sem skiptinemi í
tíu mánuði og Stefán kominn á
fullt með 6. bekkinn og í íþrótt-
um. Sigrún komin í myndlist-
anám í haust þar sem hún undi
sér eins og blómi í eggi og var að
Oddgeir Már
Sveinsson
✝ Oddgeir MárSveinsson
fæddist í Reykjavík
27. janúar 1969.
Hann lést á líkn-
ardeild Bråta í
Mjøndalen, Noregi
hinn 15. desember
2012.
Útför Oddgeirs
Más fór fram í
Mjöndalenkirkje
28. desember 2012.
kynnast skemmti-
legum verkefnum
þar.
Oddgeir kominn í
flotta vinnu þar sem
honum leið vel í
flottu skemmtilegu
fyrirtæki með
skemmtilegu sam-
starfsfólki þar sem
hann var dáður og
elskaður.
Og ég bara spyr
og enginn getur svarað, hvers
vegna var hann tekinn burt frá
fjölskyldu sinni og okkur en hon-
um hefur verið falið nýtt krefj-
andi verkefni á öðrum stað.
Þetta er ennþá svo óskiljan-
legt og við öll erum harmi slegin
yfir þessu og þeir bræður ný-
búnir að ganga í gegnum að
kveðja móður sína sem lést í
september sl. og erfitt hjá
tengdaföður mínum að sjá á eftir
konu sinni og þremur mánuðum
seinna eftir syni sínum. Elsku
maðurinn minn, Albert litli bróð-
ir Oddgeirs, hefur misst svo mik-
ið að orð eru ekki til. Hann hefur
ekki aðeins misst stóra bróður
sinn heldur sinn besta vin og
trúnaðarvin sinn sem hann
treysti og einnig Oddgeir Albert,
ég hef ekki séð samrýndari
bræður, næstum eins og tvíbur-
ar þó að ólíkir í útliti væru, og
töluðu mörgum sinnum á dag
saman, enda gat ég og krakk-
arnir mínir leitað til hans með
hvað sem var ef Albert var að
vinna fram eftir, t.d. með að
keyra krakkana á íþróttaæfing-
ar. Ef eitthvað bilaði eða færa
þurfti til húsgögn, alltaf var
Oddgeir mættur strax, boðinn og
tilbúinn og er ég honum þakklát
fyrir alla þessa hjálp.
Rólegri og yfirvegaðri manni,
þótt á móti blési, hef ég ekki
kynnst og ég dáðist oft að hon-
um að hafa svona góða hæfileika.
Ef vandamál komu upp leysti
hann öll verkefni af æðruleysi.
Og það var svo gaman að hon-
um að ef einhverjar hugmyndir
komu upp þá kom hann með aðr-
ar skemmtilegar hugmyndir í
staðinn sem enginn annar en
hann hafði fengið. Oft spurði ég
hann um nýjar hugmyndir sem
hann gaf manni og nú er ansi
mikið tómarúm hjá okkur öllum,
t.d. matarboðin, útilegurnar,
skíðaferðirnar..
Missir okkar er mikill og
ennþá meiri hjá konu hans og
börnum, það er ólýsanlegt. Ég
bið góðan Guð að fylgja og vera
með Sigrúnu og börnum hennar
á þessum erfiðu tímum og gefa
þeim öllum styrk og kraft.
Með hinstu kveðju,
Jónína Hreinsdóttir.
✝
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
elskulegs föður okkar, tengdaföður, bróður,
mágs, afa og langafa,
BJARNA DAGBJARTSSONAR,
Eirhömrum,
Mosfellsbæ.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki hjartadeildar
Landspítalans, starfsfólki á Hlaðhömrum og Eir
fyrir einstaka umönnun í veikindum hans.
Aðalheiður Bjarnadóttir, Kristján Þór Ingvarsson,
Dagbjartur Bjarnason, Guðrún Steinþórsdóttir,
Guðbjörg Bjarnadóttir, Viðar Sigurðsson,
Margrét Þyri Sigurðardóttir, Jónas Eydal Ármannsson,
Jóhann Haukur Sigurðsson, Guðrún Leósdóttir,
Hjálmtýr Dagbjartsson, Hjördís Bogadóttir,
Jón Sverrir Dagbjartsson, Þóra M. Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar