Morgunblaðið - 05.12.2013, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. DESEMBER 2013
Smáauglýsingar 569 1100 www.mbl.is/smaaugl
Sumarhús
Sumarhús - Gestahús
- Breytingar
Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla -
Endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892 3742 og 483 3693,
www.tresmidjan.is
Til sölu
Til sölu sófi
Mjög vel með farinn og þægilegur
sófi til sölu. Tilboð óskast.
Upplýsingar í síma 842 5620.
Kristal ljósakrónur, kristal glös
og vasar.
Sérpöntum ljósakrónur
Slóvak kristall,
Dalvegi 16b, Kópavogi.
S. 544 4331.
Óska eftir
KAUPUM GULL - JÓN & ÓSKAR
Kaupum allt gull. Kaupum silfur-
borðbúnað. Staðgreiðum. Heiðar-
leg viðskipti. Aðeins í verslun okk-
ar Laugavegi 61. Jón og Óskar,
jonogoskar.is - s. 552-4910.
Kaupi silfur
Vantar silfur til bræðslu og endur-
vinnslu.
Fannar verðlaunagripir.
Smiðjuvegi 6, rauð gata,
Kópavogi. fannar@fannar.is
s. 551-6488.
KAUPI GULL!
Ég, Magnús Steinþórsson gullsmíða-
meistari, kaupi gull, gullpeninga og
gullskartgripi. Kaupi allt gull, nýlegt,
gamalt og illa farið.
Leitið til fagmanns og fáið góð ráð.
Uppl. á demantar.is, í síma 699 8000
eða komið í Pósthússtræti 13 (við
Austurvöll).
Verið velkomin.
Fyrirtæki
Aðalfundur Hótel Flúða ehf.
Aðalfundur Hótel Flúða verður á
hótelinu 19. desember næstkomandi
kl. 13.00. Venjuleg aðalfundarstörf.
Hækkun og lækkun hlutafjár.
Bílaþjónusta
GÆÐABÓN
Ármúla 17a
Opið mán.-fös. 8-18. S. 568 4310
Það besta fyrir bílinn þinn
Alþrif, djúphreinsun, mössun, teflon,
blettun, bryngljái, leðurhreinsun.
Hjólbarðar
Útsala á vetrardekkjum
135 R 13 kr. 5900.
165 R 13 kr. 6.900.
155 R 13 kr. 7.900.
165/70 R 13 kr. 7.900.
Negld + kr. 2000.
Kaldasel ehf.,
dekkjaverkstæði,
Dalvegi 16 b, Kópavogi,
sími 5444 333.
Ragga vinkona mín var flott
kona sem eftir var tekið hvar sem
hún fór. Teinrétt í baki, bar höf-
uðið hátt og geislaði af glæsileika.
Hún var einstakur fagurkeri og
þótti ekkert leiðinlegt að fara í
fata- og skókaup. Þéttingsfasta
faðmlagið hennar, kossinn á
kinnina og sindrandi brosið eru
nú vanalega varðveitt í minninga-
bankanum. Við lögðum helling
inn í þann banka sameiginlega og
mér er ljúfsárt að rifja upp allt
sem við höfum gert saman á lífs-
leiðinni. Óteljandi símtölin,
spjallið í eldhúsinu yfir kaffibolla,
strákamömmupælingar, sem
voru oft á tíðum mjög fróðlegar,
hún að gefa mér góð ráð hvernig
best væri að haga hlutunum.
Skíðaferðirnar okkar voru ótrú-
lega skemmtilegar svo ég tali nú
ekki um golfið sem henni tókst
loksins að draga mig í. Dásemd-
arstundirnar okkar í Leirunni
eru og verða ógleymanlegar. Það
þurfti ekki mikið til að gleðja
okkur, bara eitt par eða svo. Það
er undarlegt að tíminn skuli
halda áfram að tifa og Ragga ekki
lengur á meðal okkar. Nú reyni
ég, í anda Röggu minnar, að bera
höfuðið hátt og brosa gegnum
tárin. Ég hugsa stöðugt með inni-
legri hlýju til minnar kæru vin-
konu og ég veit að ég mun ætíð
sakna hennar sárlega.
Megi hún fara í friði.
Halldís Jónsdóttir.
Hver er tilgangur með þessu
jarðlífið? Þessari spurningu höf-
um við velt fyrir okkur síðustu
daga á meðan við reynum að
skilja hvers vegna ung kona í
blóma lífsins er hrifin frá elsku-
legum eiginmanni og þremur
myndardrengjum. Sorg og sökn-
uður er mikill.
Við munum vel hvenær Alli
kynnti Röggu tilvonandi eigin-
konu sína fyrir okkur. Það sást
strax að þau áttu vel saman, voru
myndarlegt og ástfangið par.
Ragga var glæsileg og hafði
góða nærveru. Hún var ákveðin
og gat verið föst fyrir, en var
fyrst til að biðjast fyrirgefningar
ef hún taldi sig hafa sært tilfinn-
ingar annarra. Hún var afar næm
og þakklát ef henni var greiði
gerður.
Margar minningar streyma
fram og erfitt að taka eina fram
yfir aðra. Í hugann kemur þó
ljóslifandi minning um aðfanga-
dagskvöld 2011. Við hittum
Röggu, Alla og strákana í Flórída
ásamt frændfólki Röggu og borð-
uðum saman jólakvöldverð á veit-
ingahúsi, sú kvöldstund var
ómetanleg og mun seint líða úr
minni vegna þess hve samveran
þetta kvöld var bæði yndisleg og
notaleg í senn.
Ragga og Alli voru samrýnd
hjón, sem sást best í veikindum
Röggu, þau börðust saman af
æðruleysi, staðráðin í að komast í
gegnum mótlætið sem fylgdi
veikindunum. Þrátt fyrir harða
baráttu varð Ragga að lokum að
lúta í lægra haldi og nú standa
Alli og drengirnir þrír eftir og
syrgja eiginkonu og móður.
Elsku Alli, Ragnar Gerald, Ar-
on Ingi og Hrannar Már, Ragnar
Gerald, Guðrún og systkini
Röggu, við sendum ykkur okkar
dýpstu samúðarkveðjur á þessari
sorgarstundu.
Blessuð sé minning Ragnheið-
ar Guðnýjar Ragnarsdóttur.
Ásdís og Þorgrímur St.
Hetja er það sem kemur upp í
hugann þegar sest er niður til að
skrifa þessa grein. Það var aðdá-
unarvert að fylgjast með þér í
gegnum baráttuna og þó að henni
sé lokið þá höfum við aldrei áður
upplifað aðra eins þrautseigju.
Höggin voru þung en ávallt stóðst
þú upp aftur og fórst skipulögð
inn í næstu lotu. Það lýsir þér
best að þó þú sért farin þá eru
enn uppi á töflu í eldhúsinu plönin
fyrir næstu meðferð, þú varst
ekkert að fara að gefast upp.
Drengirnir þínir og Alli fara með
þetta veganesti inn í lífið og við
gerum allt sem í okkar valdi er til
að styðja þá og styrkja á þessum
erfiðu tímum. Okkar líf hefur
fléttast saman sl. 25 ár í gegn um
íþróttir, barneignir, ferðalög og
ótal samverustundir en umfram
allt mikla og sterka vináttu og eru
dagarnir sem við áttum saman í
Boston í október sl. ómetanlegir.
Elsku Alli, Ragnar Gerald, Ar-
on Ingi og Hrannar Már, missir
ykkar er mikill en minning um
flotta konu og frábæra móður lifir
í gegnum ykkur. Megi Guð
geyma ykkur alla, einnig sendum
við innilegar samúðarkveðjur til
Ragga, Guðrúnar, Ingu Birnu,
Einars, Árna og fjölskyldna
þeirra.
Falur og Margrét.
Í dag kveðjum við Röggu, okk-
ar góða starfsfélaga og vin með
miklum söknuði. Ragga hafði átt
við erfið veikindi að stríða sem
hún hafði barist við af miklum
hetjuskap. Baráttuvilji hennar
kom okkur ekki á óvart og jafnvel
á hennar erfiðustu tímum talaði
hún um að snúa aftur til vinnu.
Það er sárt til þess að hugsa að
hún mun ekki framar ganga hnar-
reist og glæsileg inn í skólann
okkar þar sem hún starfaði sem
deildarstjóri og enskukennari.
Röggu var afar annt um skól-
ann sinn, starfsfólkið og ekki síst
nemendur sína. Störf hennar ein-
kenndust af fagmennsku, metn-
aði, skipulagi og vandvirkni. Hún
var gagnrýnin á eigin störf og
skólastarfið almennt og leiddu
kröfur hennar um vönduð vinnu-
brögð gjarnan til úrbóta. Að
sama skapi var hún iðin við að
hrósa fyrir það sem vel var gert.
Árangur og orðstír skólans var
henni ákaflega hugleikinn.
Ragga var kraftmikil, drífandi og
hafði sterka nærveru. Hún var
gjarnan driffjöðrin í verkefnum
sem unnin voru í þágu alls skól-
ans eða snéru að starfsmanna-
hópnum. Hún leiddi til að mynda
þá vinnu sem unnin var í
tengslum við Uppbyggingar-
stefnuna sem einkennir skóla-
brag Heiðarskóla. Iðulega tók
hún þátt í að skipuleggja náms-
ferðir starfshópsins og lét sig
sjaldan vanta í hverslags glens og
gleðskap, jafnvel þó að búningar
og þemu væri henni nú ekki mjög
að skapi. Fátt var henni óviðkom-
andi, á flestu hafði hún sterkar
skoðanir og þeim varð sjaldan
haggað enda var Ragga ákveðin
kona og fylgin sér. Á þeim stutta
tíma sem hún starfaði sem deild-
arstjóri blómstraði hún en í því
starfi reyndist hún nemendum og
starfsfólki afar vel og vildi gera
sitt allra besta. Ragga bar hags-
muni nemenda sinna fyrir brjósti
og þótti ákaflega vænt um þá.
Hún gerði kröfur til þeirra og
lagði sig fram við að undirbúa þá
vel fyrir lífið að loknu grunn-
skólanámi. Hún sýndi nemendum
sínum mikinn áhuga, hlustaði á
skoðanir þeirra og bar tillögur
þeirra eða vangaveltur gjarnan á
borð annarra kennara og stjórn-
enda.
Stórt skarð hefur verið höggv-
ið í starfsmannahóp Heiðarskóla.
Við spyrjum okkur spurninga og
reynum að skilja en fátt er um
svör eða ásættanlegar niðurstöð-
ur. Af Röggu höfum við lært mik-
ið og munum reglulega minna
okkur á að fagna hverri sólarupp-
rás, takast heilshugar á við
áskoranir og verja tíma í lítil sem
stór verkefni lífsins. Við þerrum
tár af hvörmum með „Rögguklút-
um“, sem hún þurfti nauðsynlega
að hafa við hönd á tilfinninga-
þrungnum útskriftarathöfnum
10. bekkinga. Við yljum okkur við
minningar um einstaka konu sem
brosti svo fallega, hló hátt og
innilega og var ávallt svo yfir-
máta glæsileg. Alberti, Ragnari
Gerald, Aroni Inga, Hrannari Má
og öðrum aðstandendum vottum
við okkar dýpstu samúð.
Fyrir hönd starfsmanna Heið-
arskóla,
Sóley Halla, Haraldur,
Bryndís Jóna og Steinunn.
Ragnheiður Guðný
Ragnarsdóttir
Einhvers staðar heyrði ég því
fleygt að harmleikur væri mun-
urinn á því sem er og því sem
hefði getað orðið. Þessi orð hafa
leitað á hugann síðustu daga,
vitandi vits um að það sem var
kemur aldrei aftur. Vitandi það
að ég muni aldrei aftur heilsa
pabba mínum, fá faðmlag, gefa
faðmlag, að við munum aldrei
aftur velta saman vöngum yfir
nýrri og gamalli tónlist, sækja
saman sjó, reyna okkur við sil-
ung í Veiðivötnum, dásama
dýrðina á reginöræfum, fussa
yfir klækjum stjórnmálamanna
og vera annars sammála um það
hvað lífið getur verið ljúft. Það
er þyngra en tárum taki að héð-
an í frá séu þessi ljúfu augnablik
aðeins minningar um það sem
var.
Pabbi minn kenndi mér
margt. Það er broslegt til þess
að hugsa að á unglingsárum hafi
mér fundist margt af því næst-
um því óþægilega praktískt og
viðeigandi, enda kunni hann og
gat einhvern veginn allt. En um-
fram allt kenndi hann mér að
Þorbjörn Rúnar
Sigurðsson
✝ Þorbjörn Rún-ar Sigurðsson
fæddist í Reykjavík
25. desember 1945.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi
23. nóvember 2013.
Útför Rúnars fór
fram frá Fossvogs-
kirkju 3. desember
2013.
vera þakklátur fyr-
ir það sem okkur er
gefið, tækifærin
sem falla okkur í
skaut og þær gjafir
sem við getum sjálf
gefið, en sýta ekki
það sem aldrei get-
ur orðið. Þannig
ætla ég líka að
heiðra minningu
hans og ég finn að
það gerir mér auð-
veldara að ganga til móts við
nýjan heim sem við mér blasir
við fráfall hans. Það er líka
margt að þakka fyrir. Ég er
þakklátur fyrir að hafa mátt
eiga hann fyrir pabba, þakklátur
fyrir allt verkfæraglamrið,
myndatökur af fjölskyldunni við
hin ýmsu tilefni, endalausa um-
hyggjuna fyrir velferð minni og
fjölskyldu minnar, reddingarnar,
veiðiferðirnar, glettin augnatillit,
niðurbældan hlátur og það að
vera alltaf til staðar þegar ég
þurfti.
Það er vissulega huggun í
þeirri trú að góðir menn njóti á
efsta degi ávaxtanna af verkum
sínum og náungakærleika í jarð-
vistinni. Sé það rétt þá þarf
pabbi minn engu að kvíða.
Haraldur.
Tíminn sleppti taki 23. nóv-
ember sl. Rúnar hafði dvalist
stuttan tíma á líknardeild Land-
spítalans þegar kveðjustundin
rann upp.
Sagt er um suma að þeir hafi
sterka og hlýja nærveru. Það á
svo sannarlega við um Rúnar.
Hann var líka kátur og
skemmtilega stríðinn – kom
manni í gott skap. Mér er minn-
isstætt þegar ég hitti Rúnar í
fyrsta skipti, brosmildur en þá
var hann að skila skvísunni sinni
heim á Þórsgötuna ungur að ár-
um. Skvísan og síðar eiginkona,
var auðvitað Kristrún frænka
mín. Parið var að koma af balli,
bæði rjóð í vöngum og uppá-
búin. Hann í dökkum jakkaföt-
um og ljósri skyrtu en hún í kjól
með víðu pilsi. Hárgreiðslan var
líka í takt við tímann. Hann með
dökkt hárið greiðugreitt aftur „í
stellingu“ og hún með undurfag-
urt ljóst englahárið eilítið túber-
að, toppur og lokkar fram á
vangana. Þetta var „cool“ par.
Tvistið var í algleymingi á þess-
um árum. Ósjálfrátt tengi ég
alltaf ákveðið lag við þetta
augnablik „Let́s twist again“
með Chubby Checker en Krist-
rún og Rúnar voru annálaðir og
verðlaunaðir tvistarar. Þau stigu
því örugglega sporin í kirkju-
brúðkaupi í Dómkirkjunni
nokkrum árum síðar. Fjölskyld-
an stækkaði síðan og dafnaði.
Tveir synir sáu dagsins ljós,
tengdadætur bættust í hópinn
svo og fimm barnabörn. Þetta
var föngulegur hópur og hélt
þétt saman. Rúnar var í essinu
sínu með fjölskyldunni. Mikið
var ferðast saman, m.a. farið í
Veiðivötn sl. 10 ár.
Þá eru mér í fersku minni
jólaboðin hjá móðursystur minni
Guðrúnu og tengdamóður Rún-
ars. Fjölskyldan hittist á jóladag
sem var um leið afmælisdagur
Rúnars. í þéttsetinni stofunni
var það alltaf pottþétt að setjast
næst Rúnari. Hann átti það
nefnilega til að gantast og láta
lítillega reyna á þolrifin í manni.
Þetta var skemmtileg ögrun
sem endaði að vísu alltaf með
glensi og gamni.
En… „Tíminn líður hratt þeg-
ar okkur líður vel. Við vitum
varla af honum – Það er svo
skemmtilegt“. Eitthvað á þessa
leið komst Rúnar að orði við
mig í fermingarveislu barna-
barns síns í byrjun aprílmán-
aðar. Hann hafði þá nýlega
fengið greiningu á alvarlegu
heilsufari sínu. Við stóðum upp
við vegg í stofunni og horfðum
yfir allan hópinn og það birti yf-
ir honum þegar hann sagði:
„Mikið er ég ríkur og sjáðu
hana Kristrúnu, hún er eins og
ung stelpa – og líttu svo á mig“.
Andartak leið. En þá fór hann
að skellihlæja – Rúnari líkt.
Að endingu vil ég þakka
Rúnari innilega fyrir samfylgd-
ina – skemmtilegan tíma sem að
ég hefði ekki viljað missa af. Þá
votta ég Kristrúnu og fjöl-
skyldu, mína dýpstu samúð.
Helga Magnúsdóttir.
Kaffihúsaferðirnar okkar
undanfarin misseri voru fjöl-
margar og ekki alltaf farið á
sama stað. Alltaf fundir upp
nýir staðir til að fara á, ekki
Sigurbjörg
Sveinsdóttir
✝ SigurbjörgSveinsdóttir
fæddist í Þorsteins-
staðakoti, Lýtings-
staðahreppi, 26.
mars 1919. Hún
andaðist á hjarta-
deild Landspítalans
við Hringbraut 18.
nóvember 2013.
Útför Sig-
urbjargar fór fram
frá Neskirkju 29.
nóvember 2013.
var síðra að vera í
kaffi með þér í
Lönguhlíð, hjá því
góða fólki sem þar
er.
Elsku mamma,
þakka þér fyrir
samfylgdina.
Mér tregt er um orð
til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð
verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og
blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
(Hugrún.)
Kristín Pálsdóttir.