Morgunblaðið - 05.12.2013, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. DESEMBER 2013
gaman að leika við afa sinn
enda varstu einstaklega barn-
góður maður. Alltaf til í að
gefa, bæði af þér tíma í leik og
sprell, en líka sætindi og aura.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um þig, afi minn, bæði
um þig sem afa minn og líka
um þig sem langafa barnanna
minna. Þessar góðu minningar
hlýja mér í hjartanu núna.
Elska þig, þín
Íris Sigurðardóttir.
Elsku besti afi, mér þykir
mjög vænt um þig, þú varst
mjög góður afi og ég sakna þín.
Það var mjög gaman að heim-
sækja þig og ömmu. Þú gafst
mér alltaf barnablaðið, ís og
afadjús. Við fórum líka í göngu-
túra saman með Emblu. Það
var mjög erfitt að heimsækja
þig á spítalann því þú varst svo
veikur. Ég elska þig mjög mik-
ið og þetta er mikill missir,
elsku afi minn, ég samdi ljóð
um þig:
Elsku besti afi minn þú varst voða
góður,
þú fórst oft með mig í sund og
rennibrautina og ég varð eldmóður.
Ég mun elska þig alla tíð
og þú elskaðir öll dýr og þau elsk-
uðu
þig.
Þinn afastrákur.
Gunnlaugur
Friðjónsson
Elsku yndislegasti og heims-
ins besti afi.
Það er svo ótrúlega óraun-
verulegt að þú sért farinn frá
okkur. Ég var alveg viss um þú
værir ódauðlegur og myndir
alltaf vera til staðar. Það var
vegna þess að þú leist alls ekki
út fyrir að vera orðinn áttræð-
ur. Með þitt fallega dökka hár
sem varla gránaði, sterklegu
vöðvabygginguna og dökk-
brúnu sléttu húðina. Fastagest-
ur í Breiðholtslauginni og besti
vinur sólarinnar er kannski
stór partur af óaðfinnanlega út-
litinu þínu. Ég meira að segja
gleymdi því oftast að þú værir
með krabbamein, enda varstu
ekki vanur að kvarta yfir neinu
eða velta þér upp úr hlutunum.
Ég á margar góðar minn-
ingar um þig sem gott er að
rifja upp núna á þessum sorg-
artímum. Þó svo ég væri
heimakærasta barnabarnið
ykkar ömmu og lítið hrifin af
því að gista annars staðar þá á
ég samt góðar minningar frá
þeim skiptum sem ég gisti.
Kakósúpan hans afa Mansa er
eitthvað sem aldrei mun gleym-
ast. Vikulegu sunnudagsheim-
sóknirnar standa líka mikið upp
úr, það var svo notalegt að
koma til ykkar ömmu og fá
ristað brauð og kökur. Frost-
pinnar voru líka eitthvað sem
var alltaf á boðstólum hjá þér.
Þegar amma „réð“ mig sem
vinnukonuna ykkar varstu ekki
par sáttur! Þú varst lítið í því
að biðja um aðstoð og vildir
gera sem mest sjálfur. Enda
gerðirðu það alveg þangað til
þú varst síðan lagður inn á
spítalann, þvílíkur kraftur sem
þú bjóst yfir. Ég verð ömmu
ævinlega þakklát fyrir að hafa
valið mig til að aðstoða ykkur.
En það hefur verið ómetanlegt
að fá að vera með ykkur og
spjalla um lífið og tilveruna.
Þótt þú hefðir nú oftast verið
fjarverandi meðan á þrifum
stóð. Þú dreifst þig í sundið og
komst síðan í kaffi með okkur
ömmu að þrifum loknum.
Afi minn, heimsins mesti og
besti dýravinur sem fyrirfinnst!
Ég man hvað þú varst leiður
þegar Erró, gamli hundurinn
okkar og besti vinur þinn, dó.
Það hafa því örugglega verið
fagnaðarfundir í himnaríki þeg-
ar þið hittust loksins aftur. En
eftir situr Embla litla, sem var
ekki lengi að fanga hjarta þitt
eftir að við fengum hana. Þú
varst (og ert) svo sannarlega
besti vinur hennar, löngu
göngutúrarnir ykkar og allt
gotteríið sem hún fékk hjá þér.
Farðu í friði vinur minn kær.
Faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær.
Aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens)
Elsku afi minn. Takk fyrir að
hafa verið svona góður afi. Þú
ert langbestur í heiminum og
ég sakna þín alveg hrikalega
mikið.
Ég elska þig og hlakka til að
hitta þig aftur síðar.
Þín
Díana Dögg.
Elsku afi minn, ekki datt
mér í hug að þessi dagur kæmi
svo fljótt, lífið er ekki alltaf
sanngjarnt. Þú sem varst alltaf
svo duglegur að fara í sund og
labba með hundana, Erró og
Emblu. Alltaf svo hraustur og
kenndir þér aldrei meins. Eftir
sitja margar góðar minningar,
meðal annars úr Völvufellinu,
ófá skiptin sem við Stefán feng-
um að gista hjá ykkur ömmu,
margar dýrmætar minningar
sem aldrei gleymast. Elsku afi
minn, ég mun alltaf sakna þín.
Þótt okkur finnist ævin tóm
er ástvinirnir kveðja,
minninganna mildu blóm
mega hugann gleðja.
(Ágúst Böðvarsson)
Þitt barnabarn,
Daði Freyr.
Elsku afi minn.
Margs er að minnast, margt
er hér að þakka. Þetta eru orð
að sönnu því það eina sem
þerrað getur tárin er að hugsa
um allar þær góðu stundir sem
við áttum saman og þakka fyrir
það hversu heppin ég var að
eiga þig sem afa. Allar stund-
irnar í Völvufellinu hjá ykkur
ömmu þar sem mér fannst ynd-
islegast af öllu að fá að gista.
Helst vildi ég nú kúra uppí en
eftir því sem ég varð eldri lét
ég mér það nægja að sofa í litla
herberginu en læða mér svo í
þína holu þegar þú fórst fram
úr á morgnana. Þú varst vanur
að taka daginn snemma, ná
morgunfréttunum og svo helst
öllum fréttatímunum þann dag-
inn í litla útvarpinu sem fylgdi
þér um allt hús og meira að
segja út í garð. Elsku afi minn
með fallega svarta hárið,
glettnisglampann í augunum og
sólbrúna húðina, enginn elskaði
sólina eins mikið og afi. Hvern
einasta sólardag naustu þess að
leyfa sólinni að verma þig með-
an þú dundaðir í garðinum og
varst því orðinn eins og Spán-
verji í sumarlok.
Afi var mikill dýravinur og
sá hann smáfuglunum farborða
yfir vetrartímann. Afi eignaðist
fyrir nokkrum árum gulan
páfagauk sem hann nefndi ÍA
eftir uppáhalds íslenska fót-
boltaliðinu sínu. Gulur var ein-
mitt uppáhaldsliturinn hans
afa, ætli það hafi ekki verið því
gulur er litur páskanna, vorsins
og sumarsins og merki um tíma
sólarinnar. Þegar við fjölskyld-
an eignuðumst Erró bundust
þeir afi sérstökum tryggðar-
böndum. Það var því mikil sorg
þegar hann hélt á vit feðranna
en við eignuðumst stuttu
seinna annan hund, Emblu, og
sáu þau ekki sólina hvort fyrir
öðru. Hann fór með hana í
langa göngutúra og sá um að
fóðra hana vel á ýmiskonar
nammi.
Öll þessi ár sem ég átti með
afa heyrði ég hann aldrei tala
illa um nokkurn mann. Hann
var einstaklega gjafmildur,
hugulsamur og alltaf til staðar.
Fylgdist vel með öllu því sem
ég tók mér fyrir hendur og
vildi fá fréttir af því hvernig
gengi bæði í skólanum sem og
íþróttunum. Hann var ákaflega
hjartahlýr og ástríkur og
fannst ekkert betra en að hafa
húsið fullt af barnabörnum sem
hann naut þess að leika við.
Afi hafði mikinn áhuga á
matargerð, ég mun sakna þess
að fá rabarbaragrautinn og
kakósúpuna hans en við áttum
það sameiginlegt að hafa mikið
dálæti á slíku. Amma og afi
voru klettarnir hvort í lífi ann-
ars og samrýmdari hjón er
vart hægt að finna. Hjálpuðust
alltaf að við matargerðina og
fannst mér einstaklega nota-
legt að sitja með þeim í eldhús-
inu meðan á stóð og fá að að-
stoða. Ég á þeim að þakka
þann mikla áhuga sem ég hef á
matargerð og bakstri í dag og
hef ég síðustu árin haft ótrú-
lega gaman af því að koma með
nýbakað bakkelsi sem ég lærði
af þeim í heimsóknirnar.
Elsku bestu afi minn, mér
þykir það svo ótrúlega sárt að
þurfa að kveðja þig. Ég von-
aðist alltaf til þess að þér
myndi batna og að þú ættir eft-
ir lengri tíma hérna með okk-
ur. Við munum hittast aftur
þegar rétti tíminn kemur,
þangað til veit ég í hjarta mínu
að þú munt sigla um höfin blá
með Erró þér við hlið, knúsaðu
hann frá mér, afi minn.
Ég elska þig og sakna þín.
Þín
Erna Dís.
Símtal… frá mömmu…
Mannsi fór í nótt!!
Mannsi kallaði ekki allt
ömmu sína í lífinu. Hann var
eins og hornstaur í girðingu!
Vel stagaður niður! Sverari,
sterkari og burðarmeiri en aðr-
ir staurar í girðingunni. Hann
stóð sína vakt í 80 ár með sitt
jafnaðargeð og seiglu. Þegar
ég var að alast upp sem ung-
lingur var mitt annað heimili
hjá Mummu systur mömmu og
Mannsa sem þá bjuggu á
Kleppsveginum. Það voru
skemmtilegir tímar og enda-
laust brallað enda voru frænd-
systkini mín, Olga, Friðjón,
Gunnlaugur og Rúnar, mér
eins og systkini. Ég minnist
Mannsa sem mikils dugnaðar-
forks sem þurfti ekki að sofa
því hann var í tveimur vinnum.
Á daginn staflaði hann heilu
kjötfjöllunum í afurðasölunni
og á nóttinni vann hann í
Áburðarverksmiðjunni. Ég
man aldrei eftir því að hafa séð
hann skipta skapi. Alltaf sultu-
slakur eins og öflugur horn-
staur á að vera. Ég þakka fyrir
að hafa hitt Mannsa svo hress-
an og glaðan í fermingarveislu
Ólivers Adams bróðursonar
míns í vor. Ég trúi því að allt
hafi sinn tilgang og tíma og við
hittumst öll að lokum hinum
megin. Þar til við hittumst aft-
ur, minn kæri Marinó, hafðu
það gott og megi guð og engl-
arnir vaka yfir þér og Mummu
þinni og fjölskyldu og vinum og
ættingjum.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa)
Kveðja
Jóhann Helgi Hlöðversson
og fjölskylda.
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi Mansi.
Þín fallega minning mun
ávallt lifa í mínu hjarta.
Þín verður sárt saknað.
Þitt starf var farsælt, hönd þín hlý
og hógvær göfgi svipnum í.
Þitt orð var heilt, þitt hjarta milt
og hugardjúpið bjart og stillt.
(Jóhannes úr Kötlum)
Þín
Sara Rut
Friðjónsdóttir
✝ Ásdís BjörgÁsgeirsdóttir
fæddist á Siglu-
firði 4. júní 1941.
Hún lést á heimili
sínu 25. nóvember
2013. Foreldrar
Ásdísar voru hjón-
in Guðrún Hafliða-
dóttir húsfreyja, f.
16.9. 1916, d. 1.1.
2000 og Ásgeir
Gunnarsson vél-
stjóri, f. 21.4. 1912, d. 1. 11.
1985. Systkini Ásdísar: Hafliði
Sigurðsson, f. 24. 6. 1932, d.
22. 9. 2000, Hanna Sigríður
Ásgeirsdóttir, f. 2.6. 1937,
Gunnar Ásgeirsson, f. 20.11.
1942, d. 01.10. 2010, Guðbjörg
Ásgeirsdóttir, f. 11.07. 1945,
Pétur Ásgeirsson, f. 21.12.
1948 og Jón Ásgeirsson f.
31.10. 1954.
Árið 1963 giftist Ásdís Jó-
hanni J. Halldórssyni, mat-
sveini frá Reykjavík, f. 27.05.
1939, hann er sonur hjónanna
Sigrúnar Línu Helgadóttur, f.
2.8. 1920, d. 4.1. 1996 og Hall-
dórs Sigurðssonar, f. 30.12.
1912, d. 6.12.
1970. Ásdís og Jó-
hann eignuðust
þrjár dætur og
þær eru: Sigrún
Halldóra Jóhanns-
dóttir, f.2.9. 1961,
maður hennar er
Haraldur Þór
Agnarsson, f 5.4.
1957, börn þeirra:
1. Jóhann Freyr
Vilhjálmsson f.
26.9. 1978, dóttir hans Ilva Jó-
hannsdóttir Madsen f. 12.9.
1999, 2. Agnar Friðberg Þór
Haraldsson, f. 2.8. 1980, 3.
Arna Rún Haraldóttir, f. 10.4.
1988, sambýlismaður hennar
er Rune Svendsen, f. 2.9. 1970,
dóttir Örnu er Ísabella Rún f.
5.6. 2008. Særún Björg Jó-
hannsdóttir, f. 30.10. 1963,
Guðrún Ásgerður Jóhanns-
dóttir, f. 3.11. 1967, dóttir
hennar Sólveig Guðrún-
ardóttir.
Útför Ásdísar fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag 5. des-
ember 2013, og hefst athöfnin
kl. 13.
Mamma hvatti okkar, kenndi
okkur og huggaði þegar við
vorum litlar og eftir að við
fluttum að heiman leiðbeindi
hún okkur, veitti okkur ráð og
miðlaði af reynslu sinni.
Mamma var alltaf til staðar
hvenær sem við leituðum til
hennar og þurftum á stuðningi
hennar að halda. Mamma hafði
alltaf tíma fyrir okkur og sína
nánustu. Hún sagði aldrei nei.
Það er ekki auðvelt að lýsa
mömmu en þegar við hugsum
til baka koma eftirfarandi orð
fyrst upp í hugann sem voru
lýsandi fyrir hana: Ákveðin,
staðföst, sanngjörn, jákvæð,
bjartsýn, hlý, trú og æðrulaus.
Mamma var límið og kjöl-
festan í fjölskyldunni. Hún
fylgdist mjög vel með hvað allir
voru að gera. Um leið og
barnabörnin höfðu lokið kapp-
leikjum eða prófum þá hringdi
mamma til þeirra og spurðist
frétta. Þannig varð heimili
pabba og mömmu einskonar
upplýsingamiðstöð. Þegar við
komum í heimsókn fengum við
fréttir af öðrum fjölskyldumeð-
limum; hvað þeir voru að gera
og hvernig þeim heilsaðist.
Mamma lifði einföldu lífi.
Hún sóttist ekki eftir verald-
legum auðæfum. Hennar auð-
æfi voru samvistir við pabba,
okkur systur, tengdason,
barnabörnin og barnabarna-
börn.
Mamma hafði skoðanir á
flestu og tók virkan þátt í um-
ræðum líðandi stundar. Talaði
stundum meira en aðrir og hló
innilega og mikið þegar við átti,
enda hláturmild og glaðvær að
eðlisfari. Það var oft glatt á
hjalla þegar Billa og Gugga
komu í heimsókn. Þó svo að
hún væri ekki sammála heyrð-
um við hana aldrei tala illa um
aðra eða hallmæla fólki. Sagði í
mesta lagi að það væri ekkert
gaman að lífinu ef allir væru
eins.
Hjónaband pabba og mömmu
var afar farsælt. Í eðli sínu
voru þau ólík en þau bættu
hvort annað fullkomlega upp.
Þau studdu hvort annað í því
sem þau voru að gera hvort í
sínu lagi en nutu þess einnig að
gera hluti saman. Við erum svo
óendanlega þakklátar Guðnýju
Garðars fyrir að hafa kynnt
mömmu fyrir pabba þegar
Guðný hélt uppá 20 ára afmæli
hans á Siglufirði.
Veikindi mömmu hafa staðið
lengi yfir, hún sýndi mikið
æðruleysi. Hún hefur lítið vilj-
að ræða sín veikindi en þess í
stað hefur hún lagt sig enn
frekar fram um að fylgjast með
okkur systrum, að við tölum nú
ekki um ömmuenglana Jóhann
Frey, Agnar Friðberg, Örnu
Rún og Sólveigu, Ilvu og Ísa-
bellu; þau öll voru sólargeislar
bjartir sem lýstu svo mikið upp
hennar líf. Hún bað ekki svo
sjaldan guð um að geyma okk-
ur. Það voru ekki margir sem
sáu hvað hún þurfti að þola því
hún bar sig alltaf svo vel. En
við dæturnar hennar sögðum
oft við hana, að við óskuðum
þess að við gætum tekið eitt-
hvað af þeim sársauka og þol-
raunum sem hún þurfti að
ganga í gegnum.
Við systur viljum fyrir hönd
okkar og pabba færa Runólfi
Pálssyni nýrnalækni og starfs-
fólki nýrnadeildar Landspítal-
ans bestu þakkir fyrir frábæra
umönnun.
Elsku mamma okkar, við
kveðjum þig með miklum sökn-
uði og þakklæti fyrir allt sem
þú gerðir fyrir okkur. Þú verð-
ur ávallt geymd í hjörtum okk-
ar.
Hvíl í friði, elsku mamma.
Sigrún, Særún
og Guðrún.
Elsku amma mín.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Héðan skal halda,
heimili sitt kveður
heimilisprýðin í hinsta sinn.
Síðasta sinni
sárt er að skilja,
en heimvon góð í himininn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem)
Takk fyrir allar góðu sam-
verustundirnar á liðnum árum,
elsku besta amma mín. Ég á
svo mikið eftir að sakna þín.
Guð geymi þig þangað til
við sjáumst næst, þín
Sólveig.
Þegar ég frétti að Dísa
frænka væri látin tók mig í
brjóst, þó svo ég vissi að hún
hefði síðustu ár átt við mikil
veikindi að stríða. Dísa var
alin upp á Siglufirði, í upp-
gangi síldaráranna, og byrj-
aði ung að vinna í síldinni
eins og títt var í þá daga. Hún
þótti afar dugleg í þeirri
vinnu og eftirsótt af síldar-
saltendum á sumrin. Ung
kynntist Dísa honum Hanna
sínum eins og hún kallaði
hann alltaf, þau hófu búskap í
Reykjavík þar sem Hanni
vann sem matsveinn og Dísa
við verslunarstörf. Ég varð
þeirra gæfu aðnjótandi að fá
að dvelja hjá þeim þegar ég
var við nám og reyndust þau
mér eins og foreldrar, þótt
aldursmunurinn væri ekki svo
mikill, og hafi þau miklar
þakkir fyrir. Eftir nokkurra
ára búsetu í Reykjavík fluttu
þau til Siglufjarðar þar sem
Dísa undi sér vel, enda í
heimabyggð, og Hanni stund-
aði sjóinn sem matsveinn á
togaranum Hafliða þar sem
ég var honum samskipa í
mörg ár. Árin liðu og þau
eignuðust þrjár yndislegar
dætur Sigrúnu, Særúnu, og
Guðrúnu sem í dag eru miklar
hagleikskonur og hafa reynst
foreldrum sínum afar vel.
Dísa og Hanni hafa búið í
Reykjavík síðustu ár og unað
hag sínum vel. Dísa hefur átt
við vanheilsu að stríða síðustu
ár og hefur það reynt mikið á.
Ég heimsótti Dísu tveim dög-
um fyrir andlátið og sagði
mér hún þá að hún væri farin
úr þessari jarðvist ef hún
hefði ekki átt hann Hanna
sinn að. Þessi orð hennar
sögðu mér hvað þau hefðu átt
yndisleg ár saman. Frænka
hefði ekki viljað láta skrifa
um sig einhverja langloku um
hennar lífshlaup, það ætla ég
ekki að gera og kveð ég þig,
elsku frænka, og megi guð
fylgja þér um alla eilífð.
Þinn frændi.
Sævar Björnsson
Ásdís Björg
Ásgeirsdóttir
Að skrifa minningagrein
Ekkert gjald er tekið fyrir birtingu minningagreina.
Þær eru einnig birtar á www.mbl.is/minningar.
Skilafrestur minningagreina er á hádegi tveimur virkum
dögum fyrir útfarardag, en á föstudegi vegna greina til
birtingar á mánudag og þriðjudag.
Fjöldi greina í blaðinu á útfarardag ræðst af stærð blaðsins
hverju sinni en leitast er við að birta allar greinar svo fljótt
sem auðið er. Hámarkslengd minningagreina er 3.000
tölvuslög með bilum. Lengri greinar eru vistaðar á vefnum,
þar sem þær eru öllum opnar.